boekje 114

Op zondag 26 september 2010 houden de Eikevlietvrienden hun 33^ste jaarlijkse contactdag in Eikevliet. Inderdaad, onze vereniging werd door een aantal Oud-Eikevlietenaren opgericht naar aanleiding van het jaar van het dorp in 1975 en de eerste samenkomst in Eikevliet was in 1977.

Waarom op 26 september? Omdat het dan kermis is in Eikevliet en vermits er tegenwoordig nog weinig te merken valt of het kermis is of niet ( er zijn geen foorkramen of kermis attracties meer zoals vroeger) willen we als club Eikevlietvrienden toch wat leven in “de brouwerij” brengen.

We gaan daarom dit jaar een wandeltocht inrichten in en rond de wijdere omgeving van Eikevliet. Vertrekkende vanuit Zaal De Balans gaan we via de Suykensstraat en De Meir naar Wintam en keren we via het broek, de Marnefstraat en het Eikerveld terug. Dit is een eerste idee van traject dat nog kan wijzigen in functie van de weersomstandigheden en/of de weg gesteldheid op dat moment.

Deze wandeling zal ons in de gelegenheid stellen vast te stellen hoeveel er op korte tijd veranderd is in Eikevliet zelf ( nieuwe gebouwen- verbouwingen-etc ) en ook hoe groen de omgeving van Eikevliet nog gebleven is. We proberen ook nog ergens een tussenstop te voorzien waar het mogelijk is even te rusten en iets te drinken.

Samenkomst in Zaal De Balans rond 13:30 h teneinde te kunnen vertrekken om 14:00 h.

Om 17:30 h is het verzamelen geblazen in de (vernieuwde) zaal en voorzien we een lekkere kermismaaltijd

De bijdrage voor deelname aan de eetmaaltijd is € 10,00 per persoon en voor kinderen tot 12 jaar de halve prijs. Dit bedrag dient vooraf afgerekend door middel van overschrijving op rekening 000-1204750-10 p/a Verbruggen Gaby, C. Marnefstraat 16 te Eikevliet of af te rekenen bij één der bestuursleden.

In onze vorige blaadjes hebben we het reeds gezegd dat we voor het jaar 2009 geen lidgeld hebben opgevraagd omdat we dat jaar geen ledendag hebben georganiseerd ( wegens sluiting van ons lokaal zaal De Balans), ook al hebben we u driemaal een ledenblaadje gestuurd. We hadden echter nog genoeg in kas en het is niet de bedoeling van uw bestuur om te gaan “ potten “ maar om het lidgeld nuttig te gebruiken ten voordele van de vereniging en van alle leden.

Het lidgeld is zoals jullie weten nodig om 4 maal per jaar het blaadje “Ons Eikevliet” bij jullie in te bus te krijgen. En koken kost geld: dus we gebruiken dit geld voor het drukwerk, de verzendingen, etc.

De reden waarom we het jaarlijks lidgeld pas opvragen in augustus is omdat de deelnemers aan de ledencontactdag dan slechts één overschrijving hoeven te doen per jaar.

Bij dit blaadje vind je ook een overschrijvingsformulier om het nog gemakkelijker te maken. Betalen aan een van de berstuursleden kan natuurlijk ook.

De lidgeld bijdrage blijft behouden op € 6,50 per gezin en kan overgeschreven worden op het rekeningnummer 000-1204750-10 p/a Gaby Verbruggen, C. Marnefstraat 16 te Eikevliet.

Gelieve duidelijk te vermelden voor wat ( lidgeld-contactdag) en voor wie je betaalt als de naam van het rekeningnummer verschillend is van de naam van het lid. Dit bespaart ons heel wat puzzelwerk en voorkomt dat ons lid zijn blaadje niet of veel te laat toegestuurd krijgt.

Betaling aan een van de bestuursleden kan natuurlijk ook nog altijd zoals dat ook vroeger was.

Ik, Schramulle, wonende te Eikevliet, daar waar de noten kraken en de eenden kwaken, verklaar heden ten dage, den eerste mei van het jaer tweeduizend en tienen, met de regelmaat der klokke een pennetrek toe te voegen aan deze dorps-chronyke onder het motto: Geen leugen of grapje te weinig of te veel. Laat staan een ongecontroleerde uitlating aan het adres van één of andere boreling uit ons dorp of omliggende.

Groot en groter brak de paniek uit in Eikevliet. De organisatoren van de rommelmarkt zaten met de handen in het haar. Spilfiguur Jan Pepermans, was net opgenomen in de kliniek en duivel-doet-al Victoire brak het één en ander boven haar heup en zwierde haar ene arm over de andere. Kortom, de organisatie liep er erg mank bij en er werd naarstig gezocht naar een alternatief, want wie zou de markt openen ? Wie ging de ingeschrevenen het juiste plaatske toewijzen ? Stef bleef hardnekkig weigeren, want die bleek te zere begaan om zijn “kas” die in ’t verleden onder zijne neus was weggeritst door een leep koppeltje. Dat zou hij nu niet laten gebeuren of er hing wat in de lucht. Naast hem stond een soortement body-builder die met een steekmes in de hamburgers prikte. “Den deze es kleir” hoorde ik hem plots roepen.

Klaar voor het startschot. Het houtskool smeulde en de worsten geurden. De fanfare blies hardop en de hoogwaardigheids bekleders begaven zich naar het pleintje voor de kerk. Daar, net voor Lambertus zijne neus is het gebeurd.

Victoire, met haar gezwachtelde armen in de hoogte en Jos, de hofleverancier (dië van d’ hofkens) stond als een dolleman rond te kijken op zoek naar, jawel, de burgemeester.

Victoire hield hem nog net tegen want Jos, de hofleverancier schoof schoorvoetend dichterbij en grabbelde naar de schaar.

“Dan zal ik het lint maar doorknippen” zei hij. “Héla, héla”, riep Victoire. “Eerst de speech”. Als een vat vol zenuwen begon Jos met de woorden :

-Beste aanwezigen, Eikevlietenaren en anderen, geachte Burgemeester en schepenen … Plots werd er op zijn schouder getikt en een klein, vinnig manneke tikte, met plechtige vinger op z’n fiere borst; “Beste Jos, ik ben de nieuwe burgemeester, Luc De Boeck en ik ben zeer vereerd hier nu de rommelmarkt te openen en het lint te knippen”.

Jos, de hofleverancier kreeg het zodanig benauwd en trok zichzelf even aan het oor.

De schaar werd overhandigd aan onze “nieuwe” burgemeester, Luc De Boeck, die alle aanwezigen bedankte en de rommelmarktdag alle succes toewenste.

De fanfare blies uit volle borst en onze nieuwe burgemeester, Luc De Boeck, riep :

(Later op de namiddag werd verteld dat Victoire op hare fiets was gesprongen, richting Eikse Amer, om daar in “Den Dam” te bekomen van “alterasie”.)

De rommelmarkt werd een grandioos succes en we wensen Jan en Victoire spoedig herstel en Jos proficiat, want dië van de hofkens heeft da toch goe gedaan. Ook vanwege onze nieuwe burgemeester, Luc De Boeck.

Wie deze natte winter zijn auto op de parking wou zetten moest zijn botten bij hebben om er met droge voeten weg te geraken. Hier en daar was er nog een beetje grind te zien tussen de putten en plassen. Al huppelend en/of springend van het ene droog hoopje naar het andere bereikte je dan het meer (of grote plas ) aan de oprit van de parking. Huppelen of springen hielp hier niet, met het verstand op nul en de ogen naar de hemel gericht moest je hier proberen over het water te wandelen ( als je geen botten bij had ). Meestal lukte het niet en vloe….. en stampend bereikte je dan de Suykensstraat.

Maar … het zal veranderen, in het voorjaar stond er een groot bord aan de oprit naar de parking. Het gemeentebestuur had studiebureau Talboom een ontwerp laten maken voor een vernieuwde parking en aannemer Janssens uit Wilrijk ging het uitvoeren.

De eerste dag liep het al mis. Volgens de aannemer stond er in de planning dat de ondergrond van de oude parking stevige zwarte grond was. Nu weten alle Eikevlietenaren dat er vroeger een “ moosgracht “ liep naast een drassige weide. Bij de vroegere aanleg was dat aangevuld met alle rommel en afbraak die er te vinden was.

Bij de eerste greep met de kraan kwam het haar van Dhr Janssens recht staan toen hij die rommel zag, bij de tweede greep werd hij bleek en bij de derde greep riep hij :” Als dat zo zit ben ik er mee weg.” En zo geschiedde het. De werken lagen stil, met zo’n ondergrond kon hij geen goed werk afleveren.

Enkele dagen later werden er andere graafmachines gelost en begon een nieuwe aannemer de grond te saneren. 60 cm diep werd er gegraven, met grote opleggers werd die grond naar Rumst gevoerd om hem te zuiveren en dan terug naar de parking gebracht met als gevolg lange rijen wachtende auto’s in het dorp, die grote trekkers met oplegger geraakten zeer moeilijk door de smalle oprit. Het gebeurde regelmatig dat een rij wachtende auto’s heel het dorp bezette van aan het kruispunt tot aan de put.

Ondertussen was er vanaf 10 mei geen parking te Eikevliet en was elk parkeerplaatsje bezet in het dorp. Ook in de periode van het bouwverlof bleef de parking gesloten.

Op een stevige ondergrond met daarin een draaineer buis liggen in ’t midden waterdoorlatende beton blokjes. Op de parkeer plaatsen werd voor een andere ecologische oplossing gekozen, er werden plastieken potjes gelegd die met fijne kiezel, vermengd met graszaad, werden gevuld. Dus ook waterdoorlatend.

Recht tegenover de oprit komt een prieeltje op dezelfde plaats zoals vroeger. Veel fietstoeristen maakten er vroeger ook al gebruik van om even uit te blazen in de groene omgeving of om er te picknicken. Rechts van de oprit is alles bijna klaar, links ervan is er nog heel wat werk. Het smalle wegje naar de wip wordt ook heraangelegd.

Waarschijnlijk is zullen de werken tegen onze contactdag gedaan zijn. Niettegenstaande er nu 49 parkeerplaatsen zijn zal de parking te klein zijn bij sommige gelegenheden zoals bij een wipschieting of een begrafenis.

Ferdinand Caluwaerts en Martha Peeters huwden op 28 mei 1960 te Ruisbroek. Vijftig jaar later vierden ze dat met familie en enkele van hun beste vrienden met een feestmaaltijd. Niettegenstaande beiden zeer sociaal waren hielden ze er aan van het in alle stilte te doen. Het gelukkige paar werd gezegend met 2 zonen, Stefan en Dirk en een dochter, Ria.

40 jaar woonde hij in de Caluwaertsstraat dicht bij zijn hobby’s : kaatsen, vissen en vooral zijn grote tuin verzorgen. Nu woont hij al 5 jaar in de Suykensstraat waar hij nog een mini-tuintje heeft.

Nand was een gekende sportman. Tot zijn 21 jaar speelde hij in de voorlijn te Wintam en daarna nog vele jaren in de ploeg van Brabo-parket in het liefhebbersverbond.

Ondertussen was hij ook beginnen kaatsen. Hij was een gekende en gevreesde roeëman. Van heel grote clubs kreeg hij zeer aantrekkelijke aanbiedingen, toch bleef hij in zijn eigen Eikevliet spelen tot de club er noodgedwongen mee stopte. Tot zijn 50 jaar bleef Nand nog kaatsen te Ruisbroek samen met zijn zoon Dirk.

Aan de put te Eikevliet heeft Nand ook ontelbare uren gesleten. Hij was penningmeester van “ De Roerdomp “ De club is later verhuisd naar een put langs de Temse baan.

Met zijn beste vriend Roger Van Barel was hij ook regelmatig te vinden aan de liggende wip in Zaal De Balans. Eerst bij Frans Magnus en daarna bij Benoit Hoofd.

Aan de eerste afspraak met zijn toekomstige, bij het kapelleke in de Luishoek, is een pittig detail verbonden. Zoals elke zondag speelde Nand in een kaatslutte, die duurde en bleef duren, zolang dat Nand “ de afspraak” dreigde te missen. Om het spel wat vlugger te laten verlopen begon Nand de fouten op te stapelen. Niemand begreep wat er aan de hand was maar Nand kwam op tijd.

Martha Peeters (een goed gekende naam uit Ruisbroek) was een chiro leidster die zoals velen uit Ruisbroek meermaals te voet op bedevaart ging naar Scherpenheuvel.

Na haar huwelijk was de eerste zorg voor het gezin. Toch bleef ze sociaal geëngageerd in de vrouwenbeweging en later als begeleidster in ziekenzorg.

Als fotograaf heb ik hen beide hartelijk kunnen feliciteren. Het bestuur en alle Eikevlietvrienden wensen hen nog gelukkige jaren samen en voor Martha een spoedig herstel.

In het jaar 1821 heeft Z.H. paus Pius VII, op verzoek van pastoor De Muyer, drie volle aflaten verleend. Die aflaten kon men verdienen mits te biechten, te communiceren en te bidden volgens de begrippen van de H.Kerk. Deze aflaten kon men verdienen op Allerheiligen en de zeven volgende dagen, op de 2^de zondag van juli en de daarop zeven volgende dagen en op de feestdag van de vinding van het H.Kruis en de daarop zeven volgende dagen.

Op 27 september 1869 werd de Congregatie van het Heilig Hart opgericht met als doel de liefde tot het Heilig Hart te doen aangroeien en de smaad te herstellen die Hem werd aangedaan in het Heilig Sacrament van de altaren. Op het einde van 19^e eeuw telde deze stichting 20 leden. In zitting van 23 juni 1928 vroeg het feestcomité de toelating om een gedeelte van de kerkmuur af te breken om over de nodige ruimte te beschikken om het H.Hartbeeld te kunnen plaatsen. Met eenparigheid van stemmen gaf de gemeenteraad de toelating op voorwaarde dat de afsluiting van het kerkhof werd voltooid met een ijzeren smeedwerk. Op 5 augustus 1928 werd het nieuwe beeld van het Heilig Hart ingehuldigd. Om deze huldiging een feestelijk tintje te willen geven, vroeg het feestcomité op 7 juli 1928 aan het gemeentebestuur:

“Eene toelage te willen verleenen om de kosten der openbare versiering der straten en der openbare feestelijkheden te helpen bekostigen.”[1]

In zitting van 23 juli 1928 werd op deze vraag gunstig geantwoord en kreeg het feestcomité 1.000 frank. En het werd een groots feest:

“Om drie uur werd op de Eiksen Amer de stoet in beweging gezet die door 4 muziekmaatschappijen met 30 vlaggen werd opgeluisterd. Meer dan 1000 mensen van de omliggende dorpen stapten mee op in de stoet. Op de tribune naast het beeld hield Mgr. Jansen, vicaris generaal,afgevaardigde van kardinaal Van Roey[2] een toespraak over Christus, Koning van de enkeling, Koning van het huisgezin en Koning van de hele maatschappij. Pater Leopold De Bast en Jules Persyn namen daarna het woord. Pater Leopold De Bast deed dat met zoveel overtuiging dat hij de toehoorders ontroerde. Na de toespraak van burgemeester Van Kerckhoven, had een openlucht lof plaats, waar pastoor Blocquaux de parochie aan het Heilig Hart opdroeg.”[3]

Alle bewoners hebben aan dit feest deelgenomen. Al de woningen waren bevlagd en in elke deur of venster was een Heilig Hart beeld geplaatst. Moeder Overste en de zusters hebben samen met tientallen meisjes duizenden rozen gemaakt. Met deze rozen hebben zij: ‘Komt allen tot mij’ gemaakt, en de straten rond het Heilige Hart versierd. Een muziekconcert gegeven door de fanfare van Moorsel en de fanfare van Eikevliet besloten de feestelijkheden.

In 1969 werden wegenwerken uitgevoerd in de Richard Caluwaertsstraat. Hierdoor moest het Heilig Hartbeeld verplaatst worden, onder volgende voorwaarden:

“Elke welkdanige aansprakelijkheid voor gebeurlijke beschadigingen aan beeld en voetstul mogelijk te veroorzaken door deze verplaatsing af te wijzen. Niet te kunnen instaan voor de met de eventuele heroprichting van dit beeld gepaard gaande onkosten. Akkoord te gaan tot kosteloos ter beschikking stellen eene oppervlakte voor gebeurlijke oprichting op een andere plaats (bv. een op het kerkhof overeen te komen plaats).”[4]

Ook werd de vraag gesteld om een verharde parkeerplaats voor de pastorij aan te leggen. In zitting van 1 september 1969 werd deze vraag afgevoerd, daar men van oordeel was dat het een minwaarde gaf aan de omliggende gebouwen.

Zaterdag 6 november 1999 was een hoogdag voor Eikevliet. De vroegere meisjesschool, gelegen in de Karel Suykensstraat, die al jaren geen dienst meer deed kreeg terug een waardige bestemming. Het werd omgebouwd tot een gemeenschapshuis.

Elk jaar was het processie op Hoogwaardig, zijnde de zondag na Sacramentendag, en op de vierde zondag van september (kermis). De processie ging dan uit in de straten van Eikevliet en de Eikse Amer. De mensen waren al dagen op voorhand bezig met het kuisen van hun huis en het voetpad. Op de dag zelf werd een tafeltje naast de voordeur geplaatst met een wit tafellakentje met daarop een Mariabeeldje en een brandende kaars. Het voetpad en een deel van de straat werd bestrooid met wit zand.

“Op Meiavond, op de vooravond van de Mariamaand bij uitstek, eren de Eikevlietenaren O.L.V. van Bijstand van de Kouterkapel. Gans het jaar staat het prachtige oude beeld van O.L.V. onopvallend in de kapel. Maar elk jaar, sinds 1999, wordt op meiavond het Mariabeeld in de kerk opgesteld en versierd met bloemen. Na een Mariaviering, opgeluisterd door de Koninklijke fanfare St.-Cecilia, wordt het Mariabeeld in processie vergezeld door de aanwezigen en onder muzikale begeleiding van de fanfare naar de Kouterkapel gedragen. Na een korte hulde, wordt het Mariabeeld terug in de kapel geplaatst. Tot slot wordt het lied ‘Onze Liever Vrouw van Vlaanderen’ gezongen, onder begeleiding van de fanfare.”[5]

v.l.n.r.: Celine Mees, Monda Van doorne, Christiane Demont, Rozette Aerts, Lotte De Cock, Gaby Verbruggen, Hanne De Cock, Mathilde Van Praet, Walter Demont en Rika Zaman (Foto: auteur)

De oplossing stond weer verdoken in de tekst. Het vlees werd met een katrol naar de hooischelf getrokken.

Het ging hier om het spek dat met een katrol (takel) naar de hooizolder getrokken werd.

Dit is een collage. Waarom die vrouw er boven geplakt is weet ik ook niet, het is niet van belang voor de oplossing.

Antwoorden sturen voor 25 september 2010 naar Danny Polfliet, Eikerveld 20, Eikevliet of e-mail naar dannypolfliet@hotmail.com

[1] G.A.B.: Briefwisseling archief Hingene

[2] Aartsbisschop van Mechelen van 1926 tot 1961

[3] A.D.B.: jaargang 1928

[4] G.A.B.: Briefwisseling archief Hingene

[5] Archief Eikevlietvrienden

++ ONS EIKEVLIET ++