94. 15-11-04

++ ONS   EIKEVLIET ++ 

2005 staat voor de deur !

            Weerom is er bijna een jaar voorbij en belanden we in 2005. Waar is de tijd dat onze vereniging werd opgericht in 1975?  Het jaar van het dorp! Bijna 30 jaar geleden kwamen we voor het eerst samen met onze vereniging. Een 250- tal Eikevlietenaren en Oud-Eikevlietenaren waarvan velen mekaar gedurende lange tijd niet meer hadden gezien. Een hartelijk weerzien met jeugdvrienden en –vriendinnen. En dat het oprichten van onze vereniging “ De Eikevlietvrienden” een noodzaak was, blijkt nu nog steeds. Immers elk jaar organiseren we onze contactdag begin september in Eikevliet en steeds zijn we met een kleine honderd leden aanwezig om een gezonde wandeling te maken in onze contreien en verhalen te vertellen van en over het Eikevliet van vroeger en nu. En velen van u zijn regelmatig aanwezig geweest op onze contactdag maar een aantal anderen hebben we nog niet mogen begroeten op ons jaarfeest. Is het drempelvrees of onwetendheid of tijdsgebrek of is het op een slecht tijdstip in het jaar? We weten het niet maar in elk geval mag ieder vrijelijk opmerkingen of suggesties maken over hoe we onze werking nog kunnen verbeteren. Het bestuur zal er zeker over discussieren en de nodige maatregelen treffen.  Zoals U allicht weet vragen we ook elk jaar een geringe lidmaatschapsbijdrage van € 6,50 per gezin. Deze bijdrage wordt gebruikt om  4 maal per jaar ons ledenblaadje ( zoals deze uitgave ) te drukken en u toe te sturen. Daarmee blijf je een beetje op de hoogte van wat er allemaal gebeurt en georganiseerd wordt in ons geboortedorp. Deze lidmaatschapsbijdrage wordt telkenjare gevraagd te voldoen in augustus eventueel tesamen met de inschrijving voor het jaarfeest. En de meeste leden betalen dan ook direct. Enkelen echter vergeten dit met waarschijnlijk in gedacht dit te betalen wanneer ze iemand van het bestuur ontmoeten. En zo wordt dit dan soms volledig vergeten. Daarom nogmaals deze oproep aan degenen die met vorig blaadje van september niet betaalden, om dit nu te voldoen. Vergeet niet, dit is lidgeld 2004. De lidmaatschapsbijdrage 2005 wordt pas opgevraagd in september 2005. Je kan het bedrag voldoen op rekening  000-1204750-10 van Eikevlietvrienden, p/a Mw. Gaby Verbruggen,Marnefstraat 16 te Eikevliet of bij één der bestuursleden. Indien deze tekst in geel kleur is opgelicht, betekent dit dat volgens ons uw lidgeld voor 2004 nog niet voldaan werd.

           Met het verschijnen van dit blaadje, zijn we dus inderdaad weer aan het einde van het jaar. We zwaaien 2004 uit en hopen dat het nieuwe jaar veel voorspoed en geluk brengt voor onszelf en onze dierbaren. Dit wensen wij als bestuur dan ook toe aan al onze leden in en buiten Eikevliet. Geluk, vrede en voorspoed maar vooral een goede gezondheid.

           We hopen jullie dan ook  talrijk te kunnen begroeten op onze volgende jaarlijkse contactdag die zal doorgaan op zondag 18 september 2005 Noteer deze datum reeds in je agenda. Meer informatie hierover verschijnt er in een van onze volgende blaadjes.

_________________________________________      JDC

  Jaarlijkse contactdag Eikevlietvrienden van

 26 september 2004.!

            Op zondag 26 september jl was het weer zover! Verzamelen geblazen voor 90 Eikevlietenaren in het geboortedorp. Om half twee vertrokken ruim de helft van deze dapperen al wandelend naar het gerestaureerde kasteel d’ Ursel te Hingene. Een ander deel verkoos  naar Hingene toe te gaan met de wagen vermits de benen de wandeling niet meer toelieten.

In Hingene aangekomen, werden we opgewacht door twee gidsen aangesteld door het provinciebestuur van Antwerpen ( het kasteel is eigendom van de provincie Antwerpen en werd gerestaureerd door het provinciebestuur ). Dezen leidden ons rond op de gelijkvloerse verdieping en de kelderverblijven en gaven een gedetailleerde uitleg over het kasteel en zijn geschiedenis evenals over de tentoongestelde schilderijen en het aanwezige meubilair. Ook over de geschiedenis van de familie d’ Ursel werd heel wat verteld. Voor degenen die er niet konden bijzijn, een aanrader waard voor een bezoek in de zomer en tegelijk kunnen ook de prachtige franse tuinen worden bezocht. Tijdens ons bezoek hebben we ook een verklarende tekst ontvangen waar de uitleg van de gidsen werd in neergepend. We zullen deze tekst dan ook in ons volgend blaadje integraal afdrukken om de afwezigen toch een kleine voorsmaak te geven van wat er allemaal over het kasteel verteld werd.

           Na een fikse terugwandeling werd er verzameld in zaal De Balans in Eikevliet. Een lekkere koffietafel was klaargezet en je kan denken dat dat smaakt na een dergelijke wandeling. Na de maaltijd was er ook nog animatie voorzien door dhr De Pauw uit Borgerhout die met zijn kunsten als buikspreker en zanger de hele zaal kon amuseren en zeker het vijftiental aanwezige kinderen.

           Nadien was er nog wat tijd over voor gezellig bijpraten en te vertellen over vroeger en nu voordat de meesten rond 21 u huiswaarts keerden na een voldane dag in het geboortedorp Eikevliet.

_________________________________________         JDC

Het gouden jubelfeest van Z.E.H. Ceuppens

Pastoor te Eikevliet.

Paasmaandag, 18 april 1949, een onvergetelijke dag voor Eikevliet, Klein-Mechelen en Eikse Amer.

Paasmaandag 4.30 uur, de haan had nog  niet gekraaid wanneer trompetgeschal de bevolking wekte.

Geen kwartier later zijn alle valiede mannen en vrouwen  versieringen aan het aanbtrengen en om 5 uur weerklinken de eerste kanonschoten : de jubeldag is ingezet.

Wanneer de mensen naar de vroegmis gaan is alles kant en klaar zodat de mensen van de Eikse Amer en andere afgelegen huizen hun ogen niet kunnen geloven. Op een paar uur tijd is Eikevliet herschapen in een waar sprookjesdorp. Alle huizen zijn versierd en niet één waar geen passend opschrift de gevel opsmukt. Over straten en pleintjes hangen wit-gele vlaggen en roosjes geven het geheel een ongewoon feestelijk fris uitzicht. Boven de kerkdeur hangt een mooie pentekening van Z.E.H Pastoor, werk van Marie José Suyckens, een veelbelovend talent.

Rond 9 uur zijn de straten reeds vol opgetogen mensen die zich naar de C.Marnefstraat begeven. Om 9.30 uur wordt de jubilaris daar ten huize van Louis Boeykens afgehaald.

Onder luide toejuichingen verschijnt de feesteling in de deuropening, samen met burgemeester Van Kerckhoven en Louis Boeyckens (voorzitter van de kerkraad).

We merken eveneens nog : Kan. De Mesmaeker, schepenen Mees en Vertongen.

Een flinke stoet hebben de inwoners van Eikevliet ineen gestoken. Traag en ordelijk vertrekt de stoet kerkwaarts door de versierde straten. Het kerkje blijkt te klein en tientallen kunnen geen stoel bemachtigen.

Z.E.H Heylen, deken van Puurs houdt de openingspreek en wijst op het verdienstelijk en verheven werk van de parochiepriester.

Het Vlaamse volk houdt van zijn priesters, wat men maar eerst merkt als er zich een gelegenheid voordoet zoals deze, waar volgens de eerwaarde spreker, de grens van het onmogelijke werd bereikt.

Aan het altaar werd Z.E.H. Pastoor bijgestaan door verschillende priesters waaronder ook Kan. Henri De Mesmaeker. Na de H. Mis werd in de school de erewijn geschonken.

Het is burgemeester Van Kerckhoven die de reeks der spreekbeurten inzet en de jubilaris huldigt als “dorpsherder”. Deze is de minzame pastoor te lande die zijn beste krachten wijdt aan de opgang en de bloei van zijn geliefde parochie Eikevliet.

Schepen Jozef Mees schetst daarna in korte trekken de loopbaan van pastoor Ceuppens. Hij herinnert aan de graag geziene en op handen gedragen onderpastoor te Rumst, waar hij 30 jaar werkte en men hem met gemengde gevoelens zag vertrekken.

Spijt om zijn vertrek, maar fier op zijn benoeming tot pastoor.

De Eikevlietenaren vieren hun herder niet alleen uit beleefdheid, maar uit echte warme genegenheid, gelukkig omdat ze hem sinds 20 jaar als plichtbewuste pastoor hebben gehad. Mees drukt de wens uit van alle inwoners met de woorden : moge onze pastoor nog lang te Eikevliet wonen en werken.

In zijn antwoord bedankt Z.E.H. Ceuppens beide sprekers en het gemeentebestuur voor de hartelijke ontvangst. De gevierde wijdt een weinig uit over zijn geliefd onderwerp “plicht”.

Gemeentesecretaris Karel Segers legt de feesteling daarop het guldenboek der gemeente Hingene ter ondertekening voor.

Het is intussen flink middag geworden en tijd voor het gelegenheidsfeestmaal.De nog immer jeugdige pastoor van St.-Amands, Z.E.H. Van Kerckhoven, is hier de eerste spreker om zijn collega te huldigen. Reeds 56 jaar ken ik hem, aldus de spreker, van in het seminarie te Mechelen. Louis Ceuppens was toen mijn medestudent en ik kan hier openhartig getuigen dat hij toen bij ons een graag geziene figuur was.

Z.E.H. Pastoor Flies onderlijnt daarna de verdiensten van de jubilaris als herder.

Schoolhoofd Clement Verbruggen huldigt zijn pastoor als de sympathieke parochiepriester die de school onvoorwaardelijk steunt.

Z.E.H. Leon De Breemaecker, pastoor te Nijlen en afkomstig van Eikevliet, drukt zijn fiere voldoening uit over de waardige wijze waarop zijn geboortedorp de jubilaris weet te vieren.

Intussen zijn er uit Rumst enkele bussen toegekomen en worden ze door onze fanfare met muziek aan de brug verwelkomd.

De K. Harm. Verbroedering uit Rumst geniet de eer pastoor Ceuppens plechtig naar het lof te leiden. Evenals in de jubelmis wordt het lof opgeluisterd door het plaatselijke zangkoor St.-Cecilia, onder leiding van Staf De Clercq.

Na het lof wil de feesteling met eigen ogen de versierde parochie doorkruisen, begeleid door de leden van de kerkraad en feestcomité. Op de hem eigen gemoedelijke wijze onderhoudt pastoor Ceuppens zich met zijn parochianen.

Ze zijn nog zo fier wanneer hun pastoor hen met een waarderend en veelzeggend hoofdknikje beloont voor het respectievelijk werk. De tijd staat niet stil en het wordt 16.30 uur voor de grote huldezitting in zaal De Balans.

Zoals te verwachten was, is de zaal veel te klein. Gelukkig hadden de inrichters voor luidsprekers gezorgd en kon de bevolking tot ver in de straten de feestzitting volgen.Muziekstukken werden uitgevoerd door onze fanfare en door de K.Harm. Verbroedering uit Rumst. Voor zang zorgden onze schoolkinderen van Eikevliet en inwoners van Klein- Mechelen. De feestrede werd gehouden door Gabriël Geniets, voorzitter van onze fanfare.

Naar het einde spreekt Louis Boeykens, voorzitter van het feestcomité, zijn dank uit en biedt, geholpen door  de schoolkinderen, prachtige geschenken aan de gevierde jubilaris aan .

Deze dankt,  zichtbaar ontroerd voor zoveel genegenheid bij deze prachtige viering,  voor de prachtige geschenken.Pastoor Ceuppens drukt de wens uit dat zijn parochianen de goede weg blijven volgen.

Tot slot bedankt feestleider Mees de zitting met een dankwoord aan allen die hebben meegewerkt aan het welslagen van deze heuglijke en buitengewone geslaagde viering.

We kunnen dit artikel niet sluiten zonder aan alle inwoners van Eikevliet, Klein- Mechelen en Eikse Amer een proficiat toe te wensen voor deze prachtige en heuglijke dag.

Een bijzonder woord van lof verdienen : Gabriël Geniets, promotor samen met schepen Mees, Frans Polfliet, leider der straatverlichting, Clement Verbruggen en Staf De Clercq : de onderwijzers van Eikevliet.Langs vrouwelijke zijde vermelden we graag de juffrouwen Hilda Willox en Maria Van Praet, Adriaenssens van Klein-Mechelen en Demont.

De E. Zusters van Eikevliet waren eveneens al dagen op voorhand druk in de weer.

Paasmaandag 18 april 1949 is één van die bijzonder blije dagen geweest welke nog lang in het geheugen zal voortleven, een dag waarover nog lang zal nagepraat worden door de inwoners.

Voor pastoor Ceuppens zal het wellicht de schoonste dag uit zijn loopbaan  zijn en zowat de bekroning van zijn 50-jarig priesterschap.

Artikel verschenen in “Ons Klein-Brabant” op 23 april 1949 en herwerkt door D.P.

Oproep tot verzamelaars.

Dit stond ook in ons vorig blaadje. Van 3 dames kreeg ik telefoon, ze zorgden elk voor enkele ontbrekende boekjes.

Bedankt Paula, Lizette en Mathilde.

Waarschijnlijk heb ik ze nu allemaal gekopieerd . Indien er nog iemand de hele verzameling heeft, ben ik graag bereid om eens te komen vergelijken.

---------------------------------J.M.

150 jaar fanfare ST. Cecilia Eikevliet. (vierde deel.)

Emiel Brants (1946 –1961)

Na de dood van Louis Slootmaekers moest er opnieuw gestart worden. Er was nog geen opvolger dirigent. Willem Caluwaerts en Joris Demont namen afwisselend de leiding over.

Jan Van Hoeywegen , de broer van ons oudste fanfarelid mevrouw Van Meulder-Van Hoeywegen, bracht Emiel Brants een gewezen dirigent van een muziekkapel van het leger vanuit Berchem mee naar Eikevliet. Het is ook bij de familie Van Meulder dat de man logies kreeg na de repetities en gedurende al die jaren door vader Frans ’s zaterdags werd opgehaald en ’s zondags terug werd weggevoerd.

Op vier jaar tijd klommen we op van tweede afdeling naar ere-afdeling. Dat alles was te danken aan een dynamisch legerdirigent. Er bleef nu nog één droom: deelnemen aan het stadstornooi te Antwerpen. De eerste keer kon Brants onmogelijk de dirigeerstok ter hand nemen want een hartinfarct dwong hem het werken stop te zetten. Er werd toen deel genomen onder de leiding van de dirigent van General Motors, Van Nevele. Met veel brio werd er een gouden medaille gewonnen. Later werd voor de tweede maal deelgenomen maar nu onder leiding van Emiel Brants die met een zeer zwaar programma voor de dag kwam: Rapsody in Brass, het moeilijkste maar ook het mooiste stuk uit het repertorium; en dan het even gedurfde Binche, muziek voor groepsmusici en dat waren dan de vrij gekozen stukken. Het was tijdens de opvoering van Rapsody in Brass dat onze moedige dirigent plotseling onwel werd met de gekende ernstige gevolgen. Zijn wens was gerealiseerd: “Als ik sterf, dan wil ik het aan de pupitter van Eikevliet.” Algemene verslagenheid heerste bij het publiek, inzonderheid bij de muzikanten. Pastoor Smet die fier al de uitstappen mee volgde, is nog bij de stervende geweest. Dit was het einde van een talentrijke loopbaan. Na deze pijnlijke gebeurtenis werd even de tijd genomen voor het verkiezen van een opvolger. Intussen nam Joris Demont weerom de taak over. Als nieuwe dirigent werd:

Marcel De Boeck(1961-1979) uit Mariekerke aangenomen. Onder zijn leiding werd de triomftocht van de successen voortgezet. Weldra bereikte men de kampioenstitel van Fedekam te Geel. Tweemaal behaalde men daarna een gouden medaille in het stadstornooi te Antwerpen en eenmaal een zilveren plus talrijke gelukwensen in andere tornooien. Met een zekere teleurstelling ondergaan we de laatste jaren de teruggang naar de vlakte van de klassieke dorpsfanfare. We kennen voldoende de oorzaken, de zwaarste belemmering: ontvolking van het reeds kleine Eikevliet. Gelukkig blijft er nog de stevige kern van een dertigtal muzikanten. Maar de hoogvogels van vroeger kunnen niet meer geschoten worden.

Het dorp veroudert, als groene zone mag er niet gebouwd worden en de jonge veel belovende gezinnen vertrekken naar elders. De opvolger van Marcel De Boeck werd gevonden binnen de fanfare:

Alfons Van Calster (1979-1989)

Was eigenlijk een pro deo dirigent. Door zijn ongebreidelde inzet voor de fanfare heeft ook in moeilijke tijden het roer recht gehouden. 

Hij was tevens ook de zaaluitbater en heeft gedurende tien jaar gedirigeerd. Daarom werd hij dan ook gevierd tijdens een afscheidsconcert.

Frank De Wolf (1989-1993)

Een enthousiaste jongeling uit Burcht nam de taak van hem over.

Hij was trompettist maar bespeelde ook graag grote instrumenten zoals bombardon. Hij was ook dirigent van “Bornem Brass”. Na zijn vertrek uit

Eikevliet werd hij dirigent van het saxofoonorkest van Zwijndrecht.

Na een periode met een tanend muzikantenaantal, was het dirigent Ernest Lenaerts die St. Cecilia weer op het juiste spoor zette.

Ernest Lenaerts (1993-2001)

Voor Ernest begon alles bij de Militaire muziekkapel van de eerste divisie in Keulen. Vandaar maakte hij de overstap naar onze nationale opera van de Muntschouwburg in Brussel en nog een sprong naar het filharmonisch orkest van de toenmalige BRTN de huidige VRT. Op zen minst gezegd een bezige bij want hij was ook professor aan de muziekacademie Bornem en het Koninklijk Muziekconservatorium van Antwerpen. Voor Eikevliet was hij ook chef van de Koninklijke harmonie “Nut en Vermaak” van Bornem en de Koninklijke fanfare “Concordia” Tisselt.

Hij schreef geschiedenis toen hij de fanfare weer in eerste afdeling positioneerde, tijdens het provinciaal concerttornooi van oktober 1999 te Ekeren, waar ruim 80% van de punten behaald werd.

Gezondheidsproblemen hebben hem op rust gesteld op vrij jonge leeftijd.

Jan De Smedt (2001-…)

Nam de dirigeerstok over.

Hij is de dertiende dirigent in rij. Hij werd geboren in 1964 te Londerzeel. Na zijn studies aan het Koninklijk Muziekconservatorium van Antwerpen, waar hij diploma’s behaalde voor trompet en kamermuziek, begon hij aan een militaire muzikantencarrière.

Hij speelde achtereenvolgens 4 jaar bij de Muziekkapel der Grenadiers en 5 jaar bij de Koninklijke Muziekkapel van de (Belgische) Marine. Sinds 1995 is Jan De Smedt Solist Bugel bij de Koninklijke Muziekkapel van de Gidsen.

4. Wedstrijden en tornooien

Wedstrijden en tornooien zijn het middel bij uitstek om muziek te beoefenen – en hier komen we weer bij de eerste doelstelling van de fanfare – maar dan gekoppeld aan het competitie-element. Deelname aan een wedstrijd laat een fanfare of harmonie toe zich te meten met andere muziekverenigingen. Maar het kan ook gezien worden als een muzikale waardebepaling van de vereniging op zichzelf.

Al meer dan een halve eeuw organiseert de provincie Antwerpen jaarlijks concerttornooien, die géén wedstrijden zijn : iedere deelnemer wordt op zijn eigen kwaliteiten beoordeeld, los van een onderlinge vergelijking.

Waarom deelnemen dan ? Wel, een tornooi is een uitdaging en het scherpt de motivatie van de muzikanten. Het is goed voor het imago van de vereniging en het kan zelfs een hogere subsidie opleveren.

Voor de afgelopen 50 jaar beschikken we over gedetailleerde gegevens omtrent tornooideelnames : er is sprake van kantonnale, provinciale, nationale en zelfs internationale wedstrijden. In het totaal zijn er zomaar eventjes 42 deelnames.

Nu is deelnemen natuurlijk belangrijker dan winnen. Maar het spreekt vanzelf dat iedereen in de aanloop naar en tijdens zo’n tornooi zijn beste beentje voorzet en streeft naar een resultaat dat een diploma, een medaille of een geldprijs oplevert, ofwel een klassering in een hogere categorie toelaat.

En het palmares van St. Cecilia Eikevliet mag best gezien worden !

Vooral in de jaren ’50 en ’60, onder impuls van de dirigenten Emiel Brants en Marcel De Boeck, noteren we een groot aantal deelnames met ronduit indrukwekkende resultaten :

·       Uitslagen die variëren tussen de 90 en 98% tijdens kantonnale of internationale wedstrijden, vaak met lof van de jury of een medaille van de koning.

·       Vier maal goud en één maal zilver tijdens de nationale tornooien van de stad Antwerpen, gehouden in de Handelsbeurs

·       Het opklimmen van derde afdeling naar ere-afdeling, een verschil van 4 categorieën, op amper 4 jaar tijd, en dit tijdens de provinciale Fedekamtornooien.

Zonder twijfel waren dit de gloriejaren, waar zelfs vandaag nog met respect en een beetje heimwee aan teruggedacht wordt.

In de jaren ’70 en ’80 zien we een neergaande trend in het muziekverenigingsleven in het algemeen. De publieke belangstelling daalt zienderogen : er wordt verwezen naar een uitbreiding van de ontspannings mogelijkheden buiten het muziekgebeuren, naar het imago van muziekverenigingen als een stuk folklore, verouderd en onvoldoende aangepast, naar de reputatie van fanfares en harmonies die alleen maar “pintenmuziek” maken.

En ook Eikevliet ontsnapt niet aan deze crisis. Een dalend aantal muzikanten en lagere aanwezigheden op repetities halen het peil onderuit. Toch weet St. Cecilia Eikevliet zich te handhaven : er wordt weliswaar minder deelgenomen aan wedstrijden of tornooien, maar de resultaten mogen nog best gezien worden, zeker als we alle omstandigheden in acht nemen. Tijdens de provinciale Fedekam tornooien groeit St. Cecilia over een tijdspanne van 12 jaar van de laagste afdeling weer naar de op één na hoogste categorie. Ik moet hierbij wel benadrukken dat het aantreden in die laagste afdeling veroorzaakt werd door het feit dat onze fanfare niét had deelgenomen aan een tornooi binnen de vier jaar sinds het voorgaande, zoals het reglement dat bepaalt. Die lage klassering was dus niét het gevolg van een slechte wedstrijdprestatie.

De jaren negentig dan : wéér onderaan de ladder moeten beginnen, in derde afdeling – wegens niet op tijd deelgenomen. Maar Ernest Lenaerts heeft de toon gezet : van derde naar tweede, naar eerste afdeling.

En we zijn er van overtuigd dat Jan De Smedt het karwei zal afmaken, en ons terug zal brengen naar de hogere regionen – via uitmuntendheid weer naar ere-afdeling.

Hou ons maar in de gaten !

----------------------------

Wordt vervolgd.

U

Philomène Thiry

Weduwe van de heer Robert Cools

Lid van de M.S. liga Vlaanderen.

Geboren te Hingene 15 mei 1914

Overleden te Antwerpen 16 juli 2004

Philomène was de oudste dochter van Alexander Thiry, stichter van de drukkerij in ons dorp. Zij was moedig en blijgezind . Ondanks alle tegenslagen die haar troffen, zij verloor op zeer jonge leeftijd haar moeder, bleef ze haar vertrouwen stellen in het geloof.

Onder de oorlog, terwijl haar man in Duitsland verbleef, bleef ze de beenhouwerij in de Desiré Van Hoomissenstraat verder beredderen. Uiterlijk blij en opgeruimd maar  in haar binnenste knaagden onrust en onzekerheid door het gemis van haar man.

Na de oorlog verhuisden ze naar het Antwerpse omdat Robert er met de autobus ging rijden. Zij verloren het contact met Eikevliet niet en waren van bij de stichting overtuigde leden van onze vriendenkring. Zelfs toen ze al zeer moeilijk te been was waren beiden altijd aanwezig op onze contactdagen. Soms waren ze zelfs vergezeld van hun 2 kinderen.

Niettegenstaande haar langdurige ziekte heeft zij haar 90ste verjaardag mogen vieren. Twee maanden later nam ze voor goed afscheid van familie en vrienden.

Het bestuur biedt hiermee aan de familie zijn christelijke deelneming aan.

---------------------                                                                                                     

U

Flor Boeyckens

Geboren te Hingene op 27 december 1927

Thuis overleden op 6 september 2004.

Wie vroeger in de Slijkhoek kwam ,kon niet naast het grote herenhuis van Boeyckens zien met aan de overkant van de Vliet een grootse weide met een hele resem koeien.

Flor was de jongste telg uit een gezin harde werkers  met 4 zonen en één dochter. In zijn jeugd heeft hij het harde boerenleven gekend. Er was immers werk genoeg in de stal en op het veld. Naast hard labeur leerde hij het vrolijke studentenleven kennen te Leuven waar hij voor apotheker studeerde. Als echte Eikevlietenaar bleef hij verknocht aan zijn geboortedorp en was regelmatig op feestelijkheden te zien samen met zijn broers.

Hij vond zijn geluk in zijn gezin waar 3 kinderen geboren werden, die op hun beurt voor 10 kleinkinderen zorgden.

Op zijn bidprentje dankt hij de Heer voor zijn gelukkig leven:

Heer,

Dank voor het vele geluk dat ik mocht ervaren

Geluk : Dat ik zo minzaam koesterde

Dat ik zo warm en enthousiast beleefde tijdens sport en feest

Dat ik zo graag observeerde, aanmoedigde bij familie,

 vriend en kennis

Dat ik zo graag beluisterde in mijn apotheek.

Dank voor het leven dat me toelachte :

Ik was de jongste telg en mocht studeren zonder perk

Studies die mijn blik verbreedden en mij Lou leerden kennen

Lou die mij altijd steunde

En deed genieten van kinderen en kleinkinderen

Onze apotheek symbool van geluk, Vilvoorde en Far-West

Dank voor mijn kans geluk te bouwen

Gelezen, gefilosofeerd te hebben

Geïnteresseerd geweest te zijn in het geluk van vele anderen

Angst gehad te hebben de zoektocht naar vrede te verliezen

Afschuw gekend te hebben voor onrecht en oppervlakkigheid

Afscheid nemen van zus, broers, vrienden deed me pijn

Lou, wat zou ik geweest zijn zonder jou

Wat hebt ge voor mij altijd geregeld en georganiseerd

Heb vertrouwen

Dank voor die mooie jaren.

                                                      Flor

U

Josefine Van Straeten

Echtgenote van Jos Van Aken.

Geboren te Hingene op 27 september 1927

Overleden te Bornem op 20 september 2004.

Zij is geboren onder de kerktoren en dat heeft heel haar leven beïnvloed. Elke zondag was zij in haar kerk. Goed op tijd ging ze met kleine haastige stapjes naar de hoogmis.

Veel jaren heeft ze met haar ouders en later met haar man onder ons klein kerktorentje gewoond. In de jaren 60 kochten ze een huis vlak naast de school. Dat krakend nette huis en haar gezin betekenden alles voor Josfinneke. Zelfs na het huwelijk van haar zoon bleef ze een grote steun voor dat gezin.

Altijd was ze goedgezind en met iedereen deed ze een babbeltje op straat.

Dat geluk heeft ze mogen smaken tot er zich plots buik- en rugklachten lieten voelen. Na een vrij korte opname in het ziekenhuis te Bornem is ze er zeven dagen voor haar 77^ste verjaardag overleden.

We kunnen deze moedige en kranige vrouw niet beter typeren dan met deze tekst van haar bidprentje:

Hoe wonderbaar een moederhart,

dat nooit berekent, steeds bemint.

En in het geven van zichzelf,

haar schoonste en diepste vreugde vindt.

Aan de familie Van Aken-Van Straeten bieden we onze innige en christelijke deelneming.

--------------------------

  U

Emiel Smedts

Echtgenoot van Gusta Robbijns.

Geboren te Puurs op 21 mei 1909.

Overleden te Bornem op 29 november 2004.

Miel Smedts is geboren in de Luishoek in een gezin van 13 kinderen. Zijn jeugd is getekend door armoede die we ons niet meer kunnen voorstellen. Onder de eerste wereldoorlog gingen ze meestal spelen aan de molen op de Ruisbroekse Kouter omdat daar een commandopost van het Duitse leger was. Uit medelijden met die armoedige kereltjes deelden de soldaten regelmatig boterhammen uit. Ze werden met veel smaak en zonder schroom naar binnen gewerkt. Toen Miel dan in de tweede wereldoorlog soldaat was dacht hij daar nog dikwijls aan en hoopte van geen enkele vijand in zijn vizier te krijgen.

Winter noch zomer, hitte noch hevige kou, regen noch sneeuw, niets kon hem weerhouden om elke dag op zijn blokken te voet naar school te gaan naar Kalfort.

Toen zijn moeder 48 jaar was, is zij op 1 januari 1927 gestorven. Tot overmaat van ramp stond hun huis ook te koop en stond vader met zijn weeskinderen op straat.

Op 30 maart 1935 huwde Emiel met Gusta die op de Eike Amer woonde. Nog datzelfde jaar kochten ze café “ De Klok “ en bouwden het om tot een gezellig huis. Bij die verbouwingen vonden ze in de kelders nog de arduinen kuipen van de vroegere zeepziederij. De Vliet heeft voor veel wateroverlast gezorgd. Als sluismeester kende hij de getijden en wist wanneer er gevaar dreigde. Hij was dan ook gewoonlijk de eerste die de mensen van de Slijkhoek waarschuwde om daarna bij hem thuis de nodige voorzorgen te gaan nemen, toch hadden ze nog af en toe waterschade.

Miel was vader van een gelukkig gezin dat met 6 kinderen werd gezegend. Daar is heel wat voor te doen. Naast zijn vast werk als sluismeester te Klein-Willebroek ging hij ook helpen hovenieren bij Van Assche en tot enkele jaren geleden bewerkte hij zelf nog zijn hofke op het Spuiveld.

Om het met de woorden van het doodsprentje te zeggen:

“Mijn vadertje, hij was rechtvaardigheid.

Hij had de zware last op zich geladen,

Een eerlijk man te zijn in woord en daad.”

Dat tekende hem, maar hij was ook een blij gezind man. Hij kon geen twee zinnen zeggen of er was een kwinkslag bij. Geen enkele zondag ontbrak hij in de kerk en daarna werd er menig boomke gepandoerd. Tot op hoge leeftijd heeft Miel van het sociale leven kunnen genieten. Later gingen het geheugen en de benen wat achteruit en bleef hij rustig thuis bij moeder de vrouw.

In zijn rijke leven mogen we zeker de drie jubilea niet vergeten: 50, 60 en 65 jaar gehuwd. Volgend jaar zou hij 70 jaar gelukkig geweest zijn met zijn Gusta. 

Enkele maanden geleden werd hij opgenomen in het ziekenhuis en daarna nog een tijdje in het rusthuis waar hij overleden is.

Wij bieden gans de familie Smedts-Robijns onze christelijke deelneming aan.

-----------------Namens het bestuur J.M.

ZATERDAG  8  JANUARI

FEESTCOMITE : EIKEVLIET-AMER

KERSTBOOMVERBRANDING

19.30 u : samenkomst van alle deelnemers

                in zaal de Balans.

20.00 u : optocht met fakkels naar het wipplein met

                muzikale begeleiding van de Kon. Fanfare

                Sint-Cecilia. via Caluwaertsstraat - Eikerveld

                Mamefstraat - Van Hoomissenstraat –

                Suykensstraat

20.15 u : alle deelnemers steken met hun fakkel het vuur aan. Tijdens en na de verbranding gezellig

 samenzijn in het lekker verwarmd wipkot met :

               Gluhwein,jenever, verse soep - of andere dranken, hamburgers ...

P .S : In zaal De Balans zullen aan de deelnemers

fakkels verkocht worden aan 2,50 euro 't stuk­.

OPGELET !  Kinderen onder de 10 jaar kunnen om veiligheidsredenen enkel een fakkel bekomen of dragen met begeleiding van hun ouders. Ook voor de anderen is voorzichtigheid geboden. Het bestuur is niet verantwoordelijk voor eventuele ongevallen of schade.

Deze kerstboomverbranding gebeurt met de toelating van het Gemeentebestuur en staat onder het waakzame oog van de aanwezige brandweer van Bormem.

Samen met veel mensen willen wij op deze manier de kerstperiode afsluiten. Wij hopen dat u met vrienden en kennissen ook zal bij zijn.

ZATERDAG  15  JANUARI

SINT-DONATUS  SCHUTTERSGILDE

WIPSCHIETING

KON. FANFARE  SINT-CECILIA

TEERFEESTDAGEN

zaterdag 15  januari

zondag   16  januari

maandag 17  januari

zaterdag 15 januari om 10.00 u :

viering in de kerk voor de overleden leden van de fanfare en opgeluisterd door de fanfare.

ZATERDAG  5  FEBRUARI

TONEELKRING  ‘TAAL & KUNST’

TEERFEEST

19.00 u : in zaal De Balans

DINSDAG  8  FEBRUARI

KINDERCARNAVAL

14.00 u : zaal De Balans

VRIJDAG  11  FEBRUARI

OUDERCOMITE - KLEUTERKLASJE

CARNAVALFUIF

in zaal De Balans

2       MAART

K.A.V. EIKEVLIET

VOORDRACHT

Computer en internet

in de opvoeding van jonge kinderen

ZATERDAG  12  MAART

KON. FANFARE  “SINT-CECILIA”

CONCERT in zaal De Balans

ZATERDAG  19  MAART

OUDERCOMITE - KLEUTERKLASJE

SCHOOLFEEST

in zaal De Balans

DUBBEL   FEEST   VOOR

PASTOOR   TONY  VAN  RANST

Pastoor Tony Van Ranst was dit jaar 50 jaar priester en 30 jaar pastoor in Wintam en 8 jaar pastoor van Eikevliet. Dit wilden beiden parochies niet zomaar laten voorbijgaan. Wie pastoor Van Ranst een beetje kent weet echter dat hijzelf hier absoluut geen vragende partij in was, inte­gendeel. De viering ging toch door en de parochianen van Wintam en Eikevliet lie­ten massaal zien hoe ze over hun pastoor dachten. Met velen werd ingegaan op de uitnodiging tot deelname. Vooraf werd een brief, uitno­diging en omslag voor een gift in elke brievenbus van de parochies gedeponeerd. Na omhaling door mensen uit de verenigingen, bleken er 400 inschrijvingen voor de receptie en ongeveer € 3000 geschonken te zijn.

De eucharistieviering werd opgedragen door pastoor Tony Van Ranst zelf, bijge­staan door federatiepastoor Patrick Maervoet, deken Guy De Keersmaecker en de abt van de abdij van Tongerlo. De viering werd opgeluisterd door het Wintamse kerk­koor, de fanfares van Win­tam en Eikevliet en het Duo Gaudeamus. De prachtig versierde kerk liep afgeladen vol. Na de eucharistie wan­delde ieder, verenigingen met hun vlaggen, achter de fanfares, onder een aange­naam zomerzonnetje, naar het gemeenschapshuis, waar voor ieder een smaakvolle receptie te wachten stond. De plaatselijke bakker had 2 reusachtige taarten geschonken,  wat door de aan­wezigen zeer naar waarde werd geschat.

Bij elke viering hoort een geschenk. Het devies van pastoor Van Ranst indachtig, “een geschenk is maar een geschenk, als ge het kunt delen of weggeven”, was er een passend cadeau gevonden. De parochianen van beide parochies schonken hun pastoor een feestmaal voor hem en gans zijn familie.

Deze huldiging liet ook zien dat er in de parochies nog gemeenschapsleven is. In een tijd dat niemand nog iemand denkt nodig te hebben, is er samen gewerkt en samen gevierd. Dank aan iedereen: mensen aan de voorbereiding, mensen uit de verenigingen voor de omhalingen, mensen welke de kerk kuisten en versierden, familie van Mr. Pastoor, aanwezigen, kortom dank aan allen die pastoor Van Ranst een hart toedragen. Maar vooral dank aan de feesteling zelf voor zijn jarenlange inzet op alle vlakken waar mensen hem echt nodig hebben

PASTOOR VAN RANST EEN WIJS MAN

Hier volgt de tekst die Mia Van Immerseel heeft voorgelezen namens de Kerkfabrieken en Parochieploegen van Wintam en Eikevliet tijdens de viering van pastoor Van Ranst op 19 september laatstleden.

50 jaar priester en daarvan 30 jaar op dezelfde parochie, er zijn er weinigen die dat kunnen zeggen. Daarom mag dit niet zonder viering en dankzegging voorbij gaan.

Mijnheer pastoor, ik mag hier spreekbuis zijn van een ganse parochiegemeen­schap die u zeer genegen is en wij weten dat dit weder­zijds is.

In februari 1974 heeft de parochie St.-Margareta Wintam u mogen verwelkomen. In 1997 kwam er zelfs nog een tweede parochie bij. Vandaag zijn wij hier zeker niet samen om afscheid van u te nemen, integendeel, wij hopen u nog een poos hier als parochiepriester te mogen houden.

Als herder van deze parochie hebt u de bijbel alle eer aan­gedaan als we daarin lezen "dat er meer vreugde moet zijn om één schaap dat terugkeert naar de kudde, dan om honderd die geen hulp nodig hebben".

Mijnheer pastoor, u bent een man naar de geest van Jezus van Nazareth. U bent priester-mens onder de mensen. Men komt u tegen. U bent er voor wie u echt nodig heeft. Meer dan één mens is ooit aan uw deur komen kloppen om geestelij­ke of materiële steun. U hebt nooit iemand doorgestuurd zonder hulp. Mijnheer pastoor, u bent een menslievend, vrijgevig man. U bent ook een man van deze wereld. Menige zondag hebt u uw spirituele, filosofische kijk op de actualiteit gebracht, op de u zo eigen manier.

Mijnheer pastoor, u bent een bescheiden man.

Wij weten dat u het niet graag hebt dat we vandaag de loftrompet voor u blazen, maar we konden het niet laten u te vieren en u vooral te danken. En dat men u waardeert, bewijst de aan­wezigheid van al deze men­sen hier.

Samenvattend zou ik u typeren met de woorden van Toon Hermans :

Wijs is anders dan geleerd, neen,

geleerd is niet verkeerd, maar wijs,

dat is heel and're koek, minder hersens. . .

minder boek.

Wijsheid is voor 't grootste part,

iets meer denken

met het hart.

Mijnheer pastoor,

u bent een wijs man.

Quizvraag

Het antwoord op de vorige vraag is :  O.H.Hemelvaart

De winnaars zijn de familie Robert & Tiny Behiels-Tornée, R. Caluwaertsstraat 45, 2880 Eikevliet.

Nieuwe vraag :

Op welke dag vierde men in Eikevliet het gouden jubelfeest van Z.E.H. Ceuppens ?

Antwoorden binnen voor 31 januari 2005 bij Danny Polfliet, Eikerveld 20, 2880 Eikevliet of een e-mail naar dannypolfliet@hotmail.com

Prijs :  Bornhem in den Beloken Tijd.

Droedel.

De oude man uit de vorige droedel was een grootvader met het bed er over, dus bedovergrootvader.

---------------------------------------------

Nieuwe droedel.

Op dit plaatje zien we 2 grote wijzers van horloges.

De bovenste wijst naar links en de andere wijst naar rechts.

Maar waarom staat het getal duizend er nog bij?

Zoek dat zelf maar uit.

Veel plezier !!!

-----------------------------------

De Charel kreeg een mooi modelletje in het oog en wou er graag mee kennis maken. Hij begon wat sneller te stappen om haar in te halen en dacht : “ Als die ergens binnen gaat offreer ik haar iets en kunnen we wat gezellig babbelen.”

Zij kreeg het in het snuitje en verhaast haar schreden … Hij ook.

Zij draait zich woedend om en roept :” Waarom loopt gij zo achter mij?”

Hij antwoordt : “ Nu u zich omdraait vraag ik mij dat ook af, ik zal het niet meer doen !!!”

Inhoud.

Blz 2   2005 staat voor de deur.

3       Contactdag 26 sept. 2004.

6       Jubelfeest Z.E.H. Ceuppens.

12      150 Jaar fanfare. (Vervolg)

20   I.M. Philomène Thiry.  

   21   I.M. Flor Boeyckens.

22      I/M. Josefine Van Straeten.

23      I.M. Emiel Smedts.

27      Activiteitenkalender.

30      Viering van Pastoor Van Ranst.

34      Quizvraag.

35      Droedel.