116
Jan-feb-maart 2011.
Tijdschrift
Alweer een nieuw jaar is begonnen.
Inderdaad, hierbij ons eerste blaadje van
2011 van het 33 ste jaar dat we bestaan als vereniging van Eikevlietvrienden.
Het eerste blaadje van het jaar betekent ook
dat we de drukke kerst- en nieuwjaarsperiode weer achter de rug hebben. De
periode waarin we mekaar veel vreugde en geluk toewensen naar aanleiding van de
jaarwisseling. Bij deze willen we dan ook vanuit het bestuur van onze vereniging
aan al onze leden een vreugdevol en vooral gezond 2011 toewensen.
Zoals elk jaar organiseren we ook dit jaar
onze jaarlijkse contactdag op de 4de zondag van september ( 25-9),
traditioneel Eikevliet kermis. Noteer reeds de datum zodat je er kan bij zijn,
want telkenjare zijn we met een honderdtal aanwezige Oud- en Eikevlietenaren en
kunnen we een beetje bijpraten tijdens de samenkomst
met eraan gekoppeld een lekkere koude schotelmaaltijd aan een zeer
democratische prijs.
De detail uitwerking van onze volgende
contactdag moet nog gebeuren, maar nu al kunnen we zeker zeggen dat het leerzaam
en interessant zal zijn en dat er ook een fantastisch optreden voorzien wordt
tijdens de maaltijd. Dus noteer de datum met stip in de agenda.
Tot 25 september
___________________________________________________
Jef de Clercq
Een Hollander in Eikevliet.
Toen ik “Ons Eikevliet” voor de eerste
keer onder ogen kreeg stonden er zwart/wit tekeningen in ter illustratie van de
verhalen.
De eenvoudige beelden gaven toch een heel
aardig beeld van het Eikevliet van vroeger, de verhalen van “oudere”
bewoners deden de rest.
Het boekje van nu is behoorlijk volwassen
geworden en nodigde uit om eens iets op papier te zetten.
Laat ik me eerst even voorstellen:
ik ben Hans van der Ree, geboren in Den Haag,
gelegen aan de Noordzeekust in Nederland.
Ik ben getrouwd met Thea Wesselink, geboren in
het mooie Twente, ook wel Tukkerland genoemd, gelegen aan de Nederlandse
oostgrens met Duitsland.
Door mijn werk ben ik eind 60er jaren naar het
oosten van Nederland verhuisd en daar heb ik Thea leren kennen.
Sinds 2006 wonen wij in het schone Eikevliet,
in de C.Marnefstraat voor alle duidelijkheid.
Het was altijd een grote wens van ons om in een klein dorp te wonen, in Nederland lukte dat niet maar in Vlaanderen konden we, met behulp van vrienden, in Eikevliet een mooi huis vinden.
Wij vinden het de ideale plek om tot een
rustig leven te komen, we
genieten hier nog steeds volop van de natuur, het heerlijke bier
en het goede eten.
Willen we echter “de stad” in dan zijn
Antwerpen, Mechelen of St. Niklaas niet ver af.
En dat maakt het wonen in Eikevliet juist zo
plezierig, een oasevan rust middenin het knooppunt van drukte en lawaai.
Wij voelden ons dan ook zeer snel thuis in
België en dat heeft zeker te maken met de vriendelijkheid die wij in Eikevliet
en omgeving mochten ontvangen.
Wij willen
hier dan ook niet meer weg, het leven is hier goed en we hebben weer geleerd hoe
je van het leven kunt genieten.
Daar kunnen ze in Nederland nog heel veel van
leren.
Het is trouwens opvallend dat er zoveel
verschil is tussen
Nederlanders en Belgen, zo dicht bij elkaar en
toch zo verschillend.
In voetbaltermen sprekend is het wat ons
betreft 1 – 0 voor België en dat hopen we nog heel lang mee te beleven.
Een
paar overpeinzingen..
Ik
stond buiten een sigaartje te roken, het was mistig en ik kon de dijk voor ons
huis in de Marnefstraat niet eens zien.
Het
was al avond en hoog in de verte klonk het geluid van een vliegtuig dat
overvloog, waarschijnlijk op weg naar een verre bestemming.
Het
klonk zo zacht dat het eigenlijk precies bij dit rustige tafereel paste, de
wereld was even heel ver weg.
Zelfs
de Rijksweg leek verlaten, normaal is het geluid van verkeer altijd aanwezig, je
hoort het soms niet eens meer, maar op deze avond was het opgehouden, alsof het
verkeer helemaal gestopt was.
Dat
zou wat zijn, voor de verandering geen verkeersinformatie maar slechts een kort
bericht: “er is vanavond geen verkeer”.
Het
was dus even genieten van een bijna perfecte stilte en dat maakt het wonen in
Eikevliet zo mooi, maar ook in Wintam, in Hingene en noem de mooie dorpjes in
onze buurt maar op.
Zo
dicht bij de snelweg, zo dicht bij een wereldhaven en de grote stad en toch in
een hele andere wereld.
Maar
aan alle goede dingen komt een eind, de volgende dag raast het verkeer als
vanouds weer over de weg.
Ik
schrijf dit stukje op een mooie zaterdagmorgen in een van de laatste weken van
2010. De zon schijnt en het is eigenlijk een prachtige winterse dag,
zonneschijn, een paar graden boven het vriespunt en geen wind. Beter dan die
ellendige regen van de laatste tijd.
Op
het moment dat ik dit schrijf weet ik niet wat ons voor winter te wachten staat
maar ik kijk graag iets verder vooruit, naar het voorjaar en de zomer.
Als
een geboren stadsmens voelde ik me altijd prettig in een stad, lekker anoniem
tussen duizenden mensen en het lawaai om je heen.
Maar
naarmate de leeftijd hoger is geworden ben ik toch meer gaan houden van het
dorpse leven, van elkaar te groeten en van de natuur te genieten.
Ik
vind het daarom ook ongelooflijk fijn om met onze kleindochter naar de dieren in
onze omgeving te gaan kijken, paarden, eendjes, schapen en noem maar op.
Het
plezier dat zo’n kleine meid heeft bij het zien van die dieren, het contact
wat ze met ze heeft als die beestjes geluiden maken, zelfs al als ze langs het
draad met ons meelopen.
De
onbevangen reactie van een klein kind wat nog bij iedere stap aan het leren is.
Op
die momenten is de wereld even ver weg als ik in het begin van dit verhaal
geschreven heb alleen dit mag van mij wel jaren duren.
Het
is een voorrecht dat zo’n kleine je volkomen vertrouwt, het is een voorrecht
om met zo’n kind van de natuur te genieten.
Het
is een voorrecht om hier te mogen leven…
-------------- Hans
LEZEN IN
EIKEVLIET.
Toen ik goed zes
jaar was, kreeg ik rond Nieuwjaar mijn eerste en belangrijkste diploma: “Ik
kan lezen”. Sinterklaas had een
paar weken daarvoor al mijn allereerste boek gebracht: Dodino,
het ezeltje. Ik vond het heel
jammer dat hij maar één boek gebracht had, want ik had het zo uit. Gelukkig
had hij ook voor mijn broer een boek gebracht. Dat was al wat moeilijker, maar
toch lukte het me om het te ontcijferen. Ik heb dat eerste boekje gelezen,
herlezen en nog eens herlezen. Daarna probeerde ik alles te lezen wat onder mijn
ogen kwam: etiketten op voedingsmiddelen, teksten uit de krant, ja zelfs wat er
op een bankbiljet stond probeerde ik te ontcijferen. Zo leerde ik o.a. de
componist de Lassus kennen van wiens muziek ik later nog zou leren houden.
Hij was een Belgische componist uit Bergen (1532-1594), die prachtige
missen, motetten, requiems, madrigalen ,koorliederen gecomponeerd heeft.
Daarna bracht de goede Sint elk jaar een boek,
heel dikwijls met een geschiedkundige achtergrond. Ons moeder was immers
geďnteresseerd in geschiedenis en dat scheelt wel in de keuze van de
Sinterklaasboeken!
Zuster Achilea, één van de vijf zusters van Vorselaar die in Eikevliet de zorg
voor het onderwijs aan meisjes op zich namen, was de drijvende kracht in de
lagere meisjesschool. Ze woonden in
het huis naast de school waar later Jules Verschooren met zijn gezin ging wonen.
Zuster Achilea was streng maar rechtvaardig en keek er op toe dat haar
leerlingen echt iets geleerd hadden. Ze bleef maar doordrammen – zouden we nu
zeggen – over juist lezen, over een goede
intonatie. Ze waakte er over dat we geen zangerig toontje hadden dat je krijgt
als je op het einde van een zin de hoogte in gaat. Wie in het tweede studiejaar
zat en vlot kon lezen, mocht al eens de kindjes van het eerste studiejaar helpen
bij het lezen. ‘Tutorlezen’ noemen ze dat nu in de opleiding voor
onderwijzers en onderwijzeressen. Zuster Achilea was op sommige vlakken haar
tijd ver vooruit! Ze was zeker niet
het type leerkracht waar je als kind spontaan iets ging tegen vertellen, maar ze
had wel een grote toewijding voor haar leerlingen. De leerstof moest gekend
worden! Er werd met straf en
nablijven gedreigd als je uw les niet kende… Toen ik haar vele jaren later in
het rusthuis van de zusters van Vorselaar te
Westmalle ging bezoeken, bleek ze nog steeds de ietwat afstandelijke, maar
vriendelijke zuster van vroeger te zijn. Ze was blij dat ze nog wat
herinneringen kon ophalen over haar tijd in Eikevliet…
Thuis werd er
gelezen. Er gaat niets boven een goed voorbeeld! Toen de avonden nog TV-loos
waren, zat iedereen bij ons te lezen. Vader vooral de krant, moeder ook de krant
maar ook boeken die wij dan voor haar meebrachten uit de bibliotheek.
Van zodra mijn broer en ik alleen met de fiets naar Wintam konden rijden
– er was in de jaren 50 en 60 nog niet zoveel verkeer – gingen we daar
wekelijks naar de bibliotheek. Na de hoogmis reden we elke zondag naar Wintam om
onze voorraad boeken op te slaan. Ik denk dat wij alle boeken gelezen hebben. David
Crocket, Winnetoe; Arendsoog, Ivanhoe… allemaal grote helden uit mijn
kindertijd. Het waren ook identificatiefiguren : je wilde wel zijn zoals al deze
strijders tegen het onrecht. De goeden haalden het altijd op de slechteriken.
Door deze boeken werd zeker de basis gelegd van het geweten en het
ethisch aanvoelen over goed en kwaad. Later leer je wel nuanceren en inzien dat
niet alle slechteriken echt volledig door slecht waren en niet alle goeden
altijd supergoed. De opdeling van mensen in goeden en slechten was wat simpel
maar het bracht toch een gewetensontwikkeling op gang.
In die tijd gold er in de bibliotheek een nogal radicaal quoteringssysteem.
In elk boek stond een Romeins cijfer van I tot VI. De boeken met nummer
VI mocht iedereen lezen; nummer V was expliciet voor jongeren; nummer IV voor
volwassenen. De boeken met de
nummers III en II waren bestemd voor volwassenen maar met
voorbehoud. De boeken met het
nummer I stonden op de kerkelijke index, wat betekende dat het verboden was ze
te lezen. Toch stonden ze daar en het lukte ons soms zo’n boek te pakken te
krijgen. Ik moest die boeken meebrengen voor mijn ouders! Ja, ja,soms lukte die
truuk… en kwam Pallieter van Felix
Timmermans of zelfs Nana van Zola bij
ons binnen. Soms slaagden we er in om de controle van pastoor Meeus, die daar
altijd wel rondhing, te omzeilen!
Er waren in Eikvliet leeftijdsgenootjes die van hun ouders niet mochten lezen.
Het was volgens hun ouders beter zich te vervelen dan te lezen.
Ze moesten zich met ‘nuttiger’ dingen bezighouden!
Lezen vonden ze maar niks en tijdverlies!
Ik herinner me dat ik voor die jongeren vaak boeken meegebracht heb van
de bibliotheek , die dan bij hen thuis binnengesmokkeld werden.
Ik weet niet meer of ze ooit betrapt geweest zijn. Daar is me niets van
bijgebleven.
Toen ik naar Boom naar school ging, reed ik vaak op woensdagnamiddag nog eens
naar Boom om daar boeken te gaan halen in de bibliotheek. De boeken van Wintam
waren tegen woensdag immers al uit gelezen!
Ik heb heel mijn kinder- en jeugdjaren al lezend doorgebracht, bij manier
van spreken. Ook nu nog is een boek het onmisbare vriend. Ik ben lid van een
leesclub in Antwerpen wat ik als zeer verrijkend ervaar. Ik verveel me nooit, ik
erger me niet aan wachttijden, want
ik heb altijd wel iets bij me om te lezen.
Aan een professor
die les gaf aan eerstejaars studenten aan de universiteit werd eens de vraag
gesteld welke voorkennis jongeren best hebben om aan hogere studies te beginnen.
Hij zei doodleuk: “ze moeten
kunnen lezen en schrijven”. Daarmee bedoelde hij dat ze moeten kunnen lezen
wat er staat, dat ze begrijpend moeten kunnen lezen, dat ze een tekst moeten
kunnen interpreteren en er een goede samenvatting van kunnen maken, dat ze
examenvragen juist leren lezen… Als je dat allemaal kunt heb je veel kans op
slagen. De basis voor dit succes wordt gelegd in de lagere school en in de
leescultuur van jongeren. Het moet
gezegd dat men tegenwoordig meer kan investeren in de leesontwikkeling van
kinderen dan in mijn tijd.
In de bibliotheken worden
vaak acties op touw gezet om lezen voor kinderen aantrekkelijk te maken.
In de basisscholen worden bij voorbeeld leesmoeders ingeschakeld. Deze
moeders of grootmoeders komen op vrijwillige basis enkele uren per week,
leesoefeningen maken met de kinderen. Het
bekendste voorbeeld hiervan is prinses Mathilde, die als leesmoeder optreedt in
de school van haar dochtertje, Elisabeth. Als
de eigen ouders lezers zijn en hun kinderen betrekken bij vele leesactiviteiten,
zullen ze ook op volwassen leeftijd gemakkelijker naar een boek grijpen.
Met een goed boek ben je nooit alleen. Het is een onmisbare hulp om met
de eenzaamheid van het ouder worden om te gaan. Jong geleerd is immers oud
gedaan.
----------- Mieke Lauwers.
Hierbij
een ingezonden stuk met herinneringsbedenkingen na de dorpswandeling ter
gelegenheid van onze contactdag op 26 september jl.
Spijtig
genoeg kennen we de afzender niet vermits het blad per post werd ingestuurd en
geen afzender vermeld werd.
Indien
het een vergetelheid betreft, kan de inzender zich alsnog bekend maken zodat we
hem/haar kunnen bedanken en jullie er allen weet van hebben.
Zoniet,
alleszins bedankt aan inzender langs deze weg.
Zoals een moegespeeld
Zich in de armen van
zijn moeder vlijt
Zo rust jij, mijn
vertrouwde “AAK”
In de omhelzing van
de Vliet
Met je kortgestuikte
toren
Die zich moedig meet
Met statige
herenhuizen pronkend
Met de rijkdom van
weleer
Vergaard in het
nijvere verleden
En door de welvaart
gebracht
Met bedrijvige
schepen langs de rivier
Met hier en daar
verdoken in het lover
Een kleine boerderij
die wil tonen
Aan wie hier komt
wonen
Dat hij een haven
vond van stilte en groen
Met de onuitgesproken
bede
Dit vreedzame dorp en
zijn natuur
Geen geweld aan te
doen.
__________________________
HUBERT
EN JAN VAN … EYCK(evliet) ?
Ligt het paneel “De
rechtvaardige Rechters” van het lam Gods ergens verborgen in Eikevliet ?
Tijdens het voorbije winderige weekend
(waarbij windsnelheden werden opgemeten van meer dan 80 km/uur - STORM
?- ) schrok Luc De Wachter van ‘t Brughuis in Eikevliet, zich een
hoedje
toen hij, tijdens een korte rondgang langs de kerkmuur van Eikevliet, een
perkament opmerkte. Dit perkament
zat verscholen achter de gedenkplaat boven het graf van geschiedschrijver
Leopold Mees, aldaar begraven.
Het perkament, dat zich nog in redelijk goede staat bevindt, bleek een schilderij met de afbeelding van een verering of offerfeest van apostelen omringd door heiligen en in de linker bovenhoek een lam.
Op
de achterzijde staan duidelijk de initďalen A.G. met de tekst “Eyck weet het,
dicht aan de brugghe der Vliet”. Verder
onderaan nog een niet te ontcijferen jaartal met Latijnse tekst.
Door toedoen van de stormwind moet het beschilderde perkament te voorschijn zijn gekomen.
Is het Luc De Wachter geweest die de archeologische dienst van de provincie heeft ingelicht ? Zeker is dat het perkament zich momenteel bevindt in handen van het onderzoeksteam van Dendermonde, afdeling onopgeloste zaken.
Daarmee dient de vraag te mogen gesteld : waarom lag dit geschilderd perkament verscholen achter deze gedenkplaat van geschiedschrijver Leopold Mees ? Was deze of één der familieleden dan bevriend met A.G. ?
Staan deze initďalen voor Arsčne Goedertier, de vermeende dief achter de roof van het paneel uit het Lam Gods en waarom in Eikevliet ?
Naar we bij het perse gaan vernemen van de oudheidkundige kring en de onderzoekscel van Dendermonde is het best mogelijk dat de gebroeders Van Eyck afkomstig zijn, jawel, uit Eikevliet en niet uit Maaseik, zoals eerder gedacht.
In een oorkonde uit 1425 lezen we eerder :
“En sy kwaemen aan ene brugghe,
geleghen over eene grachte, ter breete van vijftige ellen ( = ongeveer
Verbleven de gebroeders Van Eyck dan in Eikevliet ? Als dit wordt bewaarheid, dan zijn wij getuige van een wereldprimeur en wordt het raadsel rond het verdwijnen van het paneel
“De Rechtvaardige Rechters” meer dan waarschijnlijk opgelost.
Het blijft ook voor ons nog steeds een raadsel, maar vanuit Dendermonde krijgen we toch het bericht dat dit een nieuw licht werpt op de zoektocht naar het verdwenen paneel ! Meer dan waarschijnlijk komen nu meer inlichtingen naar boven en krijgen ook wij meer tips binnen i.v.m. deze onopgeloste zaak.
Mocht dit worden bewaarheid, zijn wij getuige van een belangrijke wending in deze zaak en wachten ons nog aangename verrassingen met de grote troef die dit gebeuren met zich meebrengt.
Misschien staat het wel vast en als een paal boven water !
Zijn de gebroeders Hubert en Jan Van Eyck dan toch van Eyck(evliet) ? Het zou alleszins een geschiedkundige - en toeristische opkikker zijn voor onze kleine gemeenschap.
Na Bullerkotten en Van Luppen nog een Van Eyck ?
En zo ja, waar ligt dan het paneel “De Rechtvaardige Rechters” verstopt ???
De heer Luc De Wachter zet in ieder geval de speurders aan het werk en wij … luisteren mee !
Vernemen we meer , dan leest u het wel in de pers, of allicht in ons volgend Eikeblaadje.
Benieuwd als we zelf zijn, houden we vanzelfsprekend contact met de onderzoekscel uit Dendermonde en Wetteren onder deskundige leiding van de heer professor emeritus
A.Van den Driessche, tevens hoofd van de oudheidkundige kring “Wetterdie” uit Wetteren.
Schramulle ( wordt vervolgd !! )
------------------
Ik kreeg van
Schramule een originele nieuwjaarskaart met zijn beste wensen. Omdat ik de foto
enig is zet ik hem graag in het blaadje en hoop dat voor ieder van ons het jaar
2011 veel beter is dan het voorbije jaar.
J.M.
Eikevliet in de sneeuw
Warmpjes
ingeduffeld lig je erbij:
Een
wollige witte muts op ieder dak
En
een donzig vlokjesdek
Op
iedere akker, iedere wei.
Maar
in de straten betaal je de prijs
Voor
het verkeer van deze tijd
Grauwe
strepen in een hagelblank tapijt
Sneeuw
vermalen en vermorzeld tot een vieze spijs
Je
bomen en struiken zijn nog getooid
Met
ragfijne ouderwetse kant
Die
met kunstige en vaardige hand
Kwistig
maar smakvol is rondgestrooid.
Wanneer
de winterzon de aarde raakt
’s
Avonds als een gouden bol bloedend ondergaat
Is
het of je voor een doek van Van Luppen staat
En
je een reis naar vroeger maakt.
Even
maar dit wintersprookje bewust beleven
Deel
uitmaken van een nieuwjaarskaart
Doch
de tijd die niets of niemand spaart
Vertelt
je dat niets hetzelfde is gebleven.
Dit
versje kreeg onze voorzitter ook van een anonieme schrijvelaar en past toevallig
(?) bij de foto van Schramulle.
MITTEKE
en FRANS 65 jaar gehuwd!!!!!!!
Onlangs
werden onze leden van het eerste uur van de oprichting van onze vereniging in
1978, Frans Mertens en Mitteke Van Calster in
Oppuurs gevierd voor hun 65 ste huwelijksverjaardag. We waren er spijtig genoeg
niet van op de hoogte en hebben het vernomen in een persartikel in de
plaatselijke krant.
Langs
deze weg willen we in ieder geval Mitteke en Frans feliciteren en nog veel geluk
en een goede gezondheid samen toewensen.
Ook onze
felicitaties aan de familie en vooral zoon Guido en schoondochter Julia welke
nog steeds een nauwe band onderhouiden met Frans en Mitteke.
Hierbij
drukken we het artikel dat we in de krant lazen
af voor al onze leden om hen ook deel te maken van deze heuglijke
gebeurtenis.
“OPPUURS:
De
wonderen zijn de wereld nog niet uit. Dat slaat niet alleen op het feit dat het
Oppuurse echtpaar Mitteke en Frans op dinsdag 1 februari jl hun 65ste
huwelijksjubilkeum beleefden. Het slaat nog meer op het wonder van de fysieke en
mentale situatie waarin beide echtelingen verkeren. Zonder meer is deze
verbluffend te noemen. Je staat er echt versteld van hoe jeugdig en fris beiden
voor de dag komen. We moeten daarbij echter wel vertellen dat Mitteke op 17
maart 1913 het levenslicht zag te Puurs, maar voor het overige groeide ze op in
Wintam-Eikevliet en dat hou je niet voor mogelijk dat iemand op die leeftijd er
nog zo monter, fris en steeds glimlachend voor de pinnen kan komen. Bovendien
zijn Frans en Mitteke erg welbespraakt. Het is echt een pretje om deze mensen te
ontmoeten. Frans is Opdorpenaar van geboorte en zag het levenslicht op 27
december 1917. Op 1 februari 1946 gaven Mitteke en Frans elkaar het jawoord te
Hingene en op 2 februari, op het feest van Lichtmis,werd voor de kerk getrouwd.
Frans was ooit aan de slag als bediende bij de St Amandse leerlooierij waar hij
samen met Mitteke ook als huisbewaarder aangesteld was. Opmerkelijk is ook dat
Frans een tijdje geleden actief werd op “de komputter” en dit om een
electronische briefwisseling te kunnen voeren met zijn kleinkinderen die toch
wel iets te ver afgelegen in het buitenland wonen.
Dinsdag
1 februari 2011 mochten de echtelingen geschenken ontvangen van de op bezoek
komende burgemeezster Freddy Sarens en OCMW voorzitter Peter Van Hoeymissen. Zij
waren wel bij de zaak want in de lijst van de huwelijksjubilarissen in de
gemeentelijke brochure stond het echtpaar niet vermewld!!!
“
Tordaar
dit verslag in de plaatselijkke pers. Nogmaals proficiat en nog veel geluk!!!
____________________________________Jef
de Clercq
INVENTARIS DER EFECTEN VAN
DE KERCKE VAN EYKEVLIET (1829)
Om de originaliteit van dit
document te bewaren is het in de oorspronkelijke schrijfwijze geschreven.
1) eene zilvere
remonstrantie
2) eene zilvere
wierookvat met schaeltie en lepel
3) twee zilvere
ampullen met eene zilvere schotel
Datum:
van 1791 tot 1810: merk, geslagen, op schaal onderaan: gekroond schild met
letters X en AB
4) eenen zilvere
scepter van O.L.V.
5) eene zilvere
kroon van O.L.V.
6) eene zilvere
kroon en wereldbol van het kindeken
7) eene zilvere
Pixis voor de beregtinge
Datum:
van 1201 tot 1300 materiaal: messing
8) negen reliquien
van voor met silver te weten van het h. kruys, van den h. Lambertus, van den h.
Antonius abt, van den h. Roghus, van den h.Sebastianus, van den h.
Christophorus, van den h. Donatus, van den h. Anna,
van den h. Cornelius en Hubertus in eene cas.
9) twee dito van
voor met coper, van den h. Barabra en den h. Adrianus
10) eene gouden
hert met silvere ketting
11) eene kopere
remonstrie met silvere verguld maentje
12) eene kopere
wierookvat, schaeltie en lepel
13) eene dito
lampe
14) eenen dito
wijwaterketel met houten quispel
15) eene dito
fontijne
16) seven kopere
candelaers
17) vijf kopere
armen
18) twee kopere
lanternen
19) drij methale
bellen
20) een blekke
lanterne
21) vijf en
twintig lavabo
Datum:
van 1710 tot 1800 materiaal:
messing
22) elf antdoeken
23) elf
benedictiedoeken
24) vijf overokken
25) acht rognetten
26) vierthien dito
voor de coraelen
27) drij en dertig
corporalen
28) twintig pallas
29) vier
porcelijne blompotten met hun bloemen
30) ses
schilderijen
Titel:
Laat de kinderen tot mij komen
Datum:
van 1601 tot 1700
31) eene houte
cruys met eenen Christus
32) eene
communiebancke
33) eenen
predikstoel
34) vier stoelen
35) drij vaesen
Danny
Polfliet ---------------------------Wordt vervolgd
Overlijdens
Maria Verschooren
geboren te Hingene
op 25 februari 1936
en overleden in de Sint-Jozefkliniek
te Bornem
op 22 november 2010
Zij woonde vroeger
in de Spuistraat
De uitvaartliturgie vond plaats
in de Sint.-Lambertuskerk van Eikevliet
op vrijdag 26 november 2010
╬
Alice Buyst
echtgenote van
Felix Caluwaerts
geboren te Hingene
op 12 juli 1930
en thuis overleden te Eikevliet
op 24 november 2010
Zij woonde in de
K. Suykensstrat. Eikevliet
De uitvaartliturgie vond plaats
in de Sint.-Lambertuskerk van Eikevliet
op
woensdag 1 december 2010
Jozef Vanhoomissen
echtgenoot
van
José Nauwelaers
Lid van de Koninklijke Fanfare St-Cecilia
Lid van toneelkring ‘Taal en Kunst’
Lid van de Eikevlietvrienden
Lid van medische staf ‘Jeugd K Lierse SK’
geboren te Puurs op 10 juni 1934
en thuis overleden in
AZ Nikolaas te Sint-Niklaas
op 6 december 2010
Hij woonde op de Eikse Amer Puurs
De uitvaartliturgie vond plaats
in de Sint.-Lambertuskerk van Eikevliet
op zaterdag 11 december 2010
╬
Martin Van den Reeck
Lid van de Eikevlietvrienden
geboren te Antwerpen op 19 maart 1934
en overleden in ‘De Vlietoever’ te Wintam
op 5 februari 2011
Hij woonde in de
Marnefstraat te Eikevliet
De uitvaartliturgie vond plaats
in de Sint.-Lambertuskerk van Eikevliet
op donderdag 10 februari 2011
Felix Vergult
Geboren
te Wintam op 28 januari 1930
en
thuis overleden
op
13 februari 2011.
Hij
woonde op de Eikse Amer 25
De
afscheidsplechtigheid vond plaats
in
rouwcentrum De Ruyte te Puurs
op zaterdag 19 februari 2011.
Geboorten
☺
Verane
Hens
geboren op 16-01-2011
dochtertje van
Kris en Marie grace
Hens – Coné
K.
Suykensstraat 32 bus A1
2880 EIKEVLIET
☺
Stella
Spruyt
geboren op 24-11-2010
dochtertje van
Niels en Catherine
Spruyt – De Bocke
en trotse broer van Noah
D. Van Hoomissenstraat
2880 EIKEVLIET
Droedel.
Deze
man kijkt inderdaad zeer bedroefd. De gestileerde handen, noch de Duitse krant
hebben iets te maken met het woord dat ik zocht.
Het woord dat bij de tekening paste stond in de tekst vermeld :
BEDRUKT.
Nieuwe
droedel.
Laat
ons veronderstellen dat dit een professor is. Zoals vele geleerde profs ziet hij
er nogal excentriek uit. Een niet excentrieke prof neemt geen hele boterham in
zijn hand en bijt er niet zo maar in ’t midden een flinke hap uit.
Een wel opgevoede prof zou maar een half boterhammetje nemen en er
voorzichtig een stukje af bijten,
want als hij zich te excentriek gedraagt is hij niet welkom in de kring van de
politiekers. Ik zag op 18 februari een prof-politieker op TV met beide handen in
zijn broekzakken. Mij hebben ze geleerd dat alleen …… dat doen.
Maar welk woord kun je bij de tekening plaatsen?
Quizvraag
Antwoord op de
vorige vraag: Tuba
Winnaar is Walter
Demont, Richard Caluwaertsstraat 32, Eikevliet
Nieuwe vraag:
Onder welke
pastoor is de inventaris van de kerk in 1829 opgesteld?
Antwoorden binnen
brengen bij Danny Polfliet, Eikerveld 20 of e-mail naar dannypolfliet@hotmail.com