115. Okt-nov-dec 2010.                                                                                                        

                                        ++ ONS   EIKEVLIET ++ 

Het woord is aan … Schramulle.

ODE AAN DE TROMMELAAR

Hij is een leerling van Walter de Kunst. Walter de Kunst woont in de Eeuwfeeststraat te Puurs en is een aimabel man. Dat is op zichzelf al een hele truc, maar niets in vergelijking met wat onze trommelaar telkens te berde brengt. Geharnast en gewapend met borstel en stok verschijnt hij overal ten tonele. Waar er gedrumd of geroffeld moet worden is hij van de partij. De partij der tamboers !

Toen ik hem de voor eerste  maal bezocht in zijn tamboerwoning  aan de Astridlaan te Wintam bleef ik wel een half uur aan z’n deurbel hangen.  Na enkele nare stroomstoten ( ding dong) opende hij de zware voordeur met in z’n ene hand een drumstick en geperst tussen neus en lippen een koppel ‘brushes’ ‘vom verust vinne’ neuzeneuzelde hij binnenskamers.

De weg naar z’n walhalla lag bezaaid met trommels en vellen.

Als een volleerd jongleur toonde hij me z’n zopas onder de knie gekregen ‘ drum-tricks ‘. Van de ene paradiddle naar de andere.

R LL L RR  R LL L RR . Probeer het maar. Mijn knieen hingen al halfstok, maar hij bleef maar doorgaan. De trommelaar, hevig zwetend en badend in vijf handdoeken en een washandje.

Na deze session drukte hij me op het hart dat Walter de Kunst uit de Eeuwfeeststraat te Puurs hem op dit professioneel niveau tilde. Meer nog, hij dankte de Heer en zijn apostelen voor het geloof in zijn kunnen en willen en we verhieven bij deze Walter de Kunst in de adelstand der tamboers. Ik haalde daarbij uit met een ‘ snare-clap ‘ van meer dan 100 db waarbij onze trommelaar van z’n stoeltje gleed en pardaf tegen de kristallen lampedaire van tante Leocadia kletterde. In duizend elementen viel dit kristallen festijn uit mekaar en bij dit betoverend klankspel kreeg ik van onze trommelaar een heuse tik op m’n cymbaal. Paukeslag en van R LL L RR R LL L RR ( rechts links links…)

De trommelaar dook vliegensvlug in de kelder en kwam aandraven met een roestig ijzeren ding, geribbeld en met een houten frame vol schaaltjes en belletjes. Als een trofee stak hij dit platte roestige ding in de lucht. Eureka! Eureka!

HET WASBORD !

Ik aanschouwde deze wonderlijke kelderschat ( hij woont in het huis met het platte dak ).

‘Dit is toch wat je zoekt?’

Ik knikte instemmend en toonde mijn waardering voor deze prachtige voorstelling.

Zo is het bij hem allemaal begonnen. Met fingerspitzengefuhl.

Op het ritme der armen. Met vingerhoeden en keldergalmen. De blues der lage landen. Polderpop en Rupelrock.

Op het ritme van het rimpelende water en met de kracht van de golven.  De shuffle van de Schelde . Wintam aan de Missisippi. Oh… when the saints go marchin in…!

Overal liep ik hem tegen het lijf. Overal waar muziek werd getoeterd en geblazen. Overal..overal …waar de meisjes zijn, daar is het bal. Maar niet zonder onze kleine trommelaar.

Hevig zwetend en badend in vijf handdoeken en een washandje. Je moet het maar doen, je moet het maar kunnen.

Maar of het nu kunst is, dat moet je aan Walter vragen . Walter de Kunst uit de Eeuwfeeststraat te Puurs. Die woont in een huis met een puntdak. God weet wat heeft die nog op z’n zolder.

Kom gerust binnen…

Het feestcomité.

Onze toneelkring voert dit jaar  een komedie op, verder in dit blad volgt een uitnodiging.

Maar er is ook nog een Eikevliets feestcomité met een lange geschiedenis.

Voor elk groots dorpsfeest werd een feestcomité samengesteld.  Velen onder ons zullen zich nog de

jubilea van de familie Van den Eynde-Caluwaerts herinneren.  Het gouden in 1947, het diamanten in 1957 en vooral het platina jubileum in 1967  dat afgesloten werd met een vuurwerk aan de put en een groots volksbal in de zaal.

Voor elk groot feest werd een parochieel feestcomité verkozen in een algemene volksvergadering.  Daar werd een afvaardiging van elke vereniging gevraagd.

  Op de Amer waren dat de kaatsers, de liggende wip, de spaarkas, de voetbal en de biljartclub.  Eikevliet werd vertegenwoordigd door de kerkfabriek, de fanfare,de visclub, de biljartclub, de kaatsclub, de vrouwengilde en de K.W.B.

Het comité voor de viering van zuster Beringaria in 1961 bestond uit een tiental leden met Clement Verbruggen als voorzitter, Frans van Meulder als ondervoorzitter, Gustaaf de Clercq als secretaris, Alfons  van Calster als feest leider.  Zij stelden het feestprogramma op, deden een omhaling om een passend cadeau te kopen, zorgden voor de straatversiering, en stelden een triomfboog op aan de kerk en een aan de deur van de gevierde, samen met nog een groot aantal vrijwilligers.

Zoals het meestal gebeurt waren het ongeveer dezelfde personen die verkozen werden voor het Parochieel feestcomité om het platina jubileum van Louis van den Eynde en Celestine Caluwaerts in te richten op 12 maart 1967.  Men had toen nog nooit gehoord van een platina jubileum en daarom werd er werk noch  moeite gespaard om er iets fantastisch van te maken.

Het feest werd aangekondigd met zware kanonschoten, aan elk huis hing een vlag en bij vele ook een jaarspreuk, over de straat hingen ontelbare driehoekige vlagjes en 's avonds brandde er een feestverlichting, de triomfbogen werden aan het huis en aan de kerk geplaatst.  Na de middag was er een optocht met vele groepen die het leven van de jubilarissen uitbeeldden.  Zes praalwagens maakten de stoet volledig.  Als het donker was volgde er een groot vuurwerk aan de put.  Voor het bal dat daarop volgde was de zaal te klein, en werd er gedanst tot in de zeer vroege uurtjes.

Mede  door het overweldigend succes van het bal had het comité nog zoveel geld in kas dat er op de algemene volksvergadering besloten werd om tien vlaggen en tien vlaggenmasten te kopen.  Om dat materiaal te beheren werd er een vast comité verkozen met als voorzitter Julien Maes, als ondervoorzitter André Geniets, als secretaris Gustaaf de Clercq en als feest leider Alfons Van Calster.  Pol Van Hoomissen, Filemond Verbruggen, en Michel de Block waren de andere leden.  Deze groep zou in 't vervolg ook het Sinterklaasfeest inrichten.

Op de 3 en 4 augustus 1968 verleende het feestcomité zijn medewerking aan de grootse Kennedy-feesten.

De volgende uitdaging voor het parochieel comité was de viering ter gelegenheid van de priesterwijding en eremis van E.H. Jos Suykens op 30 juni 1968.

Aangezien het feestmateriaal nog maar onlangs gebruikt was viel het nogal mee om de straten te versieren.  Uit de toren klonk heel de dag feestmuziek.  De omhaling in een dorp bracht ruim 11 000 BF op.  Twee passende  geschenken werden er mee gekocht: een schrijfmachine en een bureaustoel.

Het jonge en dynamische feestcomité had grote plannen maar weinig centen.  Om geld in het bakske te krijgen werd op 23 november 1968 een quiz ingericht Amer tegen Eik.  Dat was een overrompelend succes.  Na de negende proef was de stand gelijk: 56-56.  De laatste en meest attractieve proef moest beslissen.  Twee juffrouwen van minder dan vijftien jaar moesten uit een aquarium om ter meest levende palingen vangen.  Deze proef werd gewonnen door de Eikse Amer met drie tegen twee palingen.  Dat feest bracht ongeveer 2000 BF op.

Op 9 mei 1971 werd hulde gebracht aan de honderdjarige Julie Cools-Drossaert.  Omdat ze in het rusthuis te Bornem verbleef werd daar een passende hulde gebracht.

Er waren geen achterdoeken of schermen die konden dienen op de scène bij het Sinterklaasfeest van 1971.  Het comité kocht voor ongeveer 7 000 BF materiaal.  Omdat het er te weinig in kas was stortte elk lid 500BF in de kas.

Eind januari 1972 werd een filmavond ingericht om de kosten van de achterdoeken te recupereren.  Er werden films getoond over Eikevliet en enkele kluchten.  De ontvangsten waren ruim voldoende om de voorschotten van de bestuursleden terug te betalen.

Het feestcomité zorgde ook voor kerstsfeer in Eikevliet en op de Amer.  Er werden in 1972 twee kerstbomen en twee slingers met 35 lampen aangekocht.  Er werd ook een brief aan het gemeentebestuur gericht om een toelage te krijgen voor een feestverlichting in de straat.

Op aanvraag van het gemeentebestuur riep het feestcomité een algemene vergadering bij elkaar om een werkgroep op te richten die de leiding zou nemen om in de Slijkhoek een dijk te bouwen.

Deze dijk werd op 15 april 1972 feestelijk ingehuldigd en tevens werden er ter herinnering enkele notelaars geplaatst, welke er nog steeds staan.

J.M ---------------------------- (vervolgt)

Mijn vader  Jules Lauwers (°22/11/1921 + 24/6/2010)

Jouw leven speelde zich hoofdzakelijk af rond de kerktoren van je geliefd dorpje Eikevliet, waar je meer dan 88 jaar geleden geboren werd.

Je verliet je dorp alleen toen je tijdens de oorlogsjaren opgeëist werd om in Duitsland te gaan werken. Je kwam in Berlijn en in het toenmalige Tsjecho-Slowakije terecht. Toen je eens op verlof kwam ben je gewoon thuis gebleven.  Dat was een zeer moeilijke tijd want je werd gezocht door de Gestapo.  Als er iets verdachts werd gehoord vluchtte je weg langs achter en moest je een tijdje onderduiken.  Over die oorlogsjaren hoorden we je dikwijls vertellen. Je nam alles nogal filosofisch op en je scheen er geen grote trauma’s aan over gehouden te hebben.

Op 27 september 1947 trouwde je met ons moeder Paula Van Calster (°16/11/1923). Jullie hadden het niet gemakkelijk om in die naoorlogse tijden jullie leven op te bouwen. Je had de stovenwinkel van je vader, (Carolus Ludovicus Lauwers °20/11/1877 + 12/6/1950, getrouwd met Maria Ludovica Daelemans °17/12/1876 + 12/1/1951), overgenomen en er later een fietsenwinkel van gemaakt, inspelend op de trend van het toenemend recreatief fietsen. Je verkocht er nog gasflessen bij en je hovenierde ook nog. Je kweekte vooral bloemkolen en asperges. Het waren soms heel lange werkdagen, zodat je al redelijk vroeg begon te zeggen dat je versleten was.

Toen we oud genoeg waren om naar school te fietsen, zagen we je altijd op het veld werken. Altijd een zwaai en een groet. Thuis aan tafel een knipoog en een zwans. En als we ons best niet deden op school, stond de ‘schoofzak’ klaar, zei je altijd.

Je was een vader die nooit kwaad werd en altijd met een gerust hart ging slapen. Je was een man zonder zorgen. Je leefde een zeer regelmatig leven zodat we de klok op jou konden gelijk zetten: steeds hetzelfde vroege uur van opstaan en ook hetzelfde vroege uur van slapengaan. Je middagdutjes waren legendarisch. Elke dag lag je op je vaste uur op de zetel, wat er ook rondom jou allemaal gebeurde.

Soms kon je filosofisch uit de hoek komen. Je wou ons dan een levensles meegeven zoals:

° Het ‘principaalste in ’t leven is content zijn’: dat was bij jou zeker het geval, je 

   was tevreden en gelukkig met eenvoudige, kleine dingen.

° In het leven moet je meer geven dan nemen.

° Morgen is ’t weer een andere dag en dan ziet de lucht weer blauw.

° Ge moet niet hoger zingen dan je kunt.

Drie pastoors heb je ‘versleten’ gedurende de meer dan 50 jaar dat je kerkmeester bent geweest in de parochiekerk. Deze pastoors, 

° Pieter Lodewijk Ceuppens (1929 – 1953)  (°28/7/1873 + 4/12/1965)

° Josephus Smet (1953 – 1967)  (°26/2/1889 + 26/5/1969)

° Jos Vermeulen (1967 – 1997)  (°31/1/1925 + 4/2/2004), hebben je belangeloze trouw en inzet meer dan in dank in aanvaard.

Toen wij als kinderen in de kerk zaten, dwaalde je blik af en toe streng in onze richting, waardoor we begonnen te glimlachen. Van die ‘strenge’ oogopslag waren we niet zo bang…

Je stopte met dit engagement toen je gehoor verslechterde en de ziekte van Meunière je evenwicht verstoorde. Vanaf die tijd bleef je thuis naar de tv-mis kijken en werd je wereld steeds kleiner.

Als we vroegen hoe het met je was, antwoordde je steevast: versleten. Door het werk op het veld en het gesleur met de gasflessen had je rug veel afgezien. Vele kwaaltjes begonnen de kop op te steken.

Toch bleef je zeer lang kleine, nuttige werkjes verrichten zoals patatten schillen, hele dunne koffie maken ‘julekeskoffie noemden wij jouw brouwsel’, kippen verzorgen, deuren sluiten, afwasjes doen enz. Kortom, je maakte je erg verdienstelijk door die vele kleine klusjes te doen die je hectisch levende kinderen en kleinkinderen zeker vooruithielpen.

Je maakte de opkomst mee van de radio, de telefoon, de stofzuiger, de anticonceptiepil, de tv, de emancipatie van de vrouw, gelijke rechten voor holebi’s. Je was een product van je tijd en van je omgeving. Je percepties waren -hoewel ze in beton leken gegoten- een uitvloeisel van hoe je de wereld zag. Die wereld was het universum rond het dorpje Eikevliet waar iedereen iedereen kende. Waar het leven weinig ruimte liet voor experimenten en proefballonnen. Regels en tradities gaven al het nodige houvast. Maar je kon met de glimlach en een humoristisch toontje wel meeleven met de experimenten van je kinderen en kleinkinderen. Niemand werd veroordeeld, terechtgewezen of de deur gewezen. Daarin oversteeg je zeker de mentaliteit die soms bij kleine dorpjes behoort.

Het verenigingsleven in Eikevliet liet je zeker niet onberoerd. Lange tijd was je spelend lid van de fanfare Sint-Cecilia en schutter bij de Sint-Donatusgilde waar je meerdere vogels afschoot.

Hier staat Jules op de tweede rij vijfde van links bij zijn fanfare Sint-Cecilia.

We waren altijd welkom. Je was blij ons te zien maar je kon ons ook in alle vrijheid weer laten gaan. Je begroette ons altijd met een arm die de lucht inging terwijl je altijd dezelfde warme woorden sprak: ‘Ha, dag manneke’.

De laatste tien jaren leefde je in een groot isolement omdat je doof werd en geen enkel hulpmiddel je handicap kon verlichten. We communiceerden vooral schriftelijk met jou: je was blij met elk bericht dat je telkens en telkens opnieuw nalas. Toch maakte het doof zijn geen wantrouwige mens van jou. Integendeel zelfs, met een zelden geziene gelijkmoedigheid en een grote dosis humor, droeg je deze fysieke tegenslag. Je stem veranderde, je hoorde niet hoe luid je praatte, hoe hard je met de deuren sloeg en welke geluiden je allemaal produceerde. Op een bepaald ogenblik lieten ook je handen en voeten je in de steek. Je huid verdween letterlijk en in de plaats kreeg je pijnlijke kloven, gepaard gaande met een erg vervelende jeuk. Wat zalf en vriendelijkheid van de verpleging verzachtten de ongemakken enigszins. De kleine klusjes moest je één voor één opgeven. Alleen de krant en de tv kleurden je dagen. Dankzij teletekst kon je genieten van vele sportwedstrijden.

Af en toe kreeg je duizelingen waardoor je wel eens viel. Ook dat went, zei je opgewekt.

Zolang het kon, ging je graag een pannenkoek eten. Dokters-en kliniekbezoeken

Waren altijd uitstapjes voor jou die eindigden in het cafetaria of in een taverne waar je je chauffeurs trakteerde.

In de wachtkamer van je huisarts zei je een paar jaar geleden al: ‘Het is goed geweest, ’t mag gedaan zijn’. Je voelde blijkbaar aan dat je leven zijn voltooiing had bereikt. Je was tevreden met het leven dat je geleefd had en je wilde plaats maken voor de volgende generatie. ‘Pietje de Dood mag me komen halen om plaats te maken voor nieuwe mensen’, zei je. Je was klaar om te vertrekken.

Na een hersenbloeding belandde je in de kliniek en daarna kwam je naar het rusthuis  De Vlietoever: ‘Da’s toch al dicht tegen thuis’, zei je. Je paste je zoals altijd aan je nieuwe situatie aan. ‘Als ik mijn verzorging krijg en goed eten, ben ik daar ook content’, zei je.

We vierden nog je 88^ste verjaardag in het rusthuis. Je liet je de taarten, de schuimwijn en de aandacht van alle bezoekers goed welgevallen. Vaak hadden we niet veel contact meer met jou, omdat je geest in andere werelden ronddoolde.

Dankzij je fantastische kleinkinderen kwam je nog even thuis op Kerstdag en met Nieuwjaar. Je voelde dat je weer thuis was. Knipogen deed je niet meer zoveel, maar de pretlichtjes in je ogen bleven nog lang blinken.

---Mieke Lauwers---

Mijmeringen na de kermiswandeling van 26/9/2010

Onlangs kregen we per post een gedicht ingezonden van een van onze leden die klaarblijkelijk ook aanwezig was op onze jaarlijkse contactdag op 26 september.

De brief vermeldde echter op de enveloppe noch binnenin een afzender.

Wegens plaatsgebrek kunnen we het gedicht in dit blaadje niet meer publiceren, maar zeker in het volgend blaadje. Indien de dichter zich alsnog bekendmaakt kunnen we zijn/haar naam erbij zetten volgende keer, zoniet publiceren we het anoniem.

TONEELKRING  “TAAL & KUNST”  EIKEVLIET

ZAAL ‘DE  BALANS’  2010

HET  FEESTKOMITEE

Komedie van : Alan Ayckbourn

Vertaling : Marc Van Wesemael

Regie : Jos De Reu

vrijdag     26 november

zaterdag  27 november

vrijdag      3 december

zaterdag   4 december

vrijdag    10 december

zaterdag 11 december

om 20.00 uur

Reservatie : 03/ 889.68.46

KERSTMIS   2010   EIKEVLIET

SINT - LAMBERTUSKERK

KERSTAVONDVIERING

vrijdag 24 december 18.00 u.

voorganger : E.H. Wilfried Rossel

opgeluisterd door :

het kinderkoortje ‘ De Vlietjes’

o.l.v. Bart Jacobs

de Kon. Fanfare Sint-Cecilia

die sfeervolle kerstmuziek zal brengen

o.l.v. Ernest Lenaerts

TEERFEESTDAGEN KON. FANFARE  SINT-CECILIA!

zaterdag 15----zondag 16-----maandag 17

januari 2011

KERSTBOOM – VERBRANDING EIKEVLIET

vrijdag 21 januari 2011 op het Wipplein

Programma :

19.30 u : Samenkomst van alle deelnemers in zaal De Balans.

20.00 u : Optocht met fakkels naar het Wipplein

met muzikale begeleiding van de Kon. Fanfare Sint-Cecilia.

via Caluwaertsstraat – Eikerveld – Marnefstraat –

Van Hoomissenstraat – Suykensstraat – parking – Wipplein.

20.15 u : Op de tonen van onze fanfare steken alle deelnemers

met hun fakkel het vuur aan.

Tijdens en na de verbranding gezellig samenzijn rond het vuur en in het lekker verwarmde wiplokaal met :

Gluhwein, jenever, verse soep – of andere dranken – hamburgers…

P.S. : In zaal De Balans zullen aan de deelnemers

          fakkels verkocht worden aan 2,50 euro ’t stuk.

OPGELET !! : kinderen onder de 10 jaar kunnen om veiligheidsredenen enkel een fakkel bekomen of dragen met begeleiding van hun ouders.

Ook voor anderen is voorzichtigheid geboden !

Het bestuur is niet verantwoordelijk voor eventuele ongevallen of schade.

Deze kerstboomverbranding gebeurt met de toelating van het Gemeentebestuur en staat onder het waakzame oog van de aanwezige brandweer van Bornem.

Samen met veel mensen willen wij op deze manier de kerst- en nieuwjaarsperioden afsluiten. Wij hopen dat u er met vrienden en kennissen er bij zal zijn.

LIDGELDEN 2010!

Vooreerst hartelijk dank aan allen die naar aanleiding van de vraag in ons vorig blaadje hun lidgeld reeds vernieuwd hebben.

Bijna alle lidgelden zijn inmiddels ontvangen op nog enkele na, welke waarschijnlijk op een vergetelheid berusten.

Daarom bij deze de vraag om alsnog het lidgeld voor 2010 te voldoen aan degenen die dit nog niet hebben gedaan.

Deze leden vinden ingesloten een overschrijvingsformulier. Dus indien in je blaadje geen overschrijvingsformulier plakt, is je lidgeld voldaan volgens onze administratie.

╬

Francine Van den Bossche

weduwe van

Florent Verbruggen (+1995)

geboren te Hingene op 29 maart 1915

en godvruchtig overleden

in Woon- en Zorgcentrum ‘Den Olm’

te Bonheiden op 12 september 2010

Zij woonde vroeger op de Eikse Amer.

De uitvaartliturgie vond plaats

in de Sint.-Lambertuskerk van Eikevliet

op vrijdag 17 september 2010

╬

Jea Mees

Weduwe van

Joos Jacobs

Geboren te Mechelen op 15 oktober 1915

En godvruchtig overleden

In het AZ Klina

Te Brasschaat op 26 augustus 2010.

Droedel.

Deze man heeft wat op zijn kerfstok, hij zwaait nog met het bloedend wapen

Dat is duidelijk een killer.

Het tweede deel van de collage is een vrouw, zij is toevallig bovenaan geplakt. Een ander woord is lady.

We zochten dus ladykiller.

Nieuwe droedel.

Iemand met zo’n hoed op is waarschijnlijk een man. Zijn handen en voeten zijn waarschijnlijk gestileerd. Het lachen is hij ook al lang verleerd, hij kijkt maar bedroefd en bedrukt.

En wat kan die Duitse krant betekenen?

Dat mag je zelf uit zoeken.

Welk woord zoek ik?

    Veel plezier.

Quizvraag

Antwoord op de vorige vraag: Pastoor

Winnares is Godelieve Van Humbeeck, Eikerveld 22, Eikevliet

Nieuwe vraag: Welk instrument bespeelde Jules Lauwers tijdens zijn jarenlange loopbaan bij de fanfare?

Antwoorden sturen vóór 20 december 2010 naar Danny Polfliet, Eikerveld 20, Eikevliet of e-mail naar dannypolfliet@hotmail.com

De winnaar krijgt een prachtig boek!

Inhoud van dit boekje.

1.              Ode aan de trommelaar……………….2

2.              Het feestcomité……………………….4

3.              Mijn vader: Jules Lauwers……………9

4.              Koopjesmarkt………………………..16

5.              Toneelkring Taal & Kunst…………..17

6.              Kerstmisviering 2010 in Eikevliet…..18

7.              Teerfeest Kon. Fanfare St-Cecilia......18

8.              Kerstboomverbranding……………...19

9.              Lidgelden 2010……………………...20

10.         Overlijdens…………………………..21

11.         Droedels……………………………..22

12.         Quiz vraag…………………………...23