Een zonovergoten contactdag van de Eikevlietvrienden

Op 25 september jongstleden was het weer zover. Veel volk in een zonnig Eikevliet de meesten op ter gelegenheid van de 34^ste contactdag van de Eikevlietvrienden. Een 50 tal moedige wandelaars daagde omstreeks half twee  op om te vertrekken van Zaal De Balans voor een fikse wandeling  naar het Hof van Coolhem in Puurs. Maar zoals reeds gezegd hiervoor, was dit geen zware opdracht met het lekkere herfstweertje.

Om drie uur aangekomen, werden we ter plaatse verwelkomd door ons lid van de Eikevlietvrienden Cyriel De Pooter om ons toch wat meer informatie en achtergrond te geven over het ontstaan en de werking van het hof van Coolhem. Cyriel is immers reeds sinds lang betrokken bij de werking van het domein, meer specifiek als de deskundige imker ter plekke. Cyriel was zo enthousiast over het domein en wou ons zoveel meegeven, dat er na een tijd sommigen mij al discreet een teken gaven dat ze dorst hadden. Immers tijdens onze wandeling op het domein waren we reeds enkele keren het terras van de plaatselijke kantine voorbijgewandeld en dit had bij sommigen natuurlijk het idee getriggerd om daar een biertje te drinken in het zonnetje. Na deze verpauzing werd er terug richting Eikevliet gewandeld, want daar wachtte ons een lekkere koude schotel/buffet klaargemaakt door de zaaluitbaatster Veerle. Maar nog was het niet gedaan. We hadden immers nog een optreden van een klein gezelschap zangers-muzikanten, de Gooikse strangers, die allemaal liedjes van de Antwerpse Strangers imiteerden. Met de nodige verkleedpartijen en de gekende melodieën waarop de hele zaal mocht meezingen, werd het een ongekend succes.

Tegen 21:00 h werd er stilaan afgerond om de leden toe te laten op tijd thuis te geraken en nog wat te kunnen nagenieten van weerom een geslaagde contactdag van de Eikevlietvrienden.

Aan allen: tot volgend jaar de 4^de zondag van september!!!!

----------------------------------------------------   JDC

Gezellige rommelmarkt lokt veel volk!

Een gezellige ochtenddrukte in Eikevliet centrum op zaterdag 16 juli 2011. Immers het was weer tijd voor de jaarlijkse rommelmarkt annex eetfestijn in Zaal De Balans ten voordele van onze Koninklijke Fanfare St Cecilia.

Van voor acht uur schoven de marktkramers aan om hun plaatsje te bemachtigen in de smalle straatjes van ons pittoresk dorp. Maar liefst 130 standhouders hadden zich ingeschreven voor de rommelmarkt en dit ondanks de minder goede weersvoor- spellingen. De markt spreidde zich uit over de hele dorpskern met als hoofdstraat de R. Caluwaertsstraat. Daarnaast stonden er ook in het Eikerveld ( het vroegere Boeykens waa ) een tiental marktkramers. De standhouders kwamen niet enkel uit de Klein-Brabantse regio maar zelfs vanuit Gent, Lebbeke, Zottegem en Balen. Het grote verschil met andere rommelmarkten is dat in Eikevliet geen eetkraampjes worden toegestaan, mede door de organisatie van een eetfestijn in Zaal De Balans door de fanfare.

Victoire Bruggeman stond 23 jaar geleden mee aan de wieg van de Eikse rommelmarkt als gevolg van een “ zot” idee aan de toog van Zaal De Balans, waar Victoire en Vital toen uitbaters waren. Victoire is van Weert afkomstig en had van daaruit al wat ervaring met rommelmarkten (Rommeland) en samen met Hans Marnef en Jules Magnus trokken ze van het eerste uur de kar.

Gedurende de ganse voormiddag en de vroege namiddag kuierden honderden sneukelaars doorheen de kraamstraatjes. Rond 15 uur echter, zette de hemel geleidelijk aan de sluizen open en dat was het sein voor de kraamhouders om in te pakken om hun overgebleven “ rommel” droog terug thuis te krijgen, wellicht voor een volgende rommelmarkt.

De straten liepen dan ook snel leeg wat cafe en zaal De Balans dan weer deed vollopen, als een soort communicerende vaten als het ware. Dit was dan ook goed nieuws voor de fanfare omdat deze daardoor terug een hoop volk zagen toestromen  om iets te eten of te drinken. Zo zie je maar dat ook het spreekwoord: “ de een zijn dood is de ander zijn brood” hierop toepasselijk was, alhoewel ik denk dat iedereen tevreden was, zowel de kraamhouders, de fanfare als de bezoekers.

Op naar de volgende rommelmarkt in Eikevliet de derde zaterdag van juli!!!

_______________________________________   JDC

Lidgelden 2011.

In ons vorig blaadje van juli hadden we het lidgeld voor 2011 opgevraagd eventueel  samen te voldoen met deelname aan de contactdag. De respons was enorm en het grootste deel van onze leden voldeed zijn lidgeld door bankoverschrijving of aan een van de bestuursleden. Zelfs zij die niet konden deelnemen aan de contactdag betaalden spontaan. Vroeger moesten we regelmatig deze of gene enkele malen aanporren omdat ze meestal uit  vergetelheid of nonchalance dit nog niet gedaan hadden. Ditmaal zijn er slechts enkelen die  nog in het spreekwoordelijke  “ Eiks krijt” staan.

Daarom bij deze de vraag aan dezen die nog dienen te betalen (indien hier geel gemarkeerd) dit spoedig te doen zodat we ons ledenblaadje met nieuwtjes en actualiteiten uit Eikevliet kunnen blijven toesturen. Betaling kan gebeuren door overschrijving van 8 € per familie op rekening nummer 000-1204750-10 van Eikevlietvrienden, p/a Gaby Verbruggen, C. Marnefstraat 16 te Eikevliet of aan een dezer bestuursleden.

_____________________________________    JDC

EIKEVLIET BOVEN!

Gesprek met Mit Van Calster, oud-Eikevlietenaar

“Je zult het wel vinden: achter de kerk links en dan rechts. Als je dan een grote bloembak ziet, daar is ’t”. Een beter GPS kon ik mij niet wensen. En inderdaad, reeds van ver zie ik een grote, ronde , nog steeds fleurige bloembak. Aan de voordeur gekomen, zie ik nog een mooie bloempot met prachtige witte en purperen petunia’s. Alles ziet er zeer verzorgd uit.
Ik was benieuwd naar mijn gastvrouw die me in de telefoon ‘Eikevliet Boven’ had toegeroepen. Waarom zei ze dat? Welke troeven had/heeft Eikevliet dat er met zo’n superlatieven over ons geliefde dorp gesproken wordt?
Een kwiek, vinnig, zeer spraakzaam en zeer hartelijk vrouwtje doet de deur open. Onmiddellijk is het zoeteke van hier en zoeteke van daar, terwijl ze me meetroont naar de veranda. We passeren echtgenoot Frans die gelukzalig ligt te dutten in de living en later bij ons zal komen zitten. De koffiepot staat al klaar, maar eerst moet er ‘gewerkt’ worden, d.w.z. eerst moet er verteld worden. Dat is voor Mit geen enkel probleem. Ondanks haar hoge leeftijd (98!) staat haar tongske niet stil en babbelt ze honderduit over zovele jeugdherinneringen.
Ze is in het jaar 1913 geboren in de ‘Luishoek’ (officieel Luiaardshoek), dat niemandsland tussen Kalfort en Ruisbroek. Later werd de straatnaam veranderd in Kapelstraat en Vooruitgangstraat.
Ze was de dochter van Lieke van Gustje Bos. Dit betekent dat haar moeder Juliana heette en haar grootvader Gust Van Herbruggen. Haar vader was Louis Van Calster. Omdat haar vader in 1914 werd opgeroepen voor ‘den Grooten Oorlog’, verhuisde moeder met kleine Mit terug naar de ouderlijke boerderij in Wintam. Na de oorlog kochten Mits ouders een huis in Eikevliet, naast Blakers in de Reuzenhoek, schuin tegenover dokter Joos. Die straat heette toen nog de Groenstraat. Later kregen de straten de namen van gesneuvelde soldaten en werd de Groenstraat Karel Suykensstraat.

Schooltijd

Mit is in Eikevliet naar school geweest. In haar tijd was er al wel een gemengde, gemeentelijke school, maar vanaf 1917 werd de eerste bewaar- en meisjesschool opgericht door de zusters van Vorselaar. Mit heeft in de bewaarschool bij zuster Beringaria gezeten. Dat scheen een nogal moederlijk type geweest te zijn: ze was ook keukenzuster en verbleef in Eikevliet van 1917 tot 1971. Het eerste bewaarklasje ging door in het huis van Joke derde Regel. Ze heette eigenlijk Johanna De Smet (1865-1940), maar haar bijnaam dankte ze aan haar godsdienstige activiteiten die aanleunden bij de spiritualiteit van de Orde van de Franciscanen. De derde Regel verwijst naar een soort lekengroep die zeer nauw aanleunt bij een bepaalde orde of congregatie. Joke had een grote uitstraling en was een zeer goede hulp voor zuster Beringaria. Mit vond haar sympathiek en lief. Een heilig mens met standing. Ze was altijd piekfijn gekleed. Ze liep ook niet door de straten, ze schreed door de straten zoals alleen heilige mensen dat kunnen… Ze had blijkbaar een ietwat plechtstatige, zachte tred.
Joke derde Regel bleek ook nog de meter van mijn vader, Jules Lauwers, geweest te zijn. Ik heb hem dat nog horen zeggen, maar hoe de familiebanden precies in elkaar zaten, is me nooit erg duidelijk geworden. Het zou kunnen dat Joke een nicht was van Louis Lauwers (1877-1950), mijn grootvader. Ik ben toch nog een paar anekdoten over Joke te weten gekomen. Ze had de reputatie ‘iets’ te kunnen doen aan vervelende kwalen zoals bij voorbeeld tandpijn. Mijn grootmoeder langs moederszijde (Irma De Wachter) is ooit naar Joke geweest om verlichting van haar tandpijn te bekomen. In ruil voor wat centjes, ging Joke dan een noveen doen voor de heilige Apollonia. Voor de onwetenden onder de lezers: een noveen is een ritueel waarbij iemand gedurende negen dagen bepaalde gebeden opzegt inruil voor een gunst. Men bidt tot God, Maria of een Heilige. Het verhaal zegt dat mijn grootmoeder nadien nog nooit zoveel tandpijn gehad heeft als toen. Het bleek eerder een averechtse uitwerking te hebben. ‘Ga nog wat meer naar Joke, dan ga je nog meer tandpijn hebben’ ‘spotte mijn grootvader, Hendrik Van Calster. Je kunt je vele vragen stellen bij dit soort ‘geloof’. Het is begrijpelijk dat mensen naar alle middelen grijpen om verlichting van hun kwalen te verkrijgen of om troost te zoeken in een magisch bijgeloof. Met het echte christelijke geloof heeft dit uiteraard niet veel te maken…
Apollonia van Alexandrië was een heilige uit Egypte (2^de eeuw na Christus). Omdat ze haar geloof niet wilde afzweren zou men bij haar alle tanden uit de mond getrokken hebben en haar kaakbeen verbrijzeld. De heilige Apollonia wordt vaak afgebeeld met een tang in de ene en een palmtak in de andere hand. In de tang zit vaak een tand of kies. Ze wordt aanroepen bij kiespijn en is ook de patrones van de tandartsen. Haar feestdag is op 9 februari.
Joke woonde samen met haar tante, Kato Pauwels. Toen die overleden was en Joke zelf begon te sukkelen met haar gezondheid, is ze bij de familie Lauwers ingetrokken. Zoals velen weten, was dat daar altijd de zoete inval. Maar ook als iemand in de misère zat, werd die geholpen. Ze is daar vooral verzorgd geweest door mijn tante, Estella Lauwers (1912-1995). Joke is gestorven in het huis van de familie Lauwers. Er kwam nadien nog een ‘groot’ probleem opduiken. Joke was muzikaal en had een harmonium. Na haar dood is er een hele heisa geweest over wie nu de eigenaar was van dat muziekinstrument. De familie Lauwers vond dat het hen toekwam en de toenmalige pastoor Ceuppens (van 1929 tot 1953) vond dat het harmonium eigendom was van de kerk. Hoe het afgelopen is, weet ik niet. Het is noch bij de familie terug te vinden, noch bij de kerkelijke bezittingen….

In de lagere school zat Mit bij zuster Odalie. Zij heeft in Eikevliet gewerkt van 1917 tot 1953.
Aan kinderen uit die tijd de vraag stellen of ze graag naar school gingen, heeft geen enkele zin. Men stelde zich die vraag niet. Het werd hen ook niet gevraagd. Ze vonden het vanzelfsprekend dat ze iets mochten bijleren. ‘Ik wist van niks en ging graag naar school’, zegt Mit. Ze moest wel eens straf schrijven of in de hoek gaan staan, maar dat was meestal omdat haar tong weer wat te lang was…!
Haar klasgenootje en levenslange vriendin was Marieke Van Hoeywegen. ‘De vriendschap met Marieke gaat standhouden tot in der eeuwigheid,’ zegt Mit.

Het leven na de lagere school

Later kwamen daar nog de vriendschappen bij met Maria en Helena of Leentje Van Barel. Die zijn tot stand gekomen dankzij pastoor Ceuppens, die op zoek was naar een goeie vriendin voor de twee zusjes die niemand kenden in Eikevliet. Zo werd het een vrolijk kwartet. Ze waren lid van de Boerinnenjeugd: daar leerden ze toneel spelen en werd er al eens gereisd naar… de Ardennen! De enige ‘sport’ die toen bestond was fietsen. Maria en Leentje studeerden voor onderwijzeres, wat in die tijd al een hele prestatie was. Maria trouwde later met Ferry Szapinsky, Leentje met Gaspard Demont, het Sparreke, Marieke trouwde met Frans van Meulder en Mit zelf trouwde 65 jaar geleden met Frans Mertens die afkomstig was van Opdorp. Ook de vriendschappen met Maria en Leentje duurden tot hun dood.
De onderwijzeressen werden goed in de gaten gehouden door de zusters. Ze mochten niet uitgaan, niet naar een bal gaan, niet gaan dansen. Er wordt zelfs gezegd dat ze een papier moesten ondertekenen bij hun aanwerving als onderwijzeres, waarin ze beloofden nooit te zullen gaan dansen! “Zeg kwezelke, wilde gij dansen?”, was er voor hen niet bij!

Na de lagere school vond de moeder van Mit dat ze moest gaan leren naaien. Daarmee was haar toekomst bezegeld. Ze ging alle dagen ‘les volgen’ bij juffrouw Clarysse, die een atelier bezat waar ze werkte voor rijke mensen. Dit atelier was gelegen in het huis waar later Jeanneke Spaar, Jeanne Demont, een kruidenierswinkel had. Ze leefde daar samen met haar zus, Wiske Demont, die onderwijzeres was.
De familie Van Calster trok begin dertiger jaren weg uit Eikevliet en verhuisde naar Wintam, waar ze een huis met een tuin konden krijgen. Mit naaide dan in Wintam.

Ondertussen waren we wel toe aan een lekker kopje koffie. Wat Mit ook nog op tafel zette, waren door haar gebakken havermoutkoekjes. Ze blijkt ook in de keuken nog actief: ze bakt brood, ze kookt, ze bakt koekjes… Ze is nog erg dynamisch en actief voor een 98-jarige! Als ik haar vraag naar het geheim van haar toch vrij goede conditie op zo’n hoge leeftijd, zegt ze eerst dat ze daar geen antwoord op weet. Even doorvragen levert toch een pittig detail op. Toen ze jong was, had Mit veel last van reuma. Ze hoorde een conferentie van een pater die ook kruidendokter was en die voor dergelijke kwalen het volgende aanraadde: je neemt jenever van 30% en doet daar ‘grain de Jura’ bij, laat dat 4 dagen trekken en drink daar elke dag één borrel van. Haar kwalen verdwenen en nu drinkt Mit nog dagelijks haar borreltje, net zoals de rest van de familie!

Broer Gust

Zeven jaar na Mit werd haar broer Gust geboren (1920). Die werd naar het college gestuurd, waarschijnlijk te Puurs. De paters Picpussen (zie verder) bezochten de scholen en wilden de beste leerlingen opnemen in hun internaat. Zo gebeurde ook met Gust. Daar werd hij gevoelig gemaakt voor verschillende waarden: hij werd Vlaamsgezind en raakte in de ban van het ideaal van de paters Picpussen. Iedereen weet hoe moeilijk het vroeger was om het Nederlands als volwaardige taal te doen accepteren. De eerste Vlaamse universiteit kwam er pas in 1930 te Gent en op vele andere domeinen moe(s)ten Vlamingen hun rechten verdedigen. Bovendien werd er in de toenmalige colleges fel geageerd tegen het communisme, waardoor vele jongemannen ten strijde trokken naar het Oostfront… Bij Mit vind je enkele Vlaamse symbolen in de woonkamer. Zeker ook een beeld van O.-L.-Vrouw van Vlaanderen met een prachtige zonnebloem ervoor. Ze zijn nu nog altijd lid van het Vlaams Verbond voor Gepensioneerden, het VVVG. Dat organiseert maandelijks bijeenkomsten over alle mogelijke onderwerpen: Mit en Frans gaan er zoveel mogelijk naartoe.
Maar vooral de figuur van pater Damiaan raakte het hart van Gust en van de rest van de familie.
Hij werd lid van de congregatie van de Heilige Harten van Jezus en Maria of Congregatio Sacrorum Cordium (ss.cc). Deze congregatie is beter bekend onder de naam Picpussen naar de rue de Picpus in Parijs, waar ze kort na haar stichting in 1800 haar moederhuis vestigde. De congregatie is gevestigd in 35 landen. In België heeft ze vestigingen in Leuven en Charleroi. Gust overleed in 1996. Het bekendste lid van de congregatie is de in 2009 heilig verklaarde pater Damiaan De Veuster (1840-1889), die als ‘apostel van de melaatsen’ op het eiland Molokaï geleefd heeft.
Ook Mit is een grote fan van Damiaan, net zoals haar vriendinnen dat waren. Ze vertelt dat ze op 3 mei 1936, samen met haar drie vriendinnen, Marieke Van Hoeywegen, Maria en Leentje Van Barel, naar Antwerpen gegaan waren om het lichaam van Damiaan te zien toekomen met de boot. Onze grootste en beroemdste Belg werd immers van Molokaï naar Antwerpen vervoerd met de Mercator. De vier vriendinnen wilden dat meemaken en fietsen om zes uur ’s morgens van Wintam naar Antwerpen. Toen de Mercator aankwam, stapten ze in een boot van de Flandria om de Mercator nog van dichterbij te kunnen volgen. Dan werd de kist van de boot gehaald. Daarna ging de stoet met het lichaam van Damiaan naar Leuven, via Heist-op-den-Berg, Lier en Tremelo. Mit, Marieke, Maria en Leentje volgden de stoet per fiets. Ze vonden het een geweldige ervaring. Nadat ze het lichaam van Damiaan gegroet hadden, fietsten ze van Leuven terug naar Wintam, waar ze om 3.30u ’s morgens aankwamen. Het was toch een formidabele inspanning voor jonge vrouwen van toch maar ongeveer 23 jaar! Nu zouden ze daar een medaille voor krijgen. Ze deden toen eigenlijk al de Dodentocht van Bornem! Mit bezit ook een grote verzameling knipsels over Damiaan. Hij blijft nu nog altijd een grote held voor haar.
Vanuit deze inspiratie dateert ook haar ‘vrijwillerswerk’ bij Ivo Cornelis. Deze was de stichter van jongenstehuizen. Ze zorgden voor opvang van jongens (en later ook meisjes) die nergens terecht konden. Ook bij de vzw Jeugd zonder Land waren ze betrokken. Kinderen uit Duitse vluchtelingenkampen kregen tijdelijke opvang in gastgezinnen of in scouts- en andere kampen bij ons.

Mit voelde zich speciaal aangetrokken door kloosters. Niet alleen was haar broer pater geworden, maar ze had zes nichten die allemaal ingetreden waren in de congregatie van de zusters van Vorselaar. Ze gingen er graag naar toe. Het was een doel voor een uitstap en ze werden er altijd zeer goed ontvangen.

Besluit

Mit heeft ook in Sint-Amands gewoond, omwille van het werk van haar man, Frans. Na zijn pensionering zijn ze in Oppuurs gaan wonen. Hun enige zoon, Guido, woont niet ver van hen. De vijf kleinkinderen en de achterkleinkinderen echter zijn uitgezworven over de hele wereld (Florida, Schotland, Dubai, Zuid-Afrika…). Het is spijtig dat ze hen niet zoveel zien, maar Mit en Frans beseffen dat de tijden en de wereld veranderd zijn. De tijd dat iedereen rond de kerktoren bleef wonen is echt wel voorbij.

Dankzij de mantelzorg van een buurvrouw en vele andere diensten kunnen Mit en Frans nog altijd samen zijn in hun eigen huis. Daar gaat toch niets boven. Tenzij Eikevliet misschien?! Dat Mit nu nog altijd ‘Eikevliet boven’ zegt, heeft te maken met haar zeer goede herinneringen aan de Eikevlietse periode in haar leven, en vooral ook aan de levenslange vriendschappen die ze daar heeft mogen beleven.
En nu nog wat genieten van ‘de voordelen van den ouderdom’, hé Mit!!

  -------------------------Mieke Lauwers

EIKEVLIET VERBROEDERT

MET WAALS DORPJE !

Zijn we dan met z’n allen bang geworden van andere culturen? Eigen volk, eigen huisje, eigen tuintje, eigen muurtje, eigen ketting…?

We hadden gedacht aan een voetbalmatchke of een petanque wedstrijd met onze zuiderburen tijdens het weekend van WAPENSTILSTAND, maar door de laattijdigheid der kontakten zullen we dit moeten uitstellen tot 2012.

Het idee is geboren! Over welk dorpje het gaat verklappen we u in de volgende editie, maar er stroomt eveneens een riviertje en er staat eveneens 1 café !

Christophe Deborsu , ondertussen BW in Vlaanderland heeft alvast z’n medewerking beloofd en reageerde erg enthousiast op ons voorstel…

De haan en de leeuw sluiten vriendschap en gunnen mekaar de WISSELBEKER !

Enthousiastelingen mogen zich steeds melden bij :

Pol Ielegems ( pol ille), Slijkhoek (rue de merde), Eikevliet  

polille@msn.com

Met vermelding van naam ( nom), adres (adresse), telefoon (numéro de teléphone) of email.

Nieuwe gezichtjes!

Op onze redactie staat de telefoon roodgloeiend!  Mensen uit de buurt verslikken zich in een stuk spek en vragen ons of Eikevliet dan echt een ‘vergeten’ dorp wordt, zoals vermeld in een artikel van GVA,  jongstleden in augustus…

Deze beide pennenlikkers geven we hiermee lik op stuk, want ziehier onze nieuwste spruitjes !

Sommigen onder ons waren echt erg aangedaan van dit snode verslag over ons dorpje, want echte Eikevlietenaren zijn FIER hier te MOGEN wonen.

En dat het dorp aan een heropflakkering  bezig is zien we al geruime tijd.  De oude vervallen boerderij wordt een nieuw woonproject, ook al zijn sommige buurtbewoners begrijpelijk een beetje misnoegd. We hadden , eerlijk gezegd, ook betere en meer informatie verwacht uit de gemeentelijke hoek.  Op elke hoek van het dorp wordt gebouwd of verbouwd.

En van achter elke hoek gluurt een NIEUW GEZICHTJE.

We geven u met graagte een paar van die nieuwe telgen, die de toekomst van Eikevliet met een ‘ smile’ tot achter hun oren tegemoet zien en wees eerlijk, zijn dat geen schatjes…?

Wie graag een vakantiekiekje van z’n spruitje gepubliceerd ziet mag hem altijd doormailen naar de redactie.

LEZERS MAKEN HET NIEUWS.

Vanuit het nabije Wintam kregen we ditmaal een schrijven ivm de verkeers(on)veiligheid ter hoogte van het kruispunt Suykensstraat-De Jonghestraat. Wij van de redactie gingen even ter plekke een fotootje nemen en vernamen van de omwonenden dat het hier elke ochtend ‘hartje vasthouden’ is voor de overstekende schoolkinderen, die met de fiets naar Puurs rijden.

Is onze gemeentelijke verkeerscomissie van dit gevaarlijk kruispunt op de hoogte? De max toegelaten snelheid bedraagt hier 70 km per uur, maar bijna niemand houdt zich daaraan en niet zelden raast hier een wagen door de dreef aan 80 per uur. Wacht men tot hier de eerste dode valt?

Een verkeersremmer is hier dus aangewezen en een max snelheid van 50 per uur ter hoogte van het kruispunt. Komt daar nog bij dat er voor de fietsers geen enkele aanduiding staat om de oversteek te wagen ( zebrapad ?)

Dus , boys and girls , good luck!!!

HET WATER IS VEEL TE DIEP !

Wij met z’n allen vragen ons reeds geruime tijd af waarom het water van de vliet zo laag blijft staan? Geen karper overleeft dit en nu er door onze correspondent ter plekke elke dag een karper of drie wordt waargenomen ter hoogte van de brug, dient er navraag gedaan dienaangaande.

Correspondent ter plekke pende dus een schrijven naar ‘minister-president’ Kris Peeters en kreeg meteen een kluit in het riet.

Een nieuwe overstroming kon de kop opsteken ! Kris Peeters is nl. van het nabije Ruisbroek en daar zit de schrik er nog goed in, ware het niet dat de Heer Peeters zich vergist, want bij nader toezien vergist de man zich van beek.

Het overstromingsgevaar gaat wel uit van de MOLENBEEK, en die vormt een gevaar voor het gebied rond Hof ter Bollen. De Vliet splitst zich ter hoogte van houtzagerij Peleman en borrelt verder naar Oppuurs om zo te verlopen in de KLAVERBEEK, richting Merchtem.

Dus namen wij kontakt met de VMM, de Vlaamse Milieumaatschappij, met de heer Gilbert Segers, die ons doorverwees naar de Hoofdingenieur Luc Van Craen .

Wij wachten dus geduldig op z’n duidelijk antwoord, want wordt het geen hoog tijd dat deze ‘open riool’ terug z’n aanzien krijgt van vroeger en omgetoverd word tot een rustig kabbelend riviertje.

Nu beseffen we maar al te goed dat er op het gebied van waterzuivering en landschapsherwaardering al enorm veel werk is verzet door onze instanties, maar het kan toch niet dat in 2012 geen karper overleefd in een rivier, waar vroeger boten aanmeerden tot in Puurs ( den Amer) en nu volledig aan het verzanden is.

Ingebed in een betonnen bedding!! Geen oevervogel of rietzanger te zien!!! Normaal een biotoop voor watervogels en oeverbewoners, een oord van biodiversiteit…! Nu een betonnen watergracht, zonder charme…

Is het dan zo moeilijk het waterpeil met een meter te verhogen, zodanig dat die lelijke betonnen richel verdwenen is en het terug zijn meanderende charme terugkrijgt. Zonde ! Dan is Wallonie beter af met z’n Bocq, Lhomme, Mehaigne en Viroin, om er maar enkele te noemen. (tip van de sluier?)

Het moet technisch toch mogelijk zijn hiervoor een oplossing te vinden. We hopen dan ook op een gunstig antwoord en nog liefst voor 1 april 2012, want dan is het net twintig jaren geleden dat minister Lenssens zaliger verklaarde :

In 1992 zwemt er terug vis in de schelde en haar bijrivieren….

We zullen het eens vragen aan die karper…Let’s hope !!!

FIJN STOF ?  ZWERFVUIL ?  SLUIKVERKEER ?

ONS DORP IS GEEN VUILBAK!!!!

Ook wij ontsnappen niet aan de ‘pest’ van de tijd. Elke week is het koekenbak en het moet nu maar eens gedaan zijn met het verpesten van onze straatjes. Het begint al bij Mc Donalds ( zij treffen geen schuld!). Aan het kleine brugje is het al van dattum. Weggesmeten blikjes ( Redbull) en meeneempacks vol mayo en ketchup! Ietwat verder voorbij de bocht…ineengedraaide plastiek zakjes en kartonnen dozen, al of niet gevuld met blote cowboyfilms.

Een afgedankte koffiezet. Vier autobanden. Lege verfpotten. Vers geprepareerde pampers in Aldi verpakking.  Kleenex en dito onderbroekenlol…

Kortom, een brug te ver!!! Welke onverlaat moet je toch zijn om zo weinig of geen respect te hebben voor de groene omgeving, nu er langs alle kanten mogelijkheden zijn om te recycleren en te containeren, maar dat kost blijkbaar teveel voor sommigen.

Ze laten liever een ander de boel opruimen om de kosten door te

duwen in de schoot van de mensen van goede wil.

Hebben zij daar al over nagedacht of leven zij thuis ook tussen het blik en de afval.?? Ja, ik word daar kwaad van…!!!

Gelukkig zijn er nog de anderen, die wel hun verantwoordelijkheid durven op te nemen en ervoor zorgen dat ons dorp geen vuilnisbelt wordt, waarvoor dank…

Zij zijn goddank in de meerderheid, anders stikken we binnenkort met z’n allen in de plastieken afval en de opblaaspoppen.

Daar zal sinterklaas niet kunnen om lachen, want wie stout is krijgt de roe…!!!

DUS… STOP DIE WEGWERP !!!!!

Een ‘ Chapeau’ waard….

Het ligt niet in onze aard medailles uit te reiken, maar nu we toch aan het verbouwen zijn, mogen we wel enkele projecten feliciteren die het aanzien van ons dorpje ten goede komen.

We vermelden hier een rijwoning in de D. Van Hoomissenstraat. Een schitterend voorbeeld van hoe het moet. Prachtig gerestaureerde gevel met respect voor de bestaande structuur en herwaardering van het houtwerk. Werkelijk , een juweeltje….Nostalgie.  

Daartegenover in de R.Caluwaertstraat een ietwat modernere inkleuring van een bestaande gevel, die enkel een  nieuwe eigentijdse look werd aangemeten.

Living en appartement together. Toch netjes ingevuld in de rij.  Erg geslaagde uitvoering..

Even dichter naar de kerk toe zien we het meer problematische nieuwbouwproject. Voorlopig een smet in onze dorpskern. Hopelijk wordt dit nog smaakvol aangepast, maar we vrezen het ergste…

Chapeau !

Keren we dan terug richting Wintam via de Suykensstraat en op de hoek van de                                                   Caluwaertsstraat ligt alweer een dorpskanker tegen de vlakte.                                                                                                                                                  

 Als ‘ entree’ kan dit tellen…

Een nieuw project staat hier op stapel en ook hier durven we te hopen op een kleinschalig dorpsproject,  Eikevliet –minded !

En om even af te ronden voor degenen die niet weten wat

‘Eikevliet –minded ‘ betekent. Hier enkele voorbeelden van bestaande rijwoningen, die met een likje verf en met behoud van die prachtige deurtjes met ovaalglas een ‘AWARD’ verdienen.

Daarom zeggen wij tegen deze verbouwers ‘CHAPEAU’

voor de juiste instelling , want het is net dat wat ons dorpje nog onderscheid van de rest van de appartementsdorpen rondom.

Mogen we dat ook verwachten van de site ‘ Boeyckens’ ?

  Wat met de zwaluwen? Worden zij alweer de laan uitgestuurd? Of krijgen zij hun nestmogelijkheid terug. Dit kan perfect bij nieuwbouw!

De projectleider heeft dan meteen een landelijke naam voor deze site. ‘Het zwaluwnest’!!!

Het stemt ook meteen de buurt een beetje gunstig , want we hadden eerlijk gezegd wel meer info verwacht van ons gemeentebestuur. Met de tent de boer op ???

In hoeverre blijft het speeltuintje bestaan ?  Antwoorden op deze en andere vragen kwamen pas te berde na een petitie-ommegang in het dorp.

We houden u op de hoogte van de verdere ontwikkelingen in de volgende edities.

----------------------Pol ille -

Bericht aan alle Eikevlietvrienden

We vroegen al enkele keren in ons ledenblad om in uw pen te kruipen en ons een artikeltje te bezorgen. Slechts enkele Eikevlietenaren voelden zich geroepen om iets op papier te zetten.

Zoals u elders in ons ledenblad kunt zien hebben we een nieuwe rubriek gestart :”Nieuwe gezichtjes”. Velen onder u nemen bij elke gelegenheid digitale foto’s van hun lievelingen. Bezorg ons een foto en wij doen de rest. Op die manier zal ons blaadje aan belangstelling winnen zeker bij de kinderen. Ik ben er zeker van dat het boekje bij buren en familie zal getoond worden.

Overlijdens    ╬

Florent EGGERMONT

echtgenoot van Rosa Buelens   

(lid van de Eikevlietvrienden)

Geboren te Eikevliet

op 7 december 1940

en overleden in het Sint-Augustinusziekenhuis

te Wilrijk op 19 september 2011

De uitvaartliturgie vond plaats

in de Parochiekerk Sint-Caharina te Ruisbroek

op zaterdag 24 september 2011

Zijn as werd begraven op de begraafplaats

van Ruisbroek.

Margriet VAN BRUYSSEL

weduwe van Leonard D’hont

Geboren te Eikevliet       

op 22 januari 1922

en overleden in het

rusthuis ‘De Vlietoever

op 7 september 2011

De uitvaartliturgie vond plaats

in de Parochiekerk Onze-Lieve-Vrouw en

Leodegarius te Bornem

op zaterdag 10 september 2011

Zij werd begraven op de begraafplaats van Bornem.

Geboorten

Lisa Van den Bossche

geboren op 28 maart 2011

dochtertje van Nathalie en Davy

Van den Bossche - Tachel

D. Van Hoomissenstraat 30

2880   EIKEVLIET

                           Sinterklaas komt

                            naar  Eikevliet

  op zondag 20 november 2011

Sinterklaas en zijn Pieten zullen feestelijk afgehaald worden op de Eikse Amer om 14.30 u. Alle kinderen en ouders worden vriendelijk verzocht de Sint mee te verwelkomen op de Eikse Amer om zo in stoet naar

Zaal ‘De Balans’ te gaan, waar het kinderprogramma begint om 15.00 u.

Dit jaar komt een : internationale

musicale clown :Arthuro Cardini

Na dit programma zal Sinterklaas de verrassingspakketten uitdelen aan alle vooraf ingeschreven kinderen.

Alle kinderen betalen 6 euro.

(dit omvat verrassingpakket + toegang kinderprogramma)

Leden van het feestcomité‚ zullen binnenkort in Eikevliet en Amer bij u aan huis komen voor de eventuele inschrijvingen. Verder zal huis aan huis een omslag gegeven worden voor vrije giften om de steeds stijgende onkosten van het Sinterklaasfeest te dekken. Mochten wij u niet thuis gevonden hebben of kinderen buiten Eikevliet, gelieve dan zelf uw kind(eren) te laten inschrijven uiterlijk tot 13 november 2011. Tel : 03/ 889.95.28

Om praktische redenen is het niet mogelijk na deze datum nog kandidaten in te schrijven. Alle pakjes moeten afgehaald worden de dag van het Sinterklaasfeest, dit om praktische redenen en om alle vergissingen uit te schakelen.

Dank bij voorbaat, namens het bestuur :

van "Het Feestcomite : Eikevliet & Amer"

Toneelkring “TAAL & KUNST”

Als ik de Lotto win !!!

Ruud de Ridder

Als ik de Lotto win…

Je hoort het iedere dag : op straat,

op bus en trein, thuis, op het werk…

Iedereen heeft zo z’n eigen wilde dromen,als hem of haar dat zou overkomen.

Dit inspireerde Ruud De Ridder om er een echt,

onvervalst hedendaags blijspel over te schrijven.

Over mensen zoals u en ik, want ook u hebt  ontegensprekelijk al wel eens gedacht :

“Als ik de Lotto win, dan…”

Ruud de Ridder geboren te Antwerpen 1951 is een Vlaamse acteur, regisseur en toneelschrijver.

Hij is vooral bekend van zijn populaire komedies.

In 1981 richtte hij het ‘Echt Antwaarps theater op

en opende hij zijn eigen schouwburg met dezelfde naam. “Als ik de Lotto win…” was de eerste productie van dit gezelschap. Het stuk kende een enorm succes. “Taal & Kunst” was in 1982, de eerste amateursgroep die het stuk kon bemachtigen om het in Eikevliet te brengen en dit onder de regie van Ruud De Ridder zelf. Ruud regisseerde in Eikevliet ook nog:

in 1981: ‘Het eindpunt’ van J. Hemmink – Kamp,

in 1983: ‘Wat doen we met Bompa’ van Ruud De Ridder,

in 1985: ‘Onzen Bompa is aan ’t vrijen’ van Ruud De Ridder. Ruud is voor Eikevliet dus zeker geen onbekende