Tijdschrift
Jaarlijkse ontmoetingsdag Eikevlietvrienden.
Op zondag
18 september 2005 is het weer zover. De jaarlijkse samenkomst in Eikevliet
van onze leden uit Eikevliet en van er buiten. Telkenjare zijn we met 80 à 90
mensen die op een zondagnamiddag nog eens van de omgeving van de geboortestreek
komen genieten. En het is niet altijd simpel voor het bestuur om met iets nieuw
voor de dag te komen, waar onze leden ook iets aan hebben. Verscheidene
manifestaties werden reeds georganiseerd in het verleden, gaande
van een tentoonstelling, een
wandelnamiddag, een auto- of voetzoektocht of een uitstap.
Dit jaar wandelen we in de namiddag van
Eikevliet naar Wintam, Nattenhaesdonck waar we de Havesdonckhoeve zullen
bezoeken. Meer informatie over Nattenhaesdonck en de hoeve vind je in het
volgend artikel. Maar een bezoek aan de Havesdonckhoeve waar we het museum met
het oude landbouwersalaam kunnen bezichtigen is zeker de moeite waard. Het enige
wat we zeker nodig hebben is iets of wat goed weer zodat we ook van de prachtige
natuur in onze contreien kunnen genieten tijdens de wandeling. De afstand van
Zaal De Balans tot in Nattenhaesdonck mag u zeker niet afschrikken want deze
bedraagt ongeveer
Daarom ziet het programma als volgt uit:
Samenkomst in Eikevliet om 13:30 h en vertrek
naar Nattenhaesdonck om 14:00 h. Na
het bezoek ( waar we ook iets kunnen drinken ) vertrekken we weer richting
Eikevliet om 16:30 h.
Om 17:30 h wacht ons dan weer zoals elk jaar
een lekkere broodjesmaaltijd tijdens dewelke we met oude vrienden terug een
babbeltje kunnen slaan over Eikevliet vroeger en nu.
De deelname aan deze maaltijd kost € 6,00
per persoon en voor kinderen tot 12 jaar is de prijs € 3,00 Hiervoor dien je
wel in te schrijven door overschrijving op rekening 000-1204750-10 p/a
Verbruggen Gaby, C. Marnefstraat 16 te Eikevliet of af te rekenen bij één der
bestuursleden.
Tijdens en na de maaltijd hebben we ook voor
nog wat animatie gezorgd en zal er een bekend duo uit Bornem ons op wat
melodietjes van vroeger en nu vergasten.
We hopen weer op een gezellige dag en met uw
grote aanwezigheid en een beetje goed weer zal dit zeker lukken. Tot 18
september!
_________________________________
JDC
Lidgelden 2005.
Het gezegde: “ Koken kost geld “ is ook van toepassing op onze vereniging. Immers, om u elke drie maand een ledenblaadje zoals dit te kunnen bezorgen, hebben we druk- en verzendingskosten. Andere kosten voor het bestuur van onze vereniging zijn miniem en zijn bvb de kost voor het optreden tijdens onze jaarlijkse contactdag of de toegangsprijs vorig jaar tot het kasteel d’ Ursel. Onze penningmeester(es) notuleert echter minutieus alle inkomsten en uitgaven en beheert de kas als een goede huisvrouw haar gezinsbudget. Daarom vragen we jaarlijks een bijdrage per gezin van € 6,50 als lidmaatschap van onze vereniging.
Wil jij verder betrokken blijven bij onze
vereniging en driemaandelijks geinformeerd te worden met histories van vroeger
en nu en op de hoogte blijven van alle activiteiten die in Eikevliet
plaatsvinden, voldoe dan nu je lidgeld voor 2005 door overschrijving op de
rekening vermeld in vorig artikel of bij een der bestuursleden.
_____________________________________
JDC
10
mei 1940.
Ik ga niet in herhaling vallen maar alleen nog enkele aspecten van die verschrikkelijke tijd onder ogen brengen, vooral voor diegenen die het nu zo goed hebben en glimlachen als een oudere zegt:” Het moest eens terug oorlog worden!” Als zoon van een bakker heb ik geen honger geleden, de woorden dieet en lijnen zijn veel later in gebruik gekomen. Brood was gerantsoeneerd en elk gezin kreeg maar een bepaald aantal broodzegels volgens de grootte van het gezin. Dat was vrij krap berekend, de boterhammen moesten geteld worden. De bakker kon maar evenveel bloem aankopen als hij zegeltjes kon binnen leveren van de broden die hij verkocht had. Wie bepaalde relatie’s had kon met groot risico aan valse zegeltjes geraken. Mijn vader was krijgsgevangen geweest en kon het woord Duitser of mof niet meer uitspreken, hij gebruikte daarvoor nog veel krachtiger termen en hij nam dat risico. Ik weet nog dat er mensen van Rupelmonde bij ons brood kwamen kopen in het zwart, dus zonder zegeltjes. Een bakker kreeg ook een speciaal rantsoen steenkolen voor zijn bakkersoven en daarom heb ik ook geen kou geleden. Elke voormiddag werd door de bijstand soep bedeeld in school en op bepaalde dagen kregen we ook een pilletje vitaminen.
Tot daar nog enkele flitsen van mijn allereerste levensjaren, maar de aanleiding om nog eens met 10 mei 1940 te beginnen was het radioprogramma “Titaantjes” van begin juni over Boudewijn De Groot. Half juli ging “Titaantjes” over Liesbeth List. Die twee bekende Nederlanders hebben minstens één zaak gemeen: Ze verbleven onder de oorlog als kind in een Jappenkamp.
Dit is de getuigenis van Liesbeth over haar
jeugd.
Ze werd op 12 december 1941 geboren als Elly
Driessen in Nederlands-Indië, nu Indonesië. Haar ouders waren in de jaren 30
naar die Nederlandse kolonie getrokken. Als 1 jarig kind kwam ze met haar moeder
in een kamp terecht terwijl haar vader in een ondergrondse mijn in Japan werd te
werk gesteld. Vier jaar verbleef ze in verschillende kampen en omdat ze nog zo
jong was kan ze er zich weinig van herinneren. In het kamp werd haar moeder
apathisch, ze deed niets meer en sprak zelfs niet meer. Na de bevrijding werden
ze naar Sri Lanka vervoerd waar ze na enkele maanden haar vader terug vonden na
een oproep in de krant. Door de hereniging van het gezin herleefde haar moeder,
maar de psychologische schade was zo groot dat ze na een tweetal weken herviel
en zelfmoord pleegde. Ze keerden terug naar Nederland en haar vader hertrouwde
met een vrouw die ook de kampen had mee gemaakt. Die stiefmoeder was ook door de
verschrikkingen getekend en zag overal boze geesten, ook in het nog zeer jonge
kind. Met een mes sneed ze die uit het lichaam van Elly. Haar vader zag het
onheil aankomen en liet haar in een weeshuis plaatsen. Toen bleek dat haar vader
nog leefde werd ze naar hem terug gestuurd. Bij een reisje naar het Waddeneiland
Vlieland ontmoetten ze een gezin dat een baby wou adopteren maar het werd Elly.
Ze kreeg een nieuwe voornaam en de familienaam van haar pleegouders: Liesbeth
List.
Al wie die kampen overleefde heeft een deuk
gekregen zei ze, maar omdat ik nog zo jong was en al die miserie niet heb gezien
heb ik er geen. Mijn hart scheurt als ik al die verschrikkingen tegenwoordig op
de T.V. zie. Het mensdom leert niet uit het verleden.
Dit is de samenvatting van hetgeen ik op de
radio hoorde.
Wij kennen wel enkele namen van kampen zoals
Dachau, Auschwitz, Buchenwald, Mauthausen. Wie bezocht er de laatste 20 jaar
Breendonk nog eens ?
In Indonesië, Birma en Thailand waren
tientallen werkkampen met elk enkele duizenden bewoners.
Alle mensen met maar iets Westers bloed werden
opgesloten. De Jap wil het blanke ras helemaal uit het straatbeeld weg hebben.
Wie “De brug over de rivier Kwai” gezien
heeft, heeft een idee over de houding van de Jappen tegenover hun
krijgsgevangenen.
In
de kampen voor de burgers was de toestand nog veel dramatischer.
·
In 1943 waren in het kamp van Thihapit 14.000 vrouwen
en kinderen opgesloten. Zij moesten zelf aan voedsel zien te geraken.
·
Men is erg bang voor het uitbreken van besmettelijke
ziekten, vooral tijdens transporten als iedereen boven elkaar zit. Als er
tijdens zo’n transport een kind symptomen van besmettelijke ziekte vertoonde
werd het van zijn moeder afgepakt en in de brousse achter gelaten.
·
Er werden pakjes eten over de omheining gesmeten door
de inlanders. Wie betrapt werd bij het oprapen werd zwaar mishandeld, zelfs dood
geslagen. De kampbewoners moesten daarop toekijken, ook de kinderen.
·
Het percentage overlijdens in de jappenkampen lag
heel véél hoger dan in de concentratiekampen in Duitsland.
De getuigenis van Liesbeth List greep me zo
aan dat ik het niet kon laten om dat in ons boekje te schrijven.
-----------------------------J.M.
Nattenhaasdonk.
Twee namen die in mijn lagere schooltijd
iedereen kende waren Peter Benoit en Hendrik Conscience.
De eerste leerde zijn volk zingen en de tweede leerde het lezen,
werd toen gezegd. In een van zijn boeken maakte Hendrik Conscience onze
streek bekend door heel lezend Vlaanderen.
"Ik
ben Donatus Kwik een boerenjongen van Natten-Haesdonck over Rupelmonde in
Klein-Brabant" stelt hij zich voor bij het vertrek uit Antwerpen, waar hij
aan boord gaat van de " Jonas " .
Het is het eerste schip van de Franse maatschappij "La Californiënne” dat
een rechtstreekse vaart van uit
Antwerpen naar het nieuw gevonden Goudland zal ondernemen.
Gekleed als een echte boerenjongen, met lang-blauwe jas , met rood
opgezwollen gelaat , eenvoudig en dom voorkomen en met grote handen en sterk
ineengedrukte leden, komt Donatus Kwik aan boord.
Beter gezegd zo wordt hij aan boord gedragen want alvorens een kleine
boot, die hem naar de “ Jonas “ zal brengen, te bereiken, tuimelt hij in het
water. “Er is pardjiek te veel
zout in de soep" zegt hij schalks en stelt zich aan het gezelschap voor”.
Dat schreef Hendik Conscience in
Aan de overkant van de Schelde ligt Haasdonk.
Waarschijnlijk is er in de loop der tijden Natten bijgevoegd om tussen beide
dorpen een onderscheid te maken.
Nattenhaesdonk is in vroegere tijden een vrij
grote en belangrijke parochie geweest. Onder de Franse revolutie is het zelfs
even tot gemeente verheven. In het boek van onze Leopold Mees lezen we op blz
52:
In
de Middeleeuwen was een zogenaamde villa over het algemeen de oorsprong van onze
dorpen, heerlijkheden, laathoven en schepenbanken.
Door een villa van den ouden tijd verstaat men ene omvang van landelijke
goederen, waar de eigenaar woonde met zijn onderdanen, welkers hutten rondom die
van de heer geschaard waren, en die voor hem alle slag van werk deden.
De herenwoning noemde men villa dominicata.
De veraf gelegen landerijen, welke door de dienstdoende lieden der villa dominicata niet konden bewerkt worden,
verkregen bij verloop van tijd ook hunne villae, maar deze waren van minderen
rang dan bij eerste, en werden bestierd door ene villicus, hofmeester,
afhankelijk van de algemene eigenaar. De
bewoners dezer aangelegde villae bewerkten de grond deels voor zichzelf, deels
voor de heer. (Misschien was de boerderij waar nu Willy Langbeen woont zo'n
villae afhankelijk van hertog d’Ursel.)
De
villa's van dien tijd waren gewoonlijk verdeeld in drie omschrijvingen: de villa
dominicata, of woonplaats der
familia en van de eigenlijke laten en slaven;
Decurtes, mansa, hoevas, waardoor men de verder afgelegen woningen of
hoeven moet verstaan, en eindelijk de villa capitania, welke die was, waar de
heer zijn gewoon verblijf hield en waar hij de rechtspleging zijner onderdanen
uitoefende.
Zo
heeft men te Bornhem het aloude slot van Marnix van Sint-Aldegonde en het
kasteel “Den Dilft”.
Men kan deze oude gebouwen aanzien als de villa capitania en de villa
dominicata, waaruit de villae’s onzer gemeente, zoals het Nethof van
Nattenhaasdonk en het oude kasteel van Hingene, alsmede onze oude pachthoeven en
gehuchten zijn voortgesproten.
In 1007 wordt de kastelein van Gent,
Lambrecht, als heer van Bornem genoemd. Door
de akte van Wenemaar mag men te Bornem het kapittel
van kanunniken tot abdij verheffen. Een van de voorwaarden is dat men te
Havekesdunck twee priesters benoemde die niet tot de abdij behoorden. Dat wil
zeggen dat er al een kerk was en de parochie genoeg inwoners telde om die twee
priesters te onderhouden.
In augustus 1803 werd Jan Van Ingelghem de
eerste pastoor van Eikevliet. Daarvoor
behoorde Eikevliet tot de parochie Nattenhaesdonk en zelfs Hingene had geen kerk
en was ondergeschikt aan Nattenhaesdonk. Dus praktisch heel de vroegere gemeente
Hingene had maar één kerk, die van Nattenhaesdonk.
In een oorkonde uit 1487 van Maximiliaan Van
Oostenrijk lezen we dat de kerk van de parochie Sinte Margriete-Haesdonck rondom
in het water staat. Deze
overstroming duurde enkele jaren en de bewoners waren gevlucht naar het gehucht
Hingene, een afhankelijkheid van Nattenhaesdonck, en bouwden daar een kapel. In
het boek van Mees lezen we dat er in
Niet alleen door overstromingen werd
Nattenhaesdonk geteisterd, het werd ook geterroriseerd door de allerlei
krijgsvolk. In 1566 is de kerk en de pastorij verwoest, waarschijnlijk door de
beeldenstormers en het afbraakmateriaal werd in het fort Sinte-Margriet gebruikt
door de Spanjaarden . Na elke overstroming en ook na de afbraak werd de kerk
telkens herbouwd. Wij mogen veronderstellen dat onze voorvaderen uit Eikevliet
ook hun steentje hebben bijgedragen tot die heropbouw van
hun parochiekerk.
De laatste pastoor van Nattenhaesdonck was
Willem Huveneers. Hij was pastoor tijdens de Franse Revolutie en werd als het
ware de hoofdaalmoezenier van het boerenleger uit de boerenkrijg, de Brigands.
In de Kempen werd dat heldhaftig boerenleger in de pan gehakt door de
georganiseerde sansculotten van Napoleon. Dat die vent bijna heel Europa
veroverde kan ik best begrijpen. Volgens mij was het de grootste dief die er
ooit in Europa geleefd heeft. Ik
geef maar één voorbeeld: Zij verkochten de pas gebouwde kerk van Eikevliet.
Op blz. 409
lezen we bij Leopold Mees:
Onder
het Franse bewind werd, in de maand oktober 1797, de kerk van Eikevliet
gesloten, en vele ornamenten en meubelen zijn verloren geraakt.
Het middenbestuur van het departement der twee Neten, verkocht ze, ten
jaren 1799, aan enen zekeren Ceulemans, woonachtig
te Boom, voor ruim 300 gulden Brabants lopend geld ( 544,21fr.).
Deze eigenaar verkocht ze enige tijd
daarna, aan Petrus van den Berge en zijne huisvrouw N.
Van Steenwegen, wonende te Mechelen voor ruim 500 gulden Brabants lopend
geld. Deze tweede koopman was nog
arglistiger speculant dan de eerste, en zijne handels plannen lukten
maar al te wel. Hij wist dat
de Eikevlietenaars vele hielden van hunne kerk, en hij liet hun weten dat zij te
kiezen hadden tussen twee zaken: zij zouden het gebouw van hen kopen, zo niet,
dan zoude hij het tot op den grond
doen afbreken. Ten gevolge dezer
bedreiging hebben drie inboorlingen van Eikevliet: Jan-Frans Maes, Pieter-Jan
Pauwels en Frans-Jan Caluwaerts de kerk aangekocht voor de som van 1225 gulden
Brabants lopend geld. Ten einde dit
bedrag te betalen, hadden de drie genoemden bij Egidius Van Reeth, wonende de
Niel, ene som gelicht van 1300 gulden, waarvoor men 65 gl. 's jaars moest
opbrengen.
Het
huis Gods was alzo gedurende omtrent drie jaar een voorwerp van winstbejag
geworden: de eerste koopman had
omtrent 200, de tweede omtrent 725 gulden gewonnen!
De verkoop van al die goederen en vooral het
invoeren van het lotje trekken om verplicht dienst te doen in het leger van
Napoleon waren de oorzaak van de boerenopstand.
Hun strijdkreet: ‘ Voor outer en heerd”
heeft niet geholpen.
Door het concordaat van 1801 mocht pastoor Huveneers naar zijn parochie terugkeren als ondergeschikte van Hingene. Daardoor moest hij de eed van trouw aan de republiek niet afleggen . Hij stierf er op 22 juli 1806.
In het informatieblad van de vereniging voor Vreemdelingenverkeer van december 1964 lees ik het volgende:
De kerk van Nattenhaasdonk stond op een heuvel bij
het " Nethof”. Ook het Nethof
was op een verhevenheid gebouwd. Op oude landkaarten staat het gerangschikt
onder de versterkte kastelen. Het
was met wallen omringd en voorzien van een ophaalbrug, een toren en een
gaanderij. Tijdens de Middeleeuwen
was het hof door de ridders bewoond. Heden
ten dage blijven van het hof van Nattenhaesdonk slechts een kleine heuvel en
enkele delen van de wallen over.
De inwoners van de Wintam hadden aan de hogere overheid al verschillende keren gevraagd om ook een kerk te mogen bouwen. Dat werd telkens geweigerd. Eikevliet had wel al een kerk van 1778.
In het jaar 1825 was er weer eens een dijkdoorbraak in de omgeving van de “Groenendijk”. Nattenhaesdonk stond weer eens voor lange tijd onder water. Wederom vroegen de inwoners van Wintam om een kerk te mogen bouwen. Deze keer werd het wel toegestaan. De eerste steen werd gelegd op 29 mei 1828. De kerk in Nattenhaesdonk werd afgebroken en de materialen werden voor de nieuwe kerk gebruikt. Na vele hindernissen, instortingen, herstellingen en processen werd de kerk in 1842 erkend. Het gebouw was echter nog niet volledig af.
Als
voorbereiding op onze contactdag van 18 september ben ik nog eens naar de
pastoor Huveneersheuvel geweest. Ik
wist waar ik moest zijn maar als je in de streek onbekend bent is het een zware
opdracht om hem achter de huizen te vinden.
De houten omheining is versierd met netels van ongeveer
Op 18 september brengen we ook een bezoek aan ons Klein-Brabants boerenerf: De Havesdonckhoeve vzw. Het is een museum van oud landbouwalaam en volkshuisraad. Het is een initiatief van de Landelijke Gilde Hingene-Wintam-Eikevliet. Het museum werd op plechtige wijze geopend 18 augustus '79. De bedoeling is oud landbouwalaam en volkshuisraad uit eigen streek en omgeving te beschermen tegen verder verval en het in z'n eigen kader onder te brengen, tentoon te stellen en te bewaren voor het nageslacht. Elk jaar wordt er een thema uit het boerenleven belicht, dit jaar is het de wijmenteelt.
Tot in 2003 werden er elk jaar rond half augustus feestelijkheden georganiseerd. Sinds vorig jaar zijn die feesten vervangen door een boerenmarkt . De leden van de landelijke gilde verkopen er aan democratische prijzen hun producten. In de oude stenen bakoven van de boerderij wordt dan brood en speculaas gebakken. Dit jaar gaat deze boerenmarkt door op 21 oogst gans de dag vanaf 9.00u. Men kan er ook z'n dorst lessen en z'n honger stillen.
------------------------------J.M.
K.A.V. EIKEVLIET
vierde
het 50 jarig bestaan
op
zaterdag 28 mei 2005.
Het begon met een gebedsviering waarin er op
gewezen werd dat er in die 50 jaar heel wat veranderd is.
Wat vroeger vanzelfsprekend was wordt vandaag dikwijls in vraag gesteld.
Na de viering ging iedereen onder begeleiding
van de koninklijke fanfare naar het gemeenschapshuis.
Hierna volgde een feestelijke receptie.
Voorzitster Marie-Louise Brits dankte iedereen
voor zijn aanwezigheid. Zij wees er
de aanwezigen op dat het in onze huidige drukke samenleving niet gemakkelijk is
mensen te motiveren zich belangeloos in te zetten voor een goede zaak.
We hebben steeds minder tijd voor elkaar, we worden onverschillig voor de
problemen van anderen en de groepsgeest verdwijnt meer en meer.
Het motto van de K.A.V. “Elkaar weer leren ontmoeten "blijft
dan ook actueel.
Mathilde Van Praet, een der oudste
bestuursleden, vertelde ons hoe het groeide.
Lisa Van Meulder, Gusta Caluwaerts, Philomeen
Casteels, Ludwine Verspreet waren
reeds lid van de K.A.V. te Wintam. Zij stichtten in mei 1955 de afdeling
Eikevliet. Maria Claessen (Madame Mees) werd gevraagd als voorzitster. E.H.
Smets was de eerste proost. De
vergaderingen gingen door in de kleuterklas.
Bij de aanwerving van nieuwe leden was er een
groot probleem. Het was een
vereniging voor vrouwen van arbeiders, en zelfstandigen kregen geen toelating.
Voor het kleine Eikevliet werd door het hoofdbestuur later graag een
uitzondering gemaakt.
In 1959 werd mevrouw Mathilde Van Praet
verzocht om in de schoot van de K.A.V. te beginnen met een jongerenafdeling.
Daarvan kon men lid blijven tot men 12 jaar gehuwd was. Mariette Raes, Dianne
Van Battel en Martha Peeters vormden
met Mathilde het bestuur. Een
viertal vergaderingen per jaar gingen door in de grote voorplaats ten huize van
Mathilde,bij gebrek aan een lokaal. Men
koos als thema telkens een onderwerp dat jonge gezinnen aanbelangde.
In
het jaar 1971 werd de groep der jonggehuwden opgenomen in de grote groep.
Het was een bloeiende vereniging, die bij de samenkomsten zoals lentefeest,
herfstfeest en kerstfeest rond de 70 aanwezigen telde.
Angèle
Van Gijsel, de regioverantwoordelijke, wees op de waarde van het
verenigingsleven in het algemeen en dat van de K.A.V. in het bijzonder. Zij
wenste dat de vereniging in ons kleine dorp nog vele jaren zijn sociale taak mag
vervullen.
In
de hal bovenaan de trap was een kleine tentoonstelling ingericht met oude
ledenlijsten, foto's en krantenknipsels van de voorbije 50 jaar.
Om
18.00u begon de feestdis met een 25 tal leden. Daarna was er nog een attractie
en rond 11.00u ging iedereen tevreden naar huis.
----------------------------J.M.
150 jaar fanfare
St.-Cecilia Eikevliet. (Slot.)
7.
St.-Cecilia niet weg te denken uit Eikevliet
Staat u me toe dat ik nog even terugblik op onze doelstellingen in het
begin van mijn verhaal.
·
De
parochiale en gemeentelijke plechtigheden, feestelijkheden en andere muzikaal op
te luisteren.
·
De
eensgezindheid en onderlinge vriendschap van de Eikevlietse bevolking te
stimuleren.
Ik ben ervan overtuigd dat niemand er aan twijfelt dat wij ons uiterste
best doen om hieraan tegemoet te komen.
Eikevliet zonder zijn fanfare zou nog ondenkbaarder zijn dan De Balans
zonder bier.
Als nieuwe mensen in Eikevliet kwamen wonen en snel geïntegreerd wilden
worden, moesten ze lid worden van de fanfare.
Nochtans dat lid worden van de fanfare was niet vanzelfsprekend.
Er moest gestemd worden of je inderdaad wel lid mocht worden.
Aanvankelijk met erwten en bonen, later met het modernere briefje met neen en
ja.
Eigenlijk was het meer een formaliteit want bijna iedereen stemde
‘ja’. Ik herinner mij toch één
lid die vond dat dit democratisch systeem niet geloofwaardig was en die stemde
resoluut ‘neen’. Ik hoorde
Maurits Saerens ooit bij de Mitse eens zeggen : “als ik er niet meer ben, dan
stemt iedereen ‘ja’”. Ik heb hem toen beloofd zijn democratisch werk
verder te zetten en heb sindsdien het woord ‘ja’ nooit meer op zo’n
stembriefje geschreven.
Spijtig genoeg kunnen we sinds de oprichting van onze VZW niet meer
lekker tegendraads doen en is iedereen automatisch lid als hij zijn lidgeld
betaalt.
De fanfare klinkt in de straten bij alle mogelijke feestelijkheden in
Eikevliet.
Onze fanfare is een beetje de barometer van het Eikse leven.
Bij vreugdevolle momenten weerklinken dartele noten, bij droevige
momenten zet Chopin de juiste toon.
In onze 150 jaar herinneren wij ons veel van dergelijke momenten,
momenten van vreugde, momenten van verdriet.
Wie herinnert zich niet het jubileum van de ouders van den Eynde toen de sfeer van de jaren 1900 werd geëvoceerd door alle Eikevlietse mensen. Het volksdansfestival, de schuttersfeesten, sinds enkele jaren de schoolfeesten van ons kleuterschooltje, de jaarlijkse Rommelmarkt, de inhuldiging van de gerestaureerde kouterkapel en zoveel meer.
Wij herinneren ons ook de droevige momenten : voor twee jaar droegen we
onze voorzitter ten graven, vorig jaar begeleidden we ons aller vriend Polleke
Van Hoomissen, bestuurslid en ambiancemaker van het eerste uur naar zijn laatste
rustplaats. De laatste keer dat we
op het kerkhof Chopin ten gehore brachten, was met het onverwacht heengaan van
Piet Broos, iemand die zich dankzij de fanfare ook snel had ingeburgerd.
De ouderen onder ons herinneren zich zeker nog het dramatische einde van
dirigent Emiel Brants die tijdens een optreden in de handelsbeurs te Antwerpen
neerzeeg. Dit dramatische moment
heeft op heel wat muzikanten een diepe emotie teweeg gebracht. Op zijn
begrafenis in Berchem werd onze fanfare versterkt door muzikanten uit Rupelmonde
en Boom.
Vele lijkredes werden uitgesproken : een lijkrede bij het overlijden van
hertog d’Ursel die toen erevoorzitter was, hebben we ook nog in ons bezit.
Hieruit blijkt het onnoemlijk respect dat de fanfareleden toen hadden voor
mensen als hertog d’Ursel. Sta me
toe een kleine passage te lezen.
‘Over enige dagen verspreidde de droeve mare dat de edele hertog van
Ursel plotseling door ene medogenloze ziekte was aangetast en dit te midden ener
heilige plichtsvervulling..
Iedereen hoopte dat zijn sterk lichaamsgestel dezen wrede slag zou
hebben kunnen te boven komen en algemeen was de vreugde toen men vernam dat de
toestand van den Hoogen Leider verbeterde. Doch ons vreugde was van korten duur.
Reeds zondagavond was het treurig nieuws dat de doorluchtige man, de brave
echtgenoot, de goede zoon, de voorbeeldige vader, de edele burger, het
tijdelijke met het eeuwige verwisseld had als een bliksemstraal rondgevlogen.’
Deze poëtische en lovende woorden werden toen uitgesproken door de
voorzitter Gabriêl Geniets.
De activiteitenkalender van de fanfare – ik heb het daarstraks al
gezegd – is goed gevuld.
Fier zijn wij als we tijdens het
winterconcert met nog vele muzikanten muziek van enig niveau kunnen brengen.
Fier zijn wij dat wij nog een
meerdaags teerfeest hebben, ja ook fier zijn wij dat we dat nog aankunnen.
Fier zijn wij dat wij zo een
belangrijke plaats bekleden in ons dorpsleven.
Fier zijn wij dat wij lid zijn
van de koninklijke fanfare Ste Cecilia Eikevliet.
Hop naar de volgende 150 jaar.
Herinnert u zich nog onze drie doelstellingen ?
En zijn we in ons opzet geslaagd ?
U oordeelt zelf maar.
-----------------------------
16
juli: Rommelmarkt.
Het was weer eens volle bak. Gans de Caluwaertsstraat en het Eikerveld waren bezet met verkopers. Zoals elk jaar waren de echte kopers er al zeer vroeg bij, uren voor de officiële opening met de fanfare. Tot laat in de namiddag was er enorm veel volk, ‘t was precies de processie van Echternach: een stap vooruit en twee achteruit. Aan de kinderen was ook gedacht, er was een molen en een springkasteel.
Vrienden van Eikevliet dit is ook een feestdag voor u. Zelfs als je heel ver woont loont het de moeite om nog eens in uw geboortedorp te vertoeven. Je kunt er een babbeltje slaan met Jan en klein Peerke en een pintje drinken met Jeanneke en Jeanetteke. Je hoeft voor geen boterhammekens te zorgen, want leden van de fanfare zorgen voor een warme maaltijd aan zeer democratische prijzen.
U bent zeer welkom volgend jaar.
--------------------------J.M.
ACTIVITEITENKALENDER
EIKEVLIET
AUGUSTUS
ZATERDAG
20 AUGUSTUS
KONINKLIJKE
FANFARE SINT-CECILIA
ZOMERCONCERT
Kiosk
wipplein
ZATERDAG
27 AUGUSTUS
KONINKLIJKE
SINT-DONATUS SCHUTTERSGILDE
WIPSCHIETING
ZONDAG
28 AUGUSTUS
TONEELKRING
‘TAAL &
KUNST’
KONINKLIJKE
FANFARE SINT-CECILIA
deelname
aan
MARIA
– OMMEGANG KALFORT
SEPTEMBER
ZONDAG
18 SEPTEMBER
EIKEVLIETVRIENDEN
JAARLIJKSE
CONTACTDAG
in
zaal De Balans
ZONDAG
18 SEPTEMBER
PAROCHIE
SINT-LAMBERTUS EIKEVLIET
PAROCHIE
– FEDERATIE – HAPPENING
alle
acht parochies van ‘Groot Bornem’
komen
samen in de Abdij van Bornem
voor
een feestelijke namiddagontmoeting
vanaf
13.00 u
met
vele activiteiten
iedereen
is van harte welkom.
Er
zal een huis aan huis bedeling volgen
met
het programma van deze namiddag
DINSDAG
20 SEPTEMBER
K.B.G.
EIKEVLIET
LEDEN-SAMENKOMST
Kaarten
en koffietafel
ZATERDAG
24 SEPTEMBER
KONINKLIJKE
SINT-DONATUS SCHUTTERSGILDE
WIPSCHIETING
OKTOBER
ZATERDAG
8 OKTOBER
KON.
FANFARE SINT-CECILIA
JUBILARISSEN-CONCERT
Solist : Raf Van Looveren (Cornet)
in
de Sint-Lambertus Eikevliet
om 19.00 u
gevolgd
door een feestzitting en receptie
ter
ere van volgende jubilarissen :
Thiry
Abdon, Claessens Jules, Verbruggen Cyriel,
Demont
Frank, De Wachter Ludovik, Mertens Vital.
(allen
50 jaar muzikant)
V
Joanna
Vermeulen
Weduwe
van Leon Van den Eynde
Geboren te Puurs op 19 januari 1909.
Overleden te Puurs op 9 juni 2005.
Jeanne werd in één adem genoemd met haar overleden echtgenoot Leon, dé steracteur van onze toneelkring: "Taal en Kunst" . Zij woonden vele jaren op de Kalfortse baan , toch waren ze regelmatig te zien in Eikevliet bij grote feestelijkheden en zeker bij de stoeten en vieringen van de ouders van Leon.
Toen de jaren begonnen te wegen verhuisde ze naar het Woon-en Zorgcentrum Sint-Pieter te Puurs. Ze bleef een trouw lid van onze vereniging, evenals haar dochter Magda.
De woorden van haar bidprentje tekenen Jeanne zoals ze was:
Geniet van
alles,
Wat je ook
met iemand te delen mag,
zowel van
vreugde, liefde, als van pijn,
besef dat
in het leven, wat er 's avonds nog was,
er de
volgende morgen niet meer kan zijn.
-------------------------J.M.
Droedel.
Zonder kleurpotloden te gebruiken zag je ook dat de kaars voor de kandelaar ligt.
Het woord om
deze situatie te beschrijven is: KAARSLICHT!
Nieuwe droedel.
Dit weidebloempje heeft iets vreselijks mee gemaakt. Het heeft misschien schade opgelopen door een windvlaag of een storm. Is het gebroken door een schop van de zware poot van een koe?
Zoek één woord om deze situatie te beschrijven.
Quizvraag.
Het antwoord op de vorige vraag was:
“Criterium rond de kerktoren.”
De winnaar is:
Rika Zaman
R. Caluwaertsstraat 19
EIKEVLIET.
Nieuwe vraag:
Wat was de bijnaam van Eduard Nijs?
Antwoorden binnen voor 15 september 2005 bij Danny Polfliet, Eikerveld 20, 2880 Eikevliet of een e-mail naar dannypolfliet@hotmail.com
Inhoud van dit boekje.
Jaarlijkse contactdag 2
Lidgeld 2005-08-08 3
10 mei 1940 4
Nattenhaesdonck 8 K.A.V. Eikevliet 16
150 jaar Koninklijke Fanfare St Cecilia 18 16 juli: Rommelmarkt in Eikevliet 21
Activiteitenkalender 22
Overlijdens 25
Droedel
26
Quiz
vraag
27
------------------------------------------