84

Weerom een jaar ( 2001 ) is voorbij en het lijkt alsmaar vlugger te gaan, of is dit de ouderdom zoals de volksmond zegt ? Gewoontegetrouw wensen we mekaar bij het begin van een nieuw jaar alle geluk en voorspoed, vrede en gezondheid toe. Soms wordt het wat banaal gezegd zonder dat er lang wordt bij stil gestaan.

Maar mogen wij in ons kleine landje niet tevreden zijn dat we echt in vrede kunnen leven in onze gemeenschap en met onze omgeving ? Dat er niet de voortdurende dreiging is van geweld en onrecht zoals dat in vele delen van de wereld het geval is. En er zijn vele regio's die hieronder dagelijks gebukt gaan zoals Afghanistan, Midden‑Oosten, Zuid-Amerika, Centraal Afrika en India en Pakistan. Zelfs relatief dicht bij ons in Zuidoost Europa in de Balkan wordt er dagelijks gevochten en gemoord in het vroegere Joegoslavië.

En mogen wij ons ook niet gelukkig prijzen als we in goede gezondheid mogen verkeren. Zoals men wel eens zegt waarderen we maar iets van het moment we het kwijt zijn. En verschillende van onze leden hebben het voorbije jaar aan den lijve moeten ondervinden wat het is "goede gezondheid". Bovendien hebben we in onze regio dan nog een optimale en betaalbare toegang tot de gezondheidszorg en medicatie in geval we ziek zijn.

In het licht van wat hierboven gezegd en wel overdacht, wensen wij onze leden dan ook een vrede vol en gezond 2002 toe en hopen we velen van U weerom te kunnen be-groeten tijdens ons jaarlijks vriendenfeest in het najaar. Noteer nu alvast in uw agenda dat dit feest zal doorgaan in Eikevliet op zondag 15 september e.k. Het bestuur is alvast reeds begonnen deze dag grondig voor te bereiden en zonder alles reeds te verklappen, wordt er gedacht aan een zoektocht in en rond Eikevliet en Eikse Amer om onze geboortestreek nog beter te leren kennen.

Zoals jullie reeds hebben kunnen merken zijn we terug goed op dreef met het samenstellen en publiceren van ons tijdschrift " Ons Eikevliet ". Vorig jaar zijn er niet minder dan vier edities van verzonden, waarvan er enkele zeer goed gestoffeerd waren. Ook dit jaar gaan we de ingeslagen weg verder en na goedkeuring door de postdiensten als officiële tijdschriftpublicatie ( verzending is dan veel goedkoper ) gaan we er in de toekomst voor zorgen dat U om de drie maand zal geïnformeerd worden over het reilen en zeilen in ons geboortedorp van vroeger en nu. In principe zal er in februari‑mei-augustus‑november een blaadje toegezonden worden. Maar bij deze nogmaals een oproep aan U allen om wanneer je iets leuk, anekdotisch, ernstig, grappig of wat dan ook te vertellen hebt over uw leven in ons geboortedorp, laat het ons dan geworden zodat ook uw huidige en vroegere dorpsgenoten mee kunnen genieten. Onder welke vorm je het ons bezorgt heeft geen belang; geschreven, getypt op een cassettebandje of wat dan ook. Wij zorgen wel voor de publicatie in ons blaadje.

In dit verband een welgemeend proficiat en dank aan Mw Julienne Van de Wiele ( dochter van Tille Cools )uit Antwerpen‑Hoboken voor haar inzending en haar herin-neringen uit haar kinderjaren. ( zie artikel in dit blaadje ).

‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑ JDC

Een tijdje geleden beluisterde ik een lang gesprek op de radio met een Leuvense prof uit de informaticasfeer. Ik noteerde enkele zeer merkwaardige uitspraken.

1. De pc zal nooit méér kunnen dan de mens,want de mens heeft de pc gemaakt, zei de aap.

Hiervoor open ik een heel oude doos. 't Leven begon in 1871 voor Julie Drossaert, beter gekend als Julie Cools. Zij stierf in 1973 en werd 102 ! Julie was mijn " grootemoe ". Zij is begraven vlakbij het poortje van het kerkhof. Heel lang voordien had ze dat steeds gewenst, alsof ze bij een moge-lijke verrijzenis als eerste zou kunnen buiten wandelen. Mijn grootvader heb ik nooit gekend. Mijn grootmoeder had drie kinderen: Jef, August en Mathildis ( Tille Cools ) en van deze laatste ben ik de dochter.

Als klein kind reeds trok ik alleen vele malen op naar mijn grootemoe, met de bus " De Schelde " vanaf Hoboken tot Niel en dan naar het veer. Dat was voor mij steeds fascine-rend. Ik daalde de dijk af en passeerde rechts een boerderij met veel kippen, ik wachtte steeds tot de haan eens gekraaid had. In looppas ging het verder door de dreef. De kouter was voor mij een sprookjesland ! Eerst een groot huis met drie dikke bomen; daar had ik steeds wel eens naar binnen willen kijken. In de zomer wiegde het fijne groen van de asperge-velden zo weelderig dat ik het nauwelijks durfde aan te ra-ken. Korenbloempjes en klaprozen trok ik daarentegen gre-tig af, dat was voor mijn grootemoe. Ik was steeds gewa-pend met een doosje, want op de aardappelvelden zocht ik naar kevertjes. Aan het kapelleke hield ik halt. Keer op keer hoopte ik dat het poortje zou open zijn, maar het bleef geslo-ten. Ik klauterde er op om door het traliehekje binnen te kij-ken, " dag Maria " en ik ging al springend verder. Grootemoe was steeds verrast als ik voor haar stond, ik liep steevast langs het poortje dat altijd piepte. ( het poortje en het huisje in de Richard Caluwaertsstraat vormen nu één geheel met de eigendom van Rika en Nest). Rika is mijn stiefnicht want mijn nonkel Jef is gehuwd geweest met haar grootmoeder. Ik heb daar een reuzetijd gehad ! In ’t voor-kamertje stond steeds een grote kartonnen doos met kriek-peertjes en klapsen. Ik at grote boterhammen met vet en bruine suiker. Als nonkel thuis kwam, moe gewerkt, stond het eten klaar: stoemp met spek. Voor mij mocht ik worst halen bij de slager voorbij de kerk. Grootemoe maakte voor nonkel Jef steeds bierpap. Eerst, toen ik negen was, kreeg ik er niet van. Maar ik bleef zeuren tot uiteindelijk een bord werd bijgezet. Dat eenvoudige eten bij mijn grootemoe was voor mij altijd lekkerder dan thuis te eten. Nonkel Jef zei niet veel, hij nam zijn krant " Het Volk" of "Ons Volk" en verdiepte zich daarin zo dat hij niet eens opkeek als ik iets zegde.

Ik doorkruiste heel het dorp en kende er ieder hoekje. Ik speelde overal en met iedereen.

Naar "Blakers" trok ik om melk met een grote grijze kit en bleef daar minstens een half uur hangen. Ik praatte tegen de koeien, die ogen keken mij zo droefgeestig aan, en als ik me goed herinner liepen er ook varkens rond. Ik dartelde door de Slijkhoek ergens in ’t midden een kleine helling af naar beneden, waar veel fruitbomen en bessen stonden. Overal zei ik dat ik de " pet " was van Julie. Ik kende Blakers en Boeyckens, Mie Mertens, Mieke Pip en nog zovele anderen. Bij regenweer speelde ik in het schuurtje (niet met lego) met houten blokjes, afval van nonkel zijn timmerwerk. Ik klopte er fijne nageltjes in ( maar dat mocht niet ) doch tot een kunstwerk is het nooit gekomen.

Als ik bleef slapen vroeg ik minstens vijfmaal of ik de " blaffeturen " mocht sluiten, ( die zijn al lang verdwenen ). Dat mocht niet te vroeg,' t moest echt donker zijn. Mijn ka-merke op zolder vond ik echt reuze! Het planken vloerke, scheef gezakt van ouderdom, het ijzeren bed " mijn droom-eiland". Ik was te klein om door het dakvenstertje te kijken en toch wilde ik van daaruit de sterretjes zien. Ik maakte een hoge stapel op de matras met kussens en dekens waar ik steeds afschoof. Verschillende pogingen werden onderno-men tot het me uiteindelijk lukte om vol bewondering van daaruit de hemel te zien.

Als 't processie was in Eikevliet, ja dan kwam ik met mijn ouders en jongere broer. Ik mocht het " plassierke " keren, wit zand strooien uit de emmer en ik had mij gewapend met zilver‑ en kleurpapiertjes. Ik trok stiekem grootemoe haar dahlia's, margrieten en kamillebloempjes af om maar meer strooisel te hebben. Het eiken tafeltje werd buitengezet met daarover een wit gesteven tafelkeedje. Het kruisbeeld en de Lieve Vrouw prijkten in' t midden met daarnaast twee grote kandelaars. De kaarsen mochten pas branden als de pastoor in 't zicht was.

In 't jaar stillekes was mijn nonkel koning van de wipschie-ting. Ik ging dikwijls kijken hoe hoog de pijlen vlogen. Dat jaar ging mijn nonkel in de processie met naast zich mijn jongere broer, zo fier als een gieter ( 'k weet niet of een gieter fier was ), die de Belgische hoofdvogel droeg.

Als ' t kermis was kreeg ik twee centen van nonkel, één voor de zwiermolen, waar ik steeds ziek uitkwam, en één om nougat te kopen. Daarna aten we krentenbrood en kwam de pot Boerenjongens op tafel. 't Was feest in 't huizeke. In de vakantie moest ik mee naar de hoogmis ( als 't klepte was het tijd ). Mijn grootemoe steeds in 't zwart met zo’n ko-misch rond zwart hoedje ‑ in de zomer uit blinkend stro‑ in de winter uit feuter, altijd trok ze het voiletje tot boven haar ogen. ’s Namiddags ook nog naar het lof. Als ik mijn pater-noster niet bij had, keek ze heel kwaad en mocht ik mijn hoofd niet naar links of rechts draaien, " bidden " klonk het dan gebiedend.

Mijn moeder, Mathilde Cools, woonde tot 1930 in Eikevliet en is na haar huwelijk met mijn pa, Albert Van de Wiele, in Hoboken gaan wonen. Pa was de zoon van Frans Van de Wiele uit Wintam, die was trouwens mijn peter. Mijn tante Fille was de langstlevende van de kinderen Van de Wiele. Nu is mijn moeder de langstlevende van haar generatie. Tille Cools wordt in april 95 jaar en verblijft sedert dit jaar in het RVT " Hoge Beuken " te Hoboken. Zij is nog steeds lid van de "Oud‑Eikevlietenaren" doch kan het boekje niet meer lezen. Ik vertel haar dan al het nieuws over het dorp.

Ik was erg geschrokken toen ik dit jaar naar het kerkhof ging en op de plaats van de jongensschool een grotesk bouwwerk zag. Het Eikevliet van 55 jaar terug is erg veranderd. De zandwegeltjes, de plassierkens, de kleine caféetjes, alles is weg, plaats geruimd voor moderne hedendaagse tijd. De herinnering blijft, maar zal misschien binnen afzienbare tijd ook helemaal vervagen. Mijn grootemoe Julie Cools, mijn moeder " bomma Mathilde Cools”, ikzelf " oma " Julienne Van de Wiele, mijn dochter " mama " Lieve Peremans, mijn kleindochter Kathleen Van Royen vormen een 4 geslacht. Benamingen en tijden veranderen, maar mijn gevoelens voor daar waar mijn oorsprong ligt " het kleine Eikevliet " blijven bestaan.

‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑Julienne Van de Wiele Antwerpen, december 2001

Zoals telkenjare vierde onze koninklijke fanfare weerom haar jaarlijks teerfeest, ditmaal op zaterdag 12 en zondag 13 januari 2002. Dit waren de officiële dagen, maar zoals U weet zijn er nogal heel wat dapperen die maandag steevast doorgaan en kwatongen beweren dat er nog een harde kern is die zelfs de dinsdag aan de agenda toevoegt.

In ieder geval is het een wel gekome en verdiende pauze voor bestuursleden en vooral muzikanten, na een jaar vol-gehouden inspanning op de repetities en de uitvoeringen.

Wat zou een dorp zijn zonder een fanfare om zowel plezie-rige gebeurtenissen als een kermis, een rommelmarkt, een jubileumviering of andere een feestelijk tintje te geven met een opgewekt deuntje als wel een droevige gebeurtenis als een overlijden een ernstig karakter te geven. En zoals ook in het leven zijn er droeve en blijde gebeurtenissen waaraan een vereniging als een fanfare onderhevig is.

Het afgelopen jaar 2001 was voor onze fanfare bijzonder succesrijk ( zie ook onze vorige ledenblaadjes ) vermits ze tijdens de provinciale muziektornooien,in oktober georga-niseerd te Bornem in het cultureel centrum,er in slaagde

bevestigd te worden in 1 ste afdeling met meer dan 70 % van de punten. Beste Eikevlietvrienden, voor een klein dorpje als Eikevliet met weinig mogelijkheden tot recru-tering van nieuwe / jonge muzikanten en hedentendage de overvloed aan andere sport‑ en ontspanningsmogelijkheden is dit een hele prestatie die ook zo onderschreven wordt door heel wat zustermaatschappijen.

Maar zoals ik al hoger zei waren er ook minder prettige om-standigheden te verwerken zoals het overlijden van een aantal leden en bestuursleden en meer specifiek het plotse overlijden van bestuurslid Pol Van Hoomissen en het over-lijden van de voorzitter Mter André Geniets ten gevolge van een ongeval. Van hieruit wensen ook wij als vereniging Eikevlietvrienden ons medeleven te betuigen met de fami-lies, die ook lid zijn van onze vereniging.

Maar het leven moet verder en er werd dan ook tijdens het teerfeest flink gevierd. Het stramien van de twee dagen is min of meer gelijklopend: samenkomst in zaal de Balans in de voormiddag (op zaterdag is er evenwel eerst een ere-dienst ter nagedachtenis van de overleden leden) en daarna op herbergbezoek bij de leden café‑uitbaters. Spijtig genoeg is dit nu enkel nog het café op de Eikse Amer ( waar is de tijd van 30 café's in Eikevliet ? ) Nadien worden de vrouwen afgehaald die ten huize Victoire aan de brug al flink geap-peritiefd hebben om dan samen richting zaal met muziek te vertrekken voor een uitgebreide feestmaaltijd. Tijdens de maaltijd worden dan ook enkele toespraakjes gehouden en probeert de voorzitter de belangrijkste krachtlijnen voor het komende jaar uit te zetten. Dit jaar was het aan de nieuwe voorzitter Jef De Clercq, die tijdens de algemene vergade-ring van 23 december werd verkozen tot voorzitter, om deze taak op zich te nemen. Na de maaltijd wordt er dan terug vertrokken op herbergbezoek. Na een korte rustpauze die voor sommigen beperkt is tot een halfuurtje, wordt iedereen verwacht op het bal waar de dranken gratis zijn. Zeker niet van aard om het alcoholverbruik te beperken! Nadat de dap-persten dan rond 5 uur half zes in de morgen voor een korte nachtrust huiswaarts keren, is het even rustig in Eikevliet. Op zondagvoormiddag echter wordt iedereen terug verwacht op het appel om de tweede dag te vieren. Sinds vorig jaar echter werd het bal op zondag afgeschaft omdat het te zwaar wordt voor degenen die maandag moeten werken. Maar desalniettemin wordt er in zaal de Balans op zondagavond nog heel wat plezier gemaakt tot bijna middernacht.

Zoals ik al zei, vertrekken dan een aantal dapperen ( +/40 ) maandagvoormiddag voor een derde dag. De fratsen die dan uitgehaald worden vormen stof voor een volgend artikel.

Waar blijven die mannen van ‘Den derde dag’ die inspiratie halen ? Dit vragen vele mensen zich af.

In een pamflet aan de inwoners van Eikevliet werd meegedeeld dat ons dorpje Eikevliet werd uitgekozen uit 450 inzendingen om zijn kerkje afgebeeld te zien op een biljet van 20 euro.

Op maandag 14 januari om 15.45 uur om precies te zijn werd dit biljet plechtig ingehuldigd op het Kerkplein van Eikevliet in aanwezigheid van belangrijke nationale en internationale gezagsdragers. En de inwoners werden hierop hartelijk uitgenodigd. Heel veel inwoners gingen dan ook op deze uitnodiging in.

Niets werd aan het toeval overgelaten. Een professionele publiekopwarmer (Jef Hoofd) repeteerde met het publiek wanneer ze moesten applaudisseren, juichen of boe roepen.

Uit een chique auto stapte Premier G. Verhofstadt (Miel Demont) en de President van Amerika G. Bush (Patje Van Doorne). Ze werden bewaakt door twee bodyguards (Marc Smedts en Chris Hens). De politie (Willy Heye) had zijn poten vol om het verkeer in goede banen te leiden.

Na de toespraken van Verhofstadt en Bush werd overgegaan tot het plechtig moment: Het ontbloten van een levensgroot eurobiljet van 20 euro dat aan het balkon van Marieke Van ‘Pietje’ hing.

het eurobiljet ontblootte, door aan een koord te trekken, speelde onze fanfare de Europese Hymne.

bodyguards grepen onmiddellijk in en het feest kon verder gaan. Het biljet werd ontbloot. Iedereen stond perplex.

Inderdaad, het kerkje van Eikevliet stond er prachtig op afgebeeld. Maar de grote verrassing was, dat de kop van Koningin Victoria (Victoire van de Balans) in het watermerk stond. Daarom zal het biljet moeilijk na te maken zijn.

Een receptie met euroworstjes en héél straffe mosterd sloot deze plechtigheid op het kerkplein af.

De VRT-cameraman (Rony Saerens) legde alles vast op film.‘s Avonds in De Balans werd de dag afgesloten met een grote Euro-missverkiezing. Elk Euroland werd vertegen-woordigd door een mooi uitgedoste dame die telkens op muziek zichzelf moest presenteren. Dit was werkelijk uniek.

De driekoppige jury (Toineke De Pauw, Nandje Caluwaerts, Roberke Torné) stond voor een zware taak.

Isabelle van Patrick Aerts. De eerste eredame was Erna Verlinden. En twee dames mochten de tweede eredame zijn: Jeanneke van Patje en Joséke van Louis Coomans.

Ik heb in het missaal dat ik met mijn plechtige communie kreeg gelezen wie Sinterklaas was.

De Heilige Nicolaus stierf als aartsbisschop van Myra in Azie, omstreeks het jaar 345. Zijn vrijgevige mildadigheid was zo groot , dat hij zijn geheel vermogen aan de armen wegschonk.

In de eerste jaren van mijn onderwijzersloopbaan was Sin-terklaas nog niet zo mobiel als nu. Hij kwam met de stoom-boot toe te Antwerpen op uitnodiging van de Grand Bazar. Hij zat er enkele namiddagen in een prachtig versierde troon op de derde verdieping. De andere dagen deed hij ‘s nachts zijn ronde te paard. Toch is het ons gelukt in het jaar 1958 de Heilige man voor de eerste keer naar Eikevliet te halen. Dat is een verhaal uit het midden van vorige eeuw en begint thuis te horen in de geschiedenisboekjes. Misschien kom ik er voor volgend Sinterklaasfeest eens op terug.

25 November 2001 was weer een hoogdag voor de kinderen. De Sint en zijn Zwarte Pieten kwamen speciaal voor hen naar Eikevliet. Voor deze gelegenheid liet de zon zich nog eens zien na die lange regenperiode.

Om 14.30 uur werd de Sint door een honderdtal aanwezigen verwelkomd op de Eikse Amer. Met een twintigtal muzikan-ten op kop vertrok de stoet naar Eikevliet.

Na de feestelijke intrede in een bomvolle zaal konden alle aanwezigen genieten van een gevarieerde goochel- en illu-sieshow. Vooral de jeugd vond het formidabel want ze mochten zelf meehelpen op de scène. Zij hebben mogen be-wijzen hoe goed ze al konden tellen en de koksmuts van een jonge kok bleek plots vol koekjes te zitten die hij daarna aan de kinderen in de zaal mocht uitdelen. De samenspraak met de kinderen uit de zaal verliep hilarisch want de goochelaar verstond alles verkeerd.

Na die amusante voorstelling kwam het voornaamste voor de 110 kinderen. Ze mochten zelf tot bij de Sint gaan op de scè-ne. De oudsten, die al wat meer ervaring hebben, gingen met zwier de trap op en lachend luisterden ze naar de wijze woorden van de goede Sint, maar het grote snoeppakket was toch het voornaamste. Voor sommige van de kleinsten was het een stap in het onbekende en moest moeder haar kleine lieveling tot bij de Sint brengen terwijl de kleine patoeter zich angstig aan haar vastklampte. Het pakje maakte veel goed maar er werd toch nog met een angstige blik naar de Zwarte helpers gekeken. Hier en daar vloeide er zelfs nog een traantje.

De Roerdomp.

Wie kan zich nog herinneren dat begin jaren ’70, de Roerdomp toegekomen is in Eikevliet in opdracht van wijlen de heer Braeckevelt.

Dit gevaarte werd bij valavond gebracht om het verkeer zo weinig mogelijk in de war te brengen.

Bij de overkomst werden talloze elektriciteitskabels gede-monteerd, anders kon de boot niet in Eikevliet komen.

Nadat de boot op de juiste plaats lag en vastgeankerd was aan de oever van de put, kon men beginnen met de opbouw van de Roerdomp. (zie foto 1)

Op foto’s 2 & 3 kan men het fraaie interieur bekijken, waar menig mensen de voeten onder tafel hebben geschoven voor een portie paling in het groen of gebakken paling.

Hoeveel Eikevlietenaren hebben toen de weg niet gewezen aan mensen (ook vele stadsmensen) die de weg hadden gevonden naar ons pittoresk dorpje, gelegen aan de Vliet.

Op foto 4 kan je de speeltuin herkennen waar vele Eike-vlietse jongeren een deel van hun jeugd hebben gesleten en waar je voor een democratische prijs een snoepje of fris-drank kon kopen bij Eddie Plezier.

Als je van Wintam via de K.Suykensstraat naar Eikevliet reed, kon je moeilijk naast de Roerdomp kijken die op zijn hoogtepunt een naambekendheid had die ver in de omlig-gende streken ging.

Er werd ook een nieuwe vereniging gesticht nl.: vissersclub “De Roerdomp”, die de bewoners van de put het leven zuur hebben gemaakt. Er zijn ook verschillende visprijskampen ingericht die steevast gewonnen werden door de mannen met het beste aas.

Na een tijdje heeft ook een bekende Belgische wielerforma-tie (Mark-Zeepcentrale), haar tenten opgeslagen in de Roerdomp.

Het sprekwoord zegt : “Mooie liedjes duren niet lang”, zo is het ook vergaan met de Roerdomp.

In de jaren tachtig is de boot tweemaal afgebrand en omdat de kosten voor de berging te hoog opliepen, heeft men be-slist om het bovengedeelte volledig af te breken en de kiel te laten zinken naar de bodem van de put.

Indien je deze tekst te lezen krijgt, is dit geen goed teken ! Dit wil zeggen dat volgens onze administratie uw lidgeld voor 2001 nog niet voldaan werd. Misschien ben je dit uit het oog verloren of is uw betaling ondertussen onderweg. Mogen wij U bij deze dan ook verzoeken dit lidgeld ten bedrage van € 5 per gezin te willen voldoen op rekening nr 068-0676200-40 van Eikevlietvrienden zodat we u de volgende blaadjes kunnen blijven toesturen.

ZATERDAG 9 MAART

KON. FANFARE ST.-CECILIA

LENTECONCERT

19.00 u. in zaal De Balans

WOENSDAG 20 MAART 2002

BOND GROTE & JONGE GEZINNEN

voordracht : alles over tuinieren

door Omaar Maes

met etentje in zaal De Balans 19.00 u.

ZATERDAG 23 MAART 2002

Schoolfeest Kleuterklasje Eikevliet

in zaal De Balans

WOENSDAG 27 MAART 2002

K.A.V. : Bloemschikken – tafeldecoratie

19.30 u. Gemeenschapshuis

ZATERDAG 30 MAART 2002

SINT-DONATUS SCHUTTERSGILDE

wipschieting

WOENSDAG 3 APRIL 2002

K. A. V. Lentefeest met ontspanning

19.00 u. Gemeenschapshuis

WOENSDAG 17 APRIL 2002

BOND GROTE & JONGE GEZINNEN

voordracht : alles over melk

met etentje in zaal De Balans 19.00 u.

ZATERDAG 20 APRIL 2002

SINT-DONATUS SCHUTTERSGILDE

wipschieting

WOENSDAG 24 APRIL 2002

K.A.V. : Kookclub

19.30 u. Gemeenschapshuis

ZATERDAG 27 APRIL

H. VORMSELVIERING

15.00 u. Sint-Lambertuskerk

acht kinderen krijgen het H. Vormsel

toegediend door E. H. Abt Geniets

MEI-AVONDVIERING

19.30 u : viering in de kerk

20.00 u : Mariabeeld in processie naar kouterkapel

20.30 u : korte hulde aan de kapel

21.00 u : gezellig samenzijn in zaal De Balans

de Kon. Fanfare St.-Cecilia zal deze

viering muzikaal opluisteren.

ZONDAG 5 MEI

HUWELIJKS-JUBILEUMVIERING IN DE KERK

STAF & MARIA DE CLERCQ - VAN PRAET

50 JAAR GETROUWD

DONDERDAG 9 MEI 2002

O.Heer Hemelvaart

SINT-DONATUS SCHUTTERSGILDE

9.30 u eucharistieviering voor overleden leden namiddag Koningschieting

ZATERDAG 13 JULI 2002

ROMMELMARKT

vanaf 10.00 u in de Caluwaertsstraat

EETFESTIJN

ten voordele van de Kon. Fanfare St.-Cecilia

vanaf 11.30 u. In zaal De Balans

Heemkundige kring?

Onze vriendenkring “ EIKEVLIETVRIENDEN “ wordt wel eens als heemkundige kring bestempeld. Dat komt door onze vorige ondervoorzitter Broeder Jozef Talboom. Hij droeg het verleden van zijn geboortedorp diep in zijn hart. Hij was zeer actief in de kring van Bornem en verzorgde op zijn eentje vele bijdragen over Eikevliet. Dat was ook zo bij de thematentoonstellingen in de Casteleyn te Hingene en vergeten we niet de tentoonstelling van zeer lang geleden in de zustersschool. Twee klassen vol oude herinneringen waren er te zien. Later was er nog een tentoonstelling over de Vliet in de jongensschool.

In een groot kaft hield hij documenten bij over zijn geliefkoosd dorp. Met grote letters had hij er op geschreven: VOOR DE OUD EIKEVLIETENAREN. De Broeders hebben die map aan onze voorzitter bezorgd en vormen het begin van ons archief.

Om te beginnen hebben we het werk van Jef zelf bijeen gezocht en op een cd-rom gezet.

Een hele reeks gedichten in verband met grote kerkelijke feesten of over de natuur. We mogen de verzen over zijn dorp zeker niet vergeten. Zes kerstverhalen meestal in Eikevliet gesitueerd hebben we ook gevonden.

Er zijn ook enkele liederen die hij voor zijn klas of voor andere verenigingen maakte bij, samen een twintigtal.

Uit het boekje “Vriendengroet” van de broeders van Oostakker heb ik meer dan 40 verhalen gehaald..

In drie aparte boeken schreef hij de geschiedenis van zijn geboortehuis, die van het toneel en die van de parochie.

De teksten die in Klein-Brabant-Vaarland verschenen, vooral in het jaar van het dorp, staan er ook bij.

Bij een korte levensbeschrijving staan ook foto’s, zelfs de foto waarop hij voor de allereerste keer (in 1935) zijn “broederskleren” droeg.

Het teken en schilderwerk mocht zeker niet ontbreken. Alle schilderijen die op de tentoonstelling te zien waren ( en nog enkele andere) staan er in kleur op. Ruim 50 in totaal.

Hoeveel pentekeningen hij gemaakt heeft kan ik niet zeggen maar ik heb er toch een kleine honderd verschillende gevonden.

Er staat ook iets enigs op. Wij weten allen dat broeder Talboom samen met Jos Demont ons clublied gemaakt hebben. Onze koninklijke fanfare heeft het speciaal voor ons gespeeld en dat kan je daarop ook beluisteren.

Zoals je ziet is dat een indrukwekkende verzameling. Iedereen die er interesse voor heeft kan een kopie bestellen bij Julien Maes. Tel:03.88916 25.

In een volgend project gaan we al de verschenen ledenblaadjes op CD-rom zetten, ook een werk van lange adem. Als het klaar is zul je het wel lezen.

‘Sex en jaloezie’ in Eikevliet ja wadde. Inderdaad en velen kwamen, zagen en vonden het goed.

We verwelkomden een paar nieuwe krachten die het groepje van habitués kwamen versterken. Met name Els Van Dijck, die voor vele Eikevlietenaren al geen onbekende meer is en Freddy Pauwels wiens roots in het naburige Wintam liggen.

Dit jaar viert onze toneelkring haar 150 jarig bestaan, geen alledaagse gebeurtenis, dit zullen we dan niet zomaar laten voorbijgaan.

De oplossing van de vraag uit ons novembernummer is: LOUIS BULLERKOTTEN en zijn beroep was KUNSTSCHILDER.

Staf Willems Eikerlandstraat, 80, 2870 Ruisbroek won het boek. Het ligt te wachten in het Eikerveld, 20, 2880 EIKEVLIET.

Iedereen kent de villa aan de put, vroeger genoemd : De villa van Dr. Joos. Later werd het een jongensinternaat beheerd door wijlen dhr Braeckevelt. Ze kreeg dan de naam: HOME KENNEDY. Welke naam droeg ze in de tijd van Dr. Joos?

Antwoord voor 1 mei sturen naar Danny Polfliet Eikerveld, 20, 2880 EIKEVLIET of een e-mail naar dannypolfliet@hotmail.com.

++ ONS EIKEVLIET ++

De Roerdomp.

Heemkundige kring?