95

Tijdschrift

++ ONS EIKEVLIET ++

Het is inderdaad al een hele tijd geleden namelijk 30 jaar dat het ontstaan van onze vereniging zijn oorsprong vindt. In 1975 werd “ Het jaar van het dorp “ gevierd. De bedoeling hiervan was meer aandacht te besteden aan het dorps- en sociale samenleven van mensen in tegenstelling tot de steeds jachtig wordende samenleving waarin enkel prestaties en commerciële resultaten van belang zijn.

In dat kader werd dan ook in Eikevliet door een aantal pioniers ( zoals Joris De Mont, Jef Talboom en Jozef Langbeen ) en een aantal bezige bijen in het Eikse verenigingsleven ( o.a. Staf De Clercq, Miel Marnef,Mil Thiry e.a. ) het initiatief genomen een vereniging op te richten die als doel zou hebben aandacht te besteden aan het Eikevlietse verenigingsleven van vroeger en nu. De vereniging werd opgericht onder de naam “ Oud-Eikevlietenaren” omdat men vooral contact wou maken met vroegere bewoners van Eikevliet. Nadien werd de vereniging naar aanleiding van een kwisvraag omgedoopt in “Eikevlietvrienden“ om de naam beter af te stemmen op het doel van de vereniging; nl een band smeden tussen huidige en vroegere bewoners van Eikevliet door een jaarlijkse samenkomst in Eikevliet te organiseren en door het 4 maal per jaar publiceren van nieuws en wetenswaardigheden over het Eikevliet van vroeger en nu.

Tot op heden blijkt duidelijk de interesse voor een dergelijk initiatief, want met 250 leden buiten Eikevliet en 110 huidige bewoners zijn de Eikevlietvrienden de grootste vereniging van Eikevliet en bij de jaarlijkse samenkomsten mogen we telkenjare een kleine honderd aanwezigen verwelkomen.

Om een vereniging te besturen zijn er natuurlijk ook een beetje financiële middelen nodig ( onder andere het drukken en verzenden van dit infoblad) en daarom hebben we een jaarlijks lidgeld ingevoerd van € 6,50 per gezin. Dit lidgeld wordt elk jaar opgevraagd met het blaadje van augustus en soms gebeurt het dat iemand vergeet dit lidgeld te voldoen. Daarom bij deze nog een oproep aan dezen die hun lidgeld voor 2004 nog niet voldaan hebben, dit te storten op rekening 000-1204750-10 p/a Marnefstraat 16 te Eikevliet of af te rekenen bij een der bestuursleden. Indien het rekeningnummer hierboven is op gelicht, is volgens ons uw lidgeld voor 2004 nog niet voldaan.

Wij zijn allen trouwe lezers van ons ledenblad, maar hebt u ook alle geschriften verzameld in een map? Na de overzichtstentoonstelling in 2001 van broeder Jozef Talboom deed ik een oproep om mij te helpen bij het inventariseren van onze ledenbladen. Dat enorme werk is nu beëindigd en staat op cd-rom. Zo blijven deze geschriften voor altijd bewaard en zijn ze voor iedereen beschikbaar.

Door de stichters van onze vriendenclub zijn er veel feiten uit het verleden genoteerd. Zo werden de verschillende straten en hun bewoners van begin vorige eeuw beschreven met anekdotes en de markante figuren met hun typische bijnamen. Ook de oude nijverheden die er gevestigd waren worden uitvoerig beschreven aan de hand van opzoekingen en getuigenissen.

Vroegere meneren, madammen en uffra’s werden zo levendig getekend dat we ze in onze verbeelding over straat zien paraderen. Zowel notabelen, denk maar aan Mees, Van Hoomissen en Bullerkotten, als gewone burgers zoals de Smalle, de Sèrre, Sjantang, de Petro van Wannes afgelopen, Bruur den Takke en nog zoveel anderen kwamen aan bod.

Naar aanleiding van het 150 jarig bestaan van de fanfare en van het toneel werd de geschiedenis van beide Eikse verenigingen uitvoerig beschreven en over verschillende afleveringen verdeeld. Teerfeesten, concerten en de vieringen van verdienstelijke leden worden ook beschreven.

In ruim twintig artikels wordt het onderwijs beschreven vanaf de school op de Kouter te Wintam tot het afscheid van Juf Marleen. Aan de hand van oude foto’s en ook met eigen belevenissen uit die goede oude tijd wordt de klok 100 jaar terug gezet.

In de loop van het bestaan van ons ledenblad werden jubilea gevierd, huwelijken gesloten, kinderen geboren en overleden er leden, dat wordt ook allemaal vermeld.

Broeder Jef Talboom beschreef het geestelijk leven van onze parochie, over de Kouterkapel en de geschiedenis van onze kerk met haar 10 bedienaars.

De schippers, de schutters, de wielerclub en de kaatsers het komt allemaal aan bod. Als je de naam van een café uit de vorige eeuw wil weten of wie er de uitbater van was, dan lees je dat allemaal in ons ledenblad van november 1990.

Van tientallen wandelingen lees je het verslag en in het allereerste blad verneem je dat er 196 feestelingen aan tafel zaten bij de eerste contactdag.

Dat is nog maar een deel van de inhoud van de 2000 bladzijden die zijn neer gepend door onze leden en dat alles verzameld op 1 blinkend schijfje.

In de Caluwaertstraat ter hoogte van zaal De Balans werden vlaggetjes over de straat gehangen, een klein podium gebouwd van bloemkoolbakken, nadarafsluitingen geplaatst en een groot spandoek werd over de straat gehangen met de tekst ‘aankomst’.

Ook al wordt er altijd geheimzinnig over gedaan, toch kregen de mensen van Eikevliet en Amer een pamflet in hun bus met volgende tekst.

Wij zouden graag terug aanknopen met een oude traditie die de laatste jaren is teloor gegaan.

De wielersport heeft in Eikevliet steeds veel bijval gekend. Heel wat wielerliefhebbers zochten het kleine Eikevliet op voor grote wedstrijden zoals het provinciaal kampioenschap, de ronde van Klein- Brabant, enz.

Daarom organiseren wij op maandag 17 januari een wielercriterium rond de kerktoren. Iedereen die geïnteresseerd is, kan deelnemen. Je mag je rijwiel zelf bepalen, op voorwaarde dat het niet gemotoriseerd is.

Inschrijvingen gebeuren in zaal de Balans vanaf 15 uur. Het vertrek zal gegeven worden om 16 uur aan zaal de Balans. Zorg wel voor een gepaste outfit en zorg ervoor dat je goed getraind aan de start komt. Voor de winnaar(s) zijn er prachtige prijzen voorzien.

Rond 15.00 u klonk er muziek door de luidsprekers in de Caluwaertsstraat. De renners en ‘renner-innen’ lieten zich inschrijven en kregen een rugnummer. Ondertussen stroomde ook heel wat publiek toe. Zelfs heel wat mensen van buiten Eikevliet. Reporter Ivo riep de renners aan de startlijn. Heel wat rare figuren kwamen opdagen. Het was alsof ze van een of ander carnavalbal waren weggelopen.

Bij het kiezen van hun rijwielen hadden de renners hun fantasie laten botvieren.

Zoals : een fiets met potten en pannen achteraan, gocarts, kleine kinder driewielertjes, trotinetten, ja, zelfs een waterbed op wielen.

Het was een spannende wedstrijd. Er waren valpartijen, platte banden, er werden duwtjes gegeven, enz.

Er was een sprint en Emilio Sandrini (alias Miel Demont) kwam als eerste over de meet. Als tweede kwam over de meet Raki Van Nestor (alias Rika Zaman). En als derde Stefanus Van Praetski (alias Stef Van Praet).

De Winnaar moest natuurlijk in het potje pissen en werd betrapt op doping en werd uitgesloten.

Zo won (Raki Van Ernesto) het wielercriterium rond de kerktoren van Eikevliet.

Zij kreeg de prachtige palm, geschonken door zaal De Balans. Tussen pot en pint werd nog hevig nagedis- cussieerd. En er werd gedanst en gezongen tot diep in de nacht. Het was weer een geslaagde ‘derde dag’.

Het is nu maandag 14 februari 2005, 11u45. Terwijl ik bezig was met een artikel voor dit blaadje luisterde ik met één oor naar radio 1. De programma’s van Koen Filet van 9 tot 11 uur beluister ik al enkele jaren met veel plezier. Dit jaar mogen de luisteraars elke dag melden wat er op die datum in de loop van de geschiedenis gebeurd is. Deze morgen begon hij met te zeggen dat het Sint-Valentijn was en tot mijn grote vreugde zei hij daarbij dat we het daar niet gingen over hebben. Daar was al genoeg aandacht aan besteed de vorige dagen. Ik dacht bij mezelf : Groot gelijk Koen, het komt er langs mijn oren uit, al enkele dagen hoor ik op de radio niets anders, elk reclameblad staat er ook vol van en mijn ogen doen pijn van al die bloedrode versieringen in de winkels.

Na 11 uur was ‘t weer van da. Saint Amour en Sint Valentijn tuimelden weer uit mijn radio. Mijn haar kwam recht en ik moest op mijn lippen bijten om geen lelijke woorden uit te schreeuwen. Ik heb dat ene oor dat nog open was voor 90% dicht geknepen, er moest toevallig toch nog eens iets serieus verteld worden. Om 11u45 heb ik met mijn 2 oren geluisterd naar Bart Lauvrijs die anekdotes uit zijn boek “Een jaar vol feesten” kwam vertellen, maar…vandaag is het Valentijn begon hij. Omdat ik enkele interessante feiten gehoord had ben ik het boek gaan kopen.

Mooie vraag! We weten het niet exact. In 1969 is de heiligenkalender van de Rooms katholieke kerk aan de moderne tijd aangepast. Tot dan vierde de kerk op 14 februari Sint-Valentijn. In het missaal dat ik met mijn plechtige kreeg staat: Priester martelaar, te Rome op 14 februari in 270 onthoofd na een legeroverste van keizer Claudius bekeerd te hebben.

Dat was niet naar de zin van de keizer en hij smeet hem prompt in de gevangenis. Na martelingen werd hij onthoofd, maar voor de straf werd uitgevoerd kon hij nog vlug een briefje aan de mooie dochter van een medegevangene geven met de korte tekst “Van je Valentijn.”. Volgens de legende was dat meisje blind. Misschien ligt daar de oorsprong van het gezegde: Liefde is blind.

Uit andere bronnen vond ik dat op dezelfde dag de bisschop van Terni ( midden Italië ) ook onthoofd is, zijn naam is ook Valentinus. Deze zou in het geheim koppeltjes getrouwd hebben waaronder ook soldaten waren.Er werd toen aangenomen dat een niet gebonden soldaat een veel moediger krijger was. Zij mochten dus niet gehuwd zijn. Omdat Valentijn de keizerlijke wet overtrad kreeg hij de doodsstraf door onthoofding.

En om het nog romantischer te maken vierde de kerk op 16 juli nog een Valentinus, deze stierf in de 4^de eeuw. Alle goede dingen bestaan immers uit drie.

Religieuze feesten en sommige heiligen werden in de loop der geschiedenis zo belangrijk dat ieder een dag vrij kreeg om zijn christelijke plichten te kunnen vervullen. Een deel daarvan zijn in hun eerbiedwaardigheid verloren. In mijn jeugd noemde men die nog altijd afgestelde heiligendagen. Dat waren dagen zoals Lichtmis, Witte donderdag, Tweede Paasdag enz. De christelijke boodschap van sommige feesten is nu voor velen vervaagd en de vrijaf en vooral de commerce zijn in belangrijkheid gestegen. Ik wil u maar met één voorbeeld vervelen. De chocoladen paaseieren lagen dit jaar bij grote winkelketens in de rekken voor de vasten begon, terwijl wij in onze jeugd in de vasten verstervingen deden en onze snoepjes gedurende de week spaarden tot het zondag was. De klokken brachten de paaseieren als ze zaterdagmorgen van Rome terug keerden. Voor die morgen werden er geen eitjes gegeten, de kokken moesten die eerst brengen. Ik ben er niet zeker van of de klokken nu in de Goede Week naar Rome vliegen maar onder de mis van zaterdagmorgen komen ze niet meer terug.

Zoals je in het begin al kon lezen zouden we op deze dag veel geld moeten besteden aan onze geliefden om te bewijzen dat we echt van hen houden. Dan moet je minstens met 2 zijn, dus tweemaal kassa denken de winkeliers. Ik heb voor de eerste keer van dat Valentijnsfeest gehoord rond 1985. Het waaide over uit Amerika samen met de gekende Amerikaanse soaps, de hamburgers, de kerstman en haloween.

Valentijnsdag is niet meer alleen de dag van anonieme liefdes en stille aanbidders. Het is uitgegroeid tot een dag waarop je de mensen van wie je houdt laat zien dat je blij bent dat ze er zijn. Daarbij is het een aangenaam excuus om weer eens romantisch te gaan dineren met je geliefde of om elkaar weer eens een echte liefdesbrief te schrijven. Valentijnsdag anno 2005 is niet meer voorbehouden aan wanhopig verliefde mensen alleen, maar aan iedereen die van iemand houdt of dat nu een partner of vriend, vriendin, familie is.

Een mogelijke verklaring verwijst naar een feest dat in het Romeinse rijk gehouden werd ter ere van de vruchtbaarheidsgodin Februa of Juno. Dit feest heet Lupercalia en vindt plaats op de 15 februari.
De Lupercalia komt al voor in de Griekse mythologie. Daarin vereren priesters in februari de god Pan. Pan is als een volwassene geboren, met horens, baard, bokkenpoten en een staart. Hij is de god van de kudden en de herders. De Romeinen nemen Pan over als hun god Faunus, die ook wel Lupercus wordt genoemd. Lupercus is een demonengod die een wolvin als een vrouw ( Luperca ) heeft. En volgens de overlevering heeft Luperca Romus en Romulus opgevoed, de stichters en bouwers van de oude stad Rome.

In februari gaan de priesters die Lupercus aanbidden de straat op, slechts gekleed in bokkenhuiden slaan zij de vrouwen met riemen van bokkenleer. Dit zou de vruchtbaarheid.bevorderen.
Ook is er op dit feest een soort loterij. Geslachtsrijpe jongens en meisjes moeten een lootje trekken en horen dan gedurende het feest bij elkaar, om te feesten, maar vooral om hun maagdelijkheid te verliezen. De grotten van Romulus en Remus waren hierom zeer berucht;
Valentijnsfeesten verspreiden zich over heel Europa. Vaak gaat het er liederlijk aan toe. Vrouwen dansen halfnaakt in het rond en slaan daarbij schunnige taal uit. Na het vereren van de vruchtbaarheidsgodin duiken ze de struiken in, waar de mannen al liggen te wachten. Hele orgieën speelden zich af op die Valentijnsfeesten.

In de middeleeuwen komt het Christendom op in Europa. Monniken en priesters spreken schande van die heidense taferelen. Zij wilden de Valentijnsfeesten binnen de christelijke leer brengen. Dit gebeurt door er de naam van de heilige Valentijn aan te verbinden. De vaste dag van Sint-Valentijn is 14 februari.

Hoe het ook zij, Valentijn stond en staat in het teken van uitbundige feesten. Het lootjes trekken komt tot ver in de vorige eeuw voor in Frankrijk. Jongens en meisjes gaan in die tijd afgescheiden van elkaar in wagens zitten. Na het trekken van een lot 'krijgen' zij elkaar. Ook is het een gewoonte om een meisje op Valentijnsdag ten huwelijk te vragen. In Frankrijk werd het vieren van Valentijnsdag snel minder. De Engelsen echter schenken elkaar uitvoerige liefdesbekentenissen en cadeautjes. Dit gebeurt meestal anoniem. Dat was ook handig voor getrouwde vrouwen met geheime minnaars, want dit was de perfecte gelegenheid om iets van hun minnaar te ontvangen!

Het oudst bewaard gebleven Valentijnsgedicht staat op naam van Goeffrey Chaucer. In zijn gedicht 'Parlement of Foules' uit 1831 duikt Sint Valentijn op. Volgens Chaucer gaan op Valentijnsdag de vogels na een barre lange winter voor het eerst weer nestelen. Dat is voor hem het teken dat februari de liefdesmaand moet zijn. Misschien komt vandaar het werkwoord vogelen?

Een andere verklaring voor de naam Valentijn komt ook uit de vijftiende eeuw. Toen werd een Franse graaf gevangen genomen door de Engelsen en vastgezet in de Tower of London. Hij schreef van uit die toren aan zijn vrouw vele liefdesbrieven en –gedichten die hij 'Valentines' noemde. De felbegeerde acteur Valentino heeft niets met de traditie te maken, maar hij heeft wel handig gebruik gemaakt van de legende. Aan hem is de bijnaam 'Valentino' ontleend, die wordt gebruikt voor knappe,hartveroverende.mannen.
Tegenwoordig wordt op 14 februari geen Valentijn meer gevierd in de katholieke kerk, maar wel Cyrillus en als tweede heilige Methodius. Overigens is in Duitsland 14 februari een onheilsdag. Het is de dag dat Judas, de verrader, geboren werd. Onheil en liefde gaan niet samen, dus Valentijnsdag gaat onopgemerkt voorbij aan de meeste van onze oosterburen.

Nog steeds is in de meeste landen de maand februari een maand die in het teken staat van de liefde. Gelukkig gaat het er niet meer zo robuust aan toe als in de tijd van de Romeinen of in de Middeleeuwen. Nee, we zijn nu allemaal heel geciviliseerd bezig op Valentijnsdag. Zoals al gezegd is Valentijnsdag vooral een hit bij de Amerikanen, die de historie hoogst waarschijnlijk hebben meegenomen uit Europa. Ook daar vind je geen loterijen en geen gedonder in de struiken. Gewoon een lieve kaart besprenkeld met een luchtje, en de vluchtige woorden: 'Je Valentijn'.

P.S. Om het copyright te eerbiedigen ben ik verplicht mijn bronnen te vermelden. Omdat het boek van Bart Lauvrijs “ Een jaar vol feesten” bij de Standaard moest besteld worden heb ik eerst het internet afgeschuimd. Bijna al wat ik daar vond is overgenomen uit het boek van Bart, dikwijls letterlijk. Het kan ook omgekeerd zijn. Het boek zelf bevat nog informatie over andere veel gevierde feesten.

Waar mensen samenzijn, wordt er gefeest. Feesten, beste mensen, zijn onvergetelijke momenten in het leven van een mens, in het leven van een vereniging.

Wie herinnert zich niet de feesten waarbij hij of zij zelf in het middelpunt van de belangstelling stond.

Wel, ook onze vereniging heeft dikwijls in het middelpunt van de belangstelling gestaan en de fanfare voelde zich er telkens goed bij.

In 1878 vierde de maatschappij haar 25 jarig jubileum. Op 26 mei had een festival plaats waar 17 maatschappijen aan deelnamen. De eerste premie van 50 frank werd gewonnen door de zangvereniging Concordia uit Wintam, de 2^de door Rupelmonde en de derde door Kalfort.

Op 17 en 24 mei 1903 vierde de fanfare zijn 50 jarig bestaan met een festival waarvoor 34 maatschappijen hadden ingeschreven. Er stond een kiosk in het dorp en 1 in de Slijkhoek. De fanfare van Eikevliet speelde toen onder de leiding van zijn voorzitter Désiré Van Hoomissen. Nu werden er 500 frank premies verloot. Bekijk ondertussen ook de evolutie van onze munt. Er was wel één zwarte vlek op het tornooi. Bij de ingeschrevenen was ook de socialistische harmonie van Boom. De fanfare van Eikevliet, die niet tot een politieke strekking behoorde, kreeg de dreiging van enkele andere maatschappijen zodat aan die van Boom gevraagd werd om thuis te blijven. Deze waren akkoord op voorwaarde dat aan hen de hoogste premie van 100 F . zou uitgekeerd worden, wat ook gebeurde. Het bestuur van Ste Cecilia was woedend en gaf na het festival een manifest uit waarin ze de houding van de bedreigende maatschappijen schandvlekte. Het burgermanifest van Verhofstadt was er klein bier tegen.

Op 28 juni, 5 en 12 juli 1953 werd het 100 jarig bestaan gevierd met een grote internationale muziekwedstrijd voorbehouden aan fanfares, harmonieën, symfonieën, koralen en accordeonverenigingen. 48 maatschappijen lieten zich inschrijven en hiervan namen er 45 deel (zie uitnodiging). Er werd ook iedere zondag een marswedstrijd gehouden.

Meer dan 65.000 frank aan prijzen werd er toen verdeeld. Onvergetelijke feesten, waren dat.

In 1978 werd dan het 125 jarig bestaan gevierd. De viering stak al in een moderner kleedje. Naast de traditionele muziekwedstrijd werd er een groot banket georganiseerd en in een grote tent op Boeykens’ wei organiseerden we de Nacht van Eikevliet, met Vlaamse vedetten uit de showwereld.

En nu staan we hier, anno 2003. Geen klassieke muziekwedstrijd meer, wel een stijlvol en welgesmaakt concert van de vereniging Kreato uit Halle, gisteren in de Kollebloem en vandaag een feestelijke zitting hier in ons lokaal.

2. Naast deze jubileumfeesten kenden we ook de vriendenfeesten die van start gingen in 1869. Deze feesten waren een initiatief van onze fanfare en werden gehouden samen met de fanfares van Wintam, Ste Margareta en die van Hingene, De Vlaamse jongens. De eerste wereldoorlog maakte in 1914 een einde aan deze organisaties.

3. De belangrijkste feesten die ieder jaar gevierd worden zijn ontegensprekelijk de teerfeesten. 4 dagen, beste aanwezigen, wie doet ons dat nog na.

Het programma is op 150 jaar niet zo heel veel veranderd. Cafébezoeken, eetmaal, cafébezoeken en dansen.

1^ste en 2^de dag : kalfsgebraad met gebruineerde patatten, Spaanse hutsepot, Rijstpap, brood, boter, Hollandse kaas, appelen, koffie, melk en suiker

art. 1 Het vleesch voor Cecilia wordt door de slachters der maatschappij geleverd. Zij moeten voor de aanbesteding hun prijzen aan de commissie overhandigen. De prijs is nu : Rundvlees : 0.80 F en voor kalfsvlees 1.10 f .

art. 2 Het bier van het Ceciliafeest zal binnen de acht dagen na de aanbesteding in de kelder van den aannemer moeten gedaan worden en geproefd worden door de commissie binnen de 3 weken

art. 3 De leveringen van brood en alle andere winkelwaren zullen gedaan worden door de leden van Eikevliet en Eikse Amer.

Art. 4 De mondkosten van de balmuzikanten van het Ceciliafeest zijn ten laste van de aannemer

Art. 5 De aannemer moet zorgen voor een voldoende aantal tafels, stoelen, banken enz. des wijze dat iedereen het feest met lust en voldoening kan bijwonen.

Art. 6 De commissie is gemachtigd den aannemer af te trekken, indien het voedsel te wensen laat. Wat dit laatste artikel ook moge betekenen.

Art. 7 Het feest vindt plaats op maandag 14 januari en het wordt aanbesteed door middel van inschrijving met gesloten brieven.

Het Ste Ceciliafeest is dus de befaamde derden dag van teren. Het Ste Ceciliafeest wordt steeds georganiseerd de maandag na verloren maandag.

En nu nog steeds viert de fanfare zijn Ceciliafeest gedurende 3 en voor sommigen zelfs vier dagen.

Het aantal cafés is wel verminderd. Rond 1900 werden 19 cafés bezocht, nu zijn er dat nog twee. Het voordeel is wel, wij kennen onze weg nu blindelings, zelfs na vele pintjes.

De maandagactiviteiten zijn een evenement waar heel Eikevliet naar uitkijkt. Weken op voorhand wordt een thema uitgewerkt. De voorbereiding, en ik spreek uit ervaring, is vaak al even plezant als de uitwerking zelf.

Wie herinnert zich niet de sluiting van ons postkantoor, het gigantisch accident aan de Kerk, Eikevliet culturele hoofdstad, de blijde intrede van Filip en Mathilde, de invoering van het eurobiljet, de trouw van Jeanneke en Patrick, de missverkiezingen en vorig jaar zelfs de opening van een naaktstrand in de Slijkhoek. De fanfare werd dan sinds 1961 op de derden dag omgedoopt tot ‘jeugd zonder Melk’ Het fiere vaandel wordt die dag geruild voor het houten bord dat Joséke van Louiske Coomans met een grote trots draagt.

Het zijn vitamientjes voor het dorpsleven, beste aanwezigen, wees daar maar van overtuigd.

Wie getrouwd is met een muzikant weet vooraf dat zij haar wederhelft vaak moet missen tijdens het jaar.

Het winterconcert in maart, het kermisconcert in juli, het concert op het wipplein – u moet zich daar niets meer bij voorstellen – in augustus en concerten op verplaatsing.

Onze aanwezigheid in de processie van Weert en Kalfort is een traditie geworden.

Het opluisteren van Kerkelijke plechtigheden bij het teerfeest, de Mariaviering, Wapenstilstand, kerstavond hebben ook een vaste plaats in ons agenda gekregen.

Kortom, als onze secretaris een subsidieaanvraag moet invullen, zijn heel wat bijlagen noodzakelijk want het voorgedrukte formuliertje is veel te klein voor ons.

Feesten, geachte aanwezigen, was en is belangrijk voor onze fanfare en we kennen er echt iets van.

ACTIVITEITENKALENDER

EIKEVLIET

MAART

APRIL

vergezeld door de aanwezigen en onder muzikale begeleiding van onze Kon. fanfare naar de Kouterkapel gedragen. Korte hulde aan de kapel, het beeld wordt terug in de kapel geplaatst.

MEI

JUNI

ZONDAG 5 JUNI

KON. FANFARE SINT-CECILIA

PROCESSIE WEERT

JULI

AUGUSTUS

Tot een klein jaartje geleden zag ik haar elke zondag naar de kerk gaan, druk pratend met haar buurvrouw. Toen haar echtgenoot in het ziekenhuis te Bornem werd opgenomen ging ze mee. Bijna 70 jaar waren ze samen en op deze moeilijke momenten wou ze bij haar man zijn. Ze is niet meer teruggekeerd naar haar geliefd Eikevliet, het dorp dat haar zo nauw aan het hart lag.

Haar eerste huwelijksjaren waren niet gemakkelijk. In de jaren voor de oorlog heerste er een crisis zoals wij ons die niet kunnen voorstellen, dan kwam de oorlog, haar man werd soldaat en zij moest alleen voor haar drie kinderen en haar inwonende moeder zorgen. Tot overmaat van ramp dreef de brandende olie in het begin van de oorlog voorbije haar achtertuin, en dreigde de hele straat in brand te steken. Verschillende keren stond de benedenverdieping onder water. Je moet een heel sterke en moedige vrouw zijn omdat allemaal te verwerken voor uw 25ste verjaardag. Er was toch één lichtpunt, omdat Miel toen drie kinderen had, mocht hij enkele weken na het begin van de oorlog terug naar huis. Met naai- en verstelwerk konden zij de eindjes aan elkaar knopen.

Nooit gaf ze de moed op en is samen met haar echtgenoot blijven vechten om het leven draaglijk te maken voor hun zes kinderen. Het was een gelukkig gezin waar een ongelukje met vele kwinkslagen werd verwerkt.

Niettegenstaande vele moeilijke jaren en grote tegenslagen bleef ze altijd even moedig en blij gezind en steeds bereid tot een gezellige babbel.

Of de wijzers naar links of naar rechts wijzen speelt hier geen rol. Het getal 1000 staat onder wijzers, dus duizend onderwijzers.

Gewoonlijk trekt een paard de kar. Deze viervoeter zit lachend in de kar te genieten. Waarom zit het in de kar te genieten? Het kon even goed voor of naast de kar staan. Wie of wat zal de kar gaan trekken? Zoek eens een woord dat past bij deze tekening.

Antwoorden binnen voor 1 mei 2005 bij Danny Polfliet, Eikerveld 20, 2880 Eikevliet of een e-mail naar dannypolfliet@hotmail.com

Onze quizmaker Danny Polfliet schrijft een boek over Eikevliet. Het zal klaar zijn in het najaar. Hij vroeg me om nog eens een oproep te doen om eens in uw albums te zoeken naar foto’s van de fanfare, toneel, zichten van Eikevliet enz. Hij zal u graag met een bezoek vereren.